Το παρατσούκλι του στον κύκλο μας ήταν «ο Προφήτης Ηλίας» (Ηλίας Νικολακόπουλος), μιας και με τη διεισδυτική του ματιά μπορούσε να μετατρέψει τους αριθμούς σε μονοπάτι για όλους εμάς τους υπόλοιπους να δούμε πολιτικές εξελίξεις, επικοινωνιακές εξελίξεις, κοινωνικές εξελίξεις και αριθμητικές εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Δεν συμφωνούσες πάντα μαζί του, διότι κι αυτός ως άνθρωπος/πολίτης/επιστήμoνας είχε τις δικές του πεποιθήσεις και το δικό του πρίσμα διάθλασης των ερμηνευτικών αποχρώσεων της συμπεριφοράς των πολιτών αυτής της χώρας. Ωστόσο, με τη δική του παρακαταθήκη, η ευθύνη των αναλυτών δεν είναι η προσέγγιση των πολιτικών εξελίξεων με βάση μόνο τους κλασικούς δείκτες όπως πρόθεση ψήφου, παράσταση νίκης, καταλληλότερος πρωθυπουργός κ.λπ., αλλά κυρίως η βαθύτερη μελέτη των ποιοτικών στοιχείων που αναδεικνύουν κρυμμένα μηνύματα που έρχονται από την κοινωνία η οποία σήμερα νοσεί.
Στη σημερινή συγκυρία, αφουγκραζόμαστε τους πολίτες οι οποίοι σχεδόν κραυγάζουν ότι το βαρύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν είναι η ακρίβεια (73,3%), ενώ π.χ. η πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων βρίσκεται στην 5η θέση με 23,4% (βλ. Γράφημα 1).
Η εικόνα βεβαίως χειροτερεύει περισσότερο όταν το 72% των Ελλήνων δηλώνει ότι πλέον έχουμε ξεφύγει από την απλή ακρίβεια και έχουμε περάσει στην κερδοσκοπία/αισχροκέρδεια (βλ. Γράφημα 2).
Και μάλιστα, οι πολίτες έχουν επικεντρώσει το πρόβλημα της Κερδοσκοπίας σε συγκεκριμένες κατηγορίες προϊόντων και εξόδων με κορυφαία τα ενεργειακά και τα τρόφιμα στα σούπερ μάρκετ (βλ. Γράφημα 3).
Όλο αυτό το σκηνικό για κάποιους μήνες είχε φέρει την οργή στην πρώτη θέση των συναισθημάτων, παρόλα αυτά τώρα η απελπισία και η απογοήτευση έχουν ξεπεράσει τα όρια του θυμού και έχουν επαναφέρει τον φόβο στην πρώτη των συναισθημάτων των Ελλήνων με 50% (βλ. Γράφημα 4).
Θα περίμενε κανείς ότι αυτή η κατάσταση θα είχε συντρίψει την οποιαδήποτε κυβέρνηση, παρόλα αυτά και ενώ η κυβέρνηση έχει πληγεί σοβαρά, οι πολίτες έχουν απλώς μείνει με την απελπισία ότι σχεδόν κανένα κόμμα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τη σημερινή συγκυρία που κατά κάποιο τρόπο βολεύει έστω και παθητικά τη ΝΔ.
Για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό, η απάντηση κανένα κόμμα φιγουράρει σχεδόν στην «πρώτη» θέση ως επιλογή για το ποιος μπορεί να λύσει τα προβλήματα του τόπου (βλ. Γράφημα 5 και 6).
Η δε διαχρονική εξέλιξη αυτού του ευρήματος είναι ακόμα πιο εντυπωσιακή και εξηγεί το πρώτο συναίσθημα των Ελλήνων που είναι ο φόβος.
Η μαγνητική τομογραφία βεβαίως που δημιουργεί το ερμηνευτικό πλαίσιο για όλο αυτό είναι η διερεύνηση του πόσο μπορούν τα κόμματα να επιλύσουν κάθε ένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα. Στο γράφημα 7 είναι εμφανής η εικόνα που παρουσιάζουν τα δύο μεγάλα κόμματα ως προς την ικανότητά τους να επιλύσουν κάθε επιμέρους πρόβλημα.
Η υπεροχή της ΝΔ είναι προφανής στην επίλυση των προβλημάτων σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ ωστόσο είναι επίσης εμφανής και η παραλίγο πρωτιά του «κανένα» σε όλα τα προβλήματα με ενισχυμένη δυναμική βεβαίως στα περιβάλλον, ακρίβεια, ασφαλιστικό, δημογραφικό και διαφθορά. Η άκρως εντυπωσιακή εικόνα των δύο κομμάτων είναι όταν συγκρίνει κανείς το παραπάνω γράφημα με το αντίστοιχο στην πιο δυνατή στιγμή της ΝΔ το καλοκαίρι του 2020 (βλ. Γράφημα 8).
Κλείνοντας, η απελπισία των Ελλήνων που τους ωθεί σε επιλογές όπως το κανένα κόμμα ή το μη χείρον βέλτιστον είναι εμφανής όταν μελετά κανείς τα δύο κόμματα σε χαρακτηριστικά πολιτικής εικόνας (βλ. Γράφημα 9).
Με βάση τα παραπάνω λοιπόν η παρούσα συγκυρία δεν αποτελεί «ξέφωτο» για κανένα από τα μεγάλα κόμματα.