Εάν ο ρωσο-ουκρανικός πόλεμος πυροδότησε τη θριαμβευτική επιστροφή του δόγματος της pax americana (αμερικανική ειρήνη) στη γηραιά ήπειρο και συνεπώς την απόλυτη χειραγώγηση του γαλλογερμανικού άξονα από τις ντιρεκτίβες των ΗΠΑ, η ολοκλήρωση των εργασιών της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Μαδρίτη στις 28-29 Ιουνίου για την ένταξη της Σουηδίας και Φιλανδίας στη Βορειοατλαντική Συμμαχία φέρουν αδιαμφισβήτητα την τουρκική σφραγίδα.
Στη Μαδρίτη, η άρση του βέτο του Τ. Ερντογάν για την ενσωμάτωση των σκανδιναβικών χωρών στη Βορειοατλαντική Συμμαχία, μετά από ένα σκληρό, πολύμηνο πόκερ διαπραγμάτευσης, προσδιορίζει μια σειρά προϋποθέσεων που αποτυπώνονται σε δέκα άρθρα στο τριμερές μνημόνιο μεταξύ Τουρκίας, Φιλανδίας και Σουηδίας. Στην ουσία, το πρωτόκολλο ένταξής τους στο ΝΑΤΟ υπαγορεύει όρους που δεν συνάδουν με το σκανδιναβικό πολιτειακό μοντέλο υπεράσπισης της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των ατομικών ελευθεριών και του κράτους δικαίου.
Συγκεκριμένα, δεσμεύονται ότι θα καταπολεμήσουν αποτελεσματικά την τρομοκρατία στο εσωτερικό των χωρών τους, θα παρέχουν στήριξη στον αγώνα της Τουρκίας ενάντια στις απειλές της εθνικής της ασφάλειας και επιπρόσθετα οι κυβερνητικές αρχές, στην ουσία τα αρμόδια δικαστήρια σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση έκδοσης καταζητούμενων, θα εξετάσουν αιτήματα έκδοσης στην Τουρκία ύποπτων Κούρδων ή Τούρκων εξόριστων, που για την Άγκυρα θεωρούνται τρομοκράτες. H λίστα έκδοσης περιλαμβάνει 33 πολιτικούς αντίπαλους της τουρκικής κυβέρνησης και στις δύο χώρες. Τέλος, στο Πρωτόκολλο ένταξης των Σκανδιναβικών χωρών στο ΝΑΤΟ προβλέπεται η άρση του εμπάργκο πώλησης όπλων στην Τουρκία.
Η τουρκική γραφειοκρατία είναι ανυποχώρητη ως προς την πλήρη εκπλήρωση των όρων του μνημονίου. Ο Τ. Ερντογάν πριν τη διάσκεψη κορυφής των ηγετών Ρωσίας, Ιράν και Τουρκίας στην Τεχεράνη για τη Διαδικασία της Αστάνας δήλωσε: «θέλω να επαναλάβω για άλλη μια φορά ότι θα “παγώσουμε ”τη διαδικασία ένταξης αυτών των χωρών στο ΝΑΤΟ, εάν δεν προβούν στις απαραίτητες ενέργειες εκπλήρωσης των όρων μας. Παρατηρούμε ότι ειδικότερα η Σουηδία δεν δίνει καλή εικόνα, δεν κάνει καλή εντύπωση όσον αφορά αυτό το ζήτημα. Αν οι προϋποθέσεις δεν πληρούνται, η θέση της Τουρκίας είναι ξεκάθαρη, τα υπόλοιπα είναι δική τους δουλειά». Κατά τον Ερντογάν, οι υποψήφιες χώρες προς ένταξη στο ΝΑΤΟ έχουν ήδη δεσμευθεί στην Τουρκία την έκδοση ύποπτων τέλεσης εγκλημάτων τρομοκρατίας.
Στο δρόμο της επιστροφής από την Τεχεράνη, κατά τη διάρκεια της πτήσης, ο Ερντογάν δήλωσε καυστικά στους δημοσιογράφους ότι η Σουηδία και η Φιλανδία συνιστούν κέντρα αναπαραγωγής τρομοκρατίας, τονίζοντας ότι «τρέφουν τρομοκρατικές οργανώσεις ακόμα και μέσα στα κοινοβούλια τους. Εάν δεν τηρήσουν τις υποσχέσεις τους δεν είναι πιθανό να δούμε θετικά την ένταξη τους στο ΝΑΤΟ».
Η γενικόλογη διατύπωση των 10 άρθρων του μνημονίου, που σίγουρα δεν έχει τη δεσμευτική ισχύ μιας διεθνούς συνθήκης που υπογράφεται μεταξύ των εμπλεκόμενων μερών, όπως π.χ. «η καταπολέμηση της τρομοκρατίας σε όλες τις μορφές και εκδηλώσεις της» αλλά και η απουσία οποιασδήποτε αναφοράς στην προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατέστησε πολιτικά ελκυστική την υπογραφή του Πρωτοκόλλου για τον Ερντογάν, δημιουργώντας, όμως, ποικίλες αντιδράσεις στους Τούρκους και Κούρδους εξόριστους στις Σκανδιναβικές χώρες.
Η ραδιοφωνική παραγωγός Ντίλαν Απάκ (Dilan Apak), με αφορμή την υπογραφή του μνημονίου, δήλωσε ότι «τελικά η κυβέρνηση και ο λαός έχουν άγνοια για το πώς λειτουργούν οι κρατικοί μηχανισμοί της Τουρκίας. Η κυβέρνηση είπε ότι οι ανησυχίες Κούρδων και Τούρκων προσφύγων για τη συμφωνία είναι αβάσιμες, αλλά έχουμε ήδη επιτρέψει σε ένα αυταρχικό καθεστώς να μας αναγκάσει να αναθεωρήσουμε τη νομοθεσία μας για την τρομοκρατία…».
H Aισέν Φούρχοφ (Aysen Furhoff), πρώην μέλος του τουρκικού κομμουνιστικού κόμματος και για 3 μήνες, μόνο, μέλος του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν -έχοντας εκτίσει ποινή φυλάκισης 5 χρόνων στη Τουρκία- ζει και εργάζεται ως δασκάλα στη Σουηδία εδώ και 20 χρόνια. Το όνομα της είναι στη λίστα έκδοσης ύποπτων για τρομοκρατία. Έχοντας αποκτήσει τη σουηδική υπηκοότητα δεν ανησυχεί για την έκδοση της, όμως σε δημοσιογράφο δήλωσε ότι «έχω βασανιστεί στις τουρκικές φυλακές, ξέρω πώς είναι να πεθαίνεις κάθε μέρα στη φυλακή, έχω πάει στην κόλαση και δεν θα επιστρέψω ποτέ εκεί. Επομένως δεν ανησυχώ για την απέλαση μου. Τότε θα πεθάνω μόνο μια φορά. Δεν θα με απελάσουν ποτέ ζωντανή από εδώ».
Σας παρουσιάζουμε τις δηλώσεις των Ομέρ Φαρούκ Γκεργκερλίογλου, βουλευτή του Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών (HDP), Ερόλ Οντέρογλου, εκπρόσωπου των Ρεπόρτερς Χωρίς Σύνορα στην Τουρκία και των εξόριστων δημοσιογράφων στη Σουηδία Αχμέτ Ντονμέζ, Κούρντο Μπάκσι και Μπουλέντ Κενές. Οι δύο τελευταίοι συνάδελφοι, οι οποίοι είναι στη διαβόητη λίστα καταζητούμενων που η Τουρκία ζητάει την έκδοση τους ως ύποπτων «τρομοκρατών», παραθέτουν τη δική τους οπτική για την υπογραφή του τριμερούς μνημονίου. Τέλος, το Δίκτυο Φυλακισμένων Δημοσιογράφων απευθύνει το δικό του ιδιαίτερο μήνυμα στη χώρα μας.
Όποιος σκέφτεται διαφορετικά
είναι στη φυλακή
Ομέρ Φαρούκ Γκεργκερλίογλου,
βουλευτής του HDP
Η ελευθερία του λόγου και έκφρασης αποτελεί ουσιώδες θεμέλιο στη δημοκρατία της Τουρκίας. Η ελευθερία της πληροφόρησης της κοινωνίας δεν πρέπει να περιορίζεται στις δημοκρατίες. Το αποτύπωμα της ελευθερίας του Τύπου στην κοινωνία καταδεικνύει την ελευθερία του λόγου, με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο. Και αυτές οι δύο θεμελιώδεις αρχές θα πρέπει να προστατεύονται ανεξάρτητα από το αν είσαι στην εξουσία ή στην αντιπολίτευση.
Ενώ αυτή τη στιγμή υπάρχουν 63 φυλακισμένοι δημοσιογράφοι στη χώρα, οι δημοσιογράφοι στο εξωτερικό που είναι πολίτες της Δημοκρατίας της Τουρκίας υφίστανται εξίσου πίεση. Ο αριθμός των έγκλειστων δημοσιογράφων δεν έχει μεταβληθεί ουσιαστικά για πολλά χρόνια, είτε αυξάνεται είτε μειώνεται αλλά το «σκορ» του Δείκτη Δημοκρατίας της χώρας συνεχώς μειώνεται.
Για αυτόν τον ανησυχητικό αριθμό, η κυβέρνηση λέει ότι «δεν είναι στη φυλακή λόγω δημοσιογραφίας» όμως γνωρίζουμε πολύ καλά ότι όταν κάνεις αναρτήσεις στο Twitter, στο σπίτι σου θα εισβάλει η Αστυνομία, οι πόρτες θα σπάσουν, μπορεί να σε συλλάβουν και να πας στη φυλακή.
Όταν κάνεις μια δήλωση τα όργανα των συστημικών ΜΜΕ μπορεί να σε «λιντσάρουν», μπορείς να γίνεις αντικείμενο ρητορικής μίσους. Όμως για να καταπολεμήσουμε τη στοχοποίηση και το μίσος, θα πρέπει να διαμορφωθούν συνθήκες που θα συμβάλλουν στην ανάπτυξη της κοινωνικής κατανόησης.
Θέλω, επίσης, να δηλώσω ότι δεν είναι ξεκάθαρο εάν τα κόμματα που είναι τώρα στην αντιπολίτευση, όταν γίνουν κυβέρνηση δεν θα υιοθετήσουν αντίστοιχα τις ίδιες πρακτικές (λιντσάρισμα, καμπάνιες στοχοποίησης).
Στην Τουρκία όλοι μιλούν σύμφωνα με εκείνους με τους οποίους συμφωνούν πολιτικά, όποιος, όμως, σκέφτεται διαφορετικά είναι στη φυλακή. Λένε: «άστον να τιμωρηθεί». Όμως θέλουμε η δημοκρατία να ισχύει για όλους, για κάθε διακριτό τμήμα της κοινωνίας των πολιτών.
Τα μέσα ενημέρωσης πρέπει να έχουν ελευθερία έκφρασης στον μέγιστο βαθμό και όλοι θα πρέπει να την προστατέψουμε. Είμαι σίγουρος ότι μπορεί να επιτευχθεί η ελευθερία των Μέσων Ενημέρωσης.
Η δημοσιογραφία δεν είναι έγκλημα, ο καθένας θα έπρεπε να το γνωρίζει αυτό.
Οι δημοσιογράφοι αντικατοπτρίζουν τι συμβαίνει στην κοινωνία, δρουν σαν τον καθρέφτη της, αλλά όταν οι κυβερνήσεις τους αντιμετωπίζουν ως «εργαλεία», τότε έρχεται η στιγμή που παύουν να είναι χρήσιμοι και πρέπει να σταματήσουν να ασκούν το επάγγελμα.
Τέλος θα ήθελα να τονίσω ότι η παρουσίαση ψευδών ειδήσεων δεν θα έπρεπε να θεωρείται ότι είναι δημοσιογραφία, η οποία θα πρέπει να εδράζεται σε προσδιορισμένους κανόνες ηθικής.
Χωρίς κράτος δικαίου
Ερόλ Οντέρογλου,
εκπρόσωπος των Ρεπόρτερς Χωρίς Σύνορα (RSF) στην Τουρκία
Ο συντάκτης της ηλεκτρονικής ιστοσελίδας «Μπιάνετ» (Bianet), Ερόλ Οντέρογλου, έχει διπλή υπηκοότητα γαλλική και τουρκική, είναι εκπρόσωπος των Ρεπόρτερς Χωρίς Σύνορα εδώ και 20 χρόνια και είναι ο προστάτης των φυλακισμένων, διωκόμενων δημοσιογράφων της χώρας του. Από το 2016 ο ποινικός του φάκελος έχει δύο δίκες:
Η πρώτη δίκη του (9/9/2019) αφορούσε την ολόθερμη στήριξη της πρωτοβουλίας 1400, τουλάχιστον, ακαδημαϊκών για την επίτευξη ειρήνης στη χώρα, με τη σύνταξη επιστολής και συγκέντρωσης υπογραφών με τίτλο «Δεν θα συμμετέχουμε σε αυτό έγκλημα», που δημοσιεύθηκε στις 11/1/2016, μετά την κατάρρευση των συνομιλιών των τουρκικών αρχών με τo Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK) το 2015. Το Συνταγματικό Δικαστήριο (24/9/2019) τον αθώωσε από την κατηγορία για «άσκηση προπαγάνδας υπέρ τρομοκρατικού οργανισμού».
Η δεύτερη δίκη του κρατάει εδώ και 6 χρόνια, ξεκινώντας από το 2016. Ο ίδιος δήλωσε ότι η παράταση της δίκης όλη αυτήν την περίοδο, αποτελούν ήδη ένα βάρος για τον ακούραστο μαχητή της ελευθερίας του Τύπου και ταυτόχρονα ενός είδους ποινής.
Στις 20/6/2016 ο Ε. Οντέρογλου, η Σεμπνέμ Κορίρ Φιναντσί, πρόεδρος της Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, όπως και ο δημοσιογράφος Αχμέτ Νενσίν προφυλακίστηκαν με την κατηγορία «υπεράσπισης του εγκλήματος τρομοκρατικής προπαγάνδας», επειδή συμμετείχαν στην καμπάνια αλληλεγγύης, μαζί με άλλους 47, διανοούμενους, δημοσιογράφους και υπερασπιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για τη φιλοκουρδική εφημερίδα Οζγκούρ Γκουντέμ που τελικά, για άλλη μια φορά, έκλεισε με τη συνηθισμένη τακτική της αστυνομικής εισβολής στα γραφεία της. Συγκεκριμένα, οι 50 διανοούμενοι ανέλαβαν καθήκοντα αρχισυνταξίας για 1 μέρα. Στις 30 Ιουνίου μετά από την παγκόσμια κινητοποίηση για την αποφυλάκιση τους, απελευθερώθηκαν, εκτός από τον Αχμέτ Νενσίν.
Ακολουθεί η δήλωση του Ερόλ Οντέρογλου για τη δίκη του για τη φιλοκουρδική εφημερίδα:
«Η δίκη μας μπορεί να αποτελεί μια κοινότυπη απόδειξη της συνηθισμένης, πολιτικής διάστασης, καταστολής οργανισμών της κοινωνίας των πολιτών, αποδεικνύει, όμως, ξεκάθαρα την κυβερνητική παρέμβαση στη Δικαιοσύνη, αφού οι αποφάσεις για τη αθώωση μας το 2019 ακυρώθηκαν τον επόμενο χρόνο, ακριβώς μια εβδομάδα μετά όταν ο πρόεδρος Ερντογάν δημόσια στοχοποίησε τη συγκατηγορούμενη μου Σεμπνέμ Κορίρ Φιναντσί. Μετά τη σκανδαλώδη δικαστική απόφαση για τις διαδηλώσεις στο Πάρκο Γκεζί, φαίνεται εντελώς απίθανο να περιμένουμε άλλη μια αθωωτική απόφαση, αν υπολογίσουμε το βαθμό πολιτικής παρέμβασης που λαμβάνει χώρα, θυσιάζοντας κατά συνέπεια τις αξίες του κράτους δικαίου.»
Δεν είσαι ποτέ ασφαλής
Αχμέτ Ντονμέζ,
εξόριστος δημοσιογράφος στη Σουηδία,
συγγραφέας και πολιτικός σχολιαστής
Είμαι δημοσιογράφος εδώ και 22 χρόνια. Εργάστηκα στην καθημερινή έκδοση της «Ζαμάν», την εφημερίδα με τον μεγαλύτερο αριθμό πωλήσεων στην Τουρκία, για 15 χρόνια. Ως ανταποκριτής στην Άγκυρα έδινα πολιτικό ρεπορτάζ για τον πρωθυπουργό και το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP). Αναγκάστηκα να εγκαταλείψω τη χώρα μου τον Νοέμβριο του 2015, λόγω της συνηθισμένης πολιτικής άσκησης πίεσης και των απειλών που είχα δεχθεί. Από τότε έως σήμερα ζω εξόριστος στη Στοκχόλμη και ασκώ το επάγγελμα μου εδώ ως ένας από τους πιο γνωστούς αντιφρονούντες δημοσιογράφους της κυβέρνησης Ερντογάν.
Στις 18/4/2022 δέχτηκα επίθεση κοντά στο σπίτι μου στη Στοκχόλμη. Γυρνούσα με το αυτοκίνητο στο σπίτι, αφού προηγουμένως είχα παραλάβει την κόρη μου από το Δημοτικό Σχολείο και ξαφνικά ένα αυτοκίνητο μας χτύπησε από πίσω. Επομένως, η 6χρονη κόρη μου ήταν μάρτυρας όταν δέχτηκα την επίθεση.
Δεν θυμάμαι τη στιγμή της επίθεσης, δεν θυμάμαι αυτή τη μέρα καθόλου, έχει διαγραφεί τελείως από τη μνήμη μου. Εκείνη την μέρα έχασα τελείως τις αισθήσεις μου. Όταν άνοιξα τα μάτια μου ήμουν στο νοσοκομείο.
Αργότερα μου είπαν πως έγινε η επίθεση: Χτύπησαν το αυτοκίνητο από πίσω και αμέσως μετά βγήκα έξω από το αμάξι και άρχισα να τους μιλάω. Εκείνη τη στιγμή, κάποιος που ήταν πίσω μου με χτύπησε στο κεφάλι με ένα βαρύ αντικείμενο και σωριάστηκα στο έδαφος. Άρχισαν να τραβούν φωτογραφίες με εμένα πεσμένο κάτω, αναίσθητο και στη συνέχεια, λίγες ώρες αργότερα, τις ανέβασαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Είχα πάθει εγκεφαλική διάσειση και τραυματισμό στον εγκέφαλο. Εκδηλώθηκε αιμορραγία μεταξύ του εγκέφαλου και του κρανίου, αυτός ο τραυματισμός ονομάζεται επισκληρίδιο αιμάτωμα, που συνοδεύτηκε και από κάταγμα στο κρανίο. Οι γιατροί μου περιέγραψαν με τι χτυπήθηκα, επίσης μου είπαν ότι: «θα μπορούσες να είχες πεθάνει. Ξεπέρασες τον κίνδυνο του θανάτου». Νοσηλεύτηκα για 3 εβδομάδες.
Δεν γνωρίζω ποιος πραγματοποίησε αυτή την επίθεση, γιατί δεν έχω απτές αποδείξεις. Τον τελευταίο καιρό, όμως, είχα δημοσιεύσει έρευνες που είχα κάνει για τον ρόλο κάποιων οργανώσεων μαφίας και ειδικότερα τις στενές σχέσεις που είχαν με την κυβέρνηση στην Άγκυρα. Στην αρχή ο αρχηγός τους με απείλησε και μου είπε, «μην αισθάνεσαι ασφαλής επειδή βρίσκεσαι στη Σουηδία. Εάν το θελήσω μπορώ να έχω το κεφάλι σου κομμένο εδώ στη Σουηδία εντός 24 ωρών». Δέκα μέρες αργότερα έγινε αυτή η επίθεση.
Εάν είσαι τούρκος δημοσιογράφος και ζεις στην εξορία, δεν είσαι ποτέ ασφαλής. Γιατί το «μακρύ χέρι» του Ερντογάν μπορεί πολύ εύκολα να γίνει απειλητικό, ακόμα και σε ευρωπαϊκές χώρες. Γι’ αυτό λέω εάν είσαι τούρκος δημοσιογράφος που αναζητάς την αποκάλυψη της αλήθειας και την ενημέρωση της κοινής γνώμης, τότε θα πρέπει να είσαι διατεθειμένος να πληρώσεις ένα βαρύ τίμημα.
Στην αρχή έχασα τη δουλειά μου, έφυγα από τη χώρα μου και έχασα την οικογένεια μου. Έγινα πρόσφυγας σε μια άλλη χώρα. Αλλά συνέχισα να ασχολούμαι με τη δημοσιογραφία και θα συνεχίσω να ασχολούμαι μέχρι τέλους. Αυτή τη φορά, όμως, παραλίγο να χάσω τη ζωή μου.
Από όσο γνωρίζω δεν είμαι στη λίστα των ανθρώπων που ζητά η τουρκική κυβέρνηση αλλά έχουμε άλλους συνάδελφους και πολιτικούς πρόσφυγες στον κατάλογο. Δεν νομίζω ότι διατρέχουμε κίνδυνο, γιατί δεν θεωρώ ότι είναι τελικά πιθανό η Σουηδία να ενδώσει στην παράλογη και παράνομη αξίωση του Ερντογάν. Εάν λάβει μια τέτοια απόφαση η χώρα θα οδηγηθεί στην αυτοκαταστροφή της. Αλλά με αυτήν τη νέα πρωτοβουλία ο Ερντογάν, για άλλη μια φορά, έδειξε στους λαούς της γης πόσο επικίνδυνος ηγέτης είναι για τη δημοκρατία και για την ελευθερία της έκφρασης και πόσο τρομακτική νοοτροπία έχει.
Το καθεστώς Ερντογάν που σκοτώνει ή καταβάλλει προσπάθειες να εξουδετερώσει τους αντίπαλους του στο εξωτερικό, πρέπει να το σταματήσουμε.
Το παζάρι δεν έχει ακόμα τελειώσει
Μπουλέντ Κενές,
ακαδημαϊκός και εξόριστος δημοσιογράφος στη Σουηδία
Είμαι εξόριστος δημοσιογράφος και ακαδημαϊκός που ζει στη Σουηδία από τον Αύγουστο του 2016. Ήμουν ένα από τα ιδρυτικά μέλη αλλά και αρχισυντάκτης της εφημερίδας «Ζαμάν σήμερα» (Today’s Zaman), μιας έγκυρης εφημερίδας της Τουρκίας σε αγγλόφωνη έκδοση, η οποία έκλεισε παράνομα από το διεφθαρμένο ισλαμοφασιστικό καθεστώς Ερντογάν στις 4/3/2016.
Έχω βιώσει προσωπικά την τυραννία του Ερντογάν, καθώς η στοχοποίηση μου ξεκίνησε στα μέσα του 2011, μόλις επέστρεψε στην αυθεντική ιδεολογική του αφετηρία τον ριζοσπαστικό ισλαμισμό. Όσο αυξάνονταν οι αυταρχικές πολιτικές του άλλο τόσο και τα άρθρα μου, που ασκούσαν κριτική στις αντιδημοκρατικές, δεσποτικές συμπεριφορές και στις εχθρικές πολιτικές στοχοποίησης γειτονικών χωρών και ομάδων μειονοτήτων στην Τουρκία.
Το 2015 εκείνος και οι αρχές της κυβέρνησής του ήδη είχαν ανοίξει 30 δικαστικές υποθέσεις εναντίον μου. Εκείνη την περίοδο τέθηκα υπό κράτηση, με συλλάβανε μια φορά και φυλακίστηκα. Ευτυχώς λόγω της διεθνούς πίεσης ο Ερντογάν δεν μπόρεσε να με κρατήσει φυλακή για μεγάλο χρονικό διάστημα και έπρεπε να με απελευθερώσει μόλις 5 μέρες μετά τη φυλάκιση μου. Αλλά με αυτές τις δίκες-παρωδία οι Αρχές κατάσχεσαν το διαβατήριο μου, με έθεσαν υπό δικαστική εποπτεία που συμπεριλάμβανε και την απαγόρευση εξόδου από τη χώρα. Εκείνη τη χρονιά κάθε εβδομάδα για 3-4 μέρες βρισκόμουν είτε στο αστυνομικό τμήμα, είτε στην Εισαγγελία, είτε σε αίθουσα Δικαστηρίου.
Όλες αυτές οι έρευνες και οι δικαστικές υποθέσεις από το καθεστώς Ερντογάν δεν μπορούσαν να με εκφοβίσουν αλλά δεν μπορούσα να ανταποκριθώ στα καθήκοντα μου ως αρχισυντάκτης στην εφημερίδα. Αναγκάστηκα να παραιτηθώ και συνέχισα να δουλεύω ως αρθρογράφος. Τον Απρίλιο του 2016 ένα από τα δικαστήρια - μαριονέτες της κυβέρνησης μου επέβαλαν ποινή φυλάκισης 2 ετών 7 μηνών και 15 ημερών. Άσκησα έφεση στην απόφαση αλλά από τις άλλες δίκες εκδόθηκαν ποινές μικρότερης διάρκειας και όλα αυτά για την άσκηση κριτικής ενάντια στις αντιδημοκρατικές πολιτικές του Ερντογάν και την υποστήριξη του σε οργανώσεις Τζιχαντιστών στην Τουρκία, στη Μέση Ανατολή και στη Βόρεια Αφρική.
Λίγες μέρες μετά την απόπειρα του αμφιλεγόμενου πραξικοπήματος στις 15/7/2016 το καθεστώς Ερντογάν δημοσίευσε μια λίστα που περιλάμβανε 46 δημοσιογράφους, επικριτικούς προς την κυβέρνηση, ζητώντας να συλληφθούν άμεσα. Το όνομα μου ήταν το δεύτερο στον κατάλογο, η οποία συμπεριλάμβανε, μεταξύ άλλων συνάδελφων, τη Ναζλι Ιλισάκ (Nazlı Ilıcak), τον Αχμέτ Αλτάν (Ahmet Altan), τον Μεχμέτ Αλτάν (Mehmet Altan) και τον Σαχίν Αλπάι (Şahin Alpay).
Έτσι αποφάσισα να κρυφτώ στην Ιστανμπούλ. Άλλαξα 3 σπίτια μέσα σε 20 μέρες. Τότε κατάφερα παράνομα να διασχίσω τον Έβρο ποταμό και στη συνέχεια να φτάσω στη Σουηδία στις 7/8/2016. Δύο μέρες αργότερα υπέβαλα αίτηση για πολιτικό άσυλο.
Λίγους μήνες αργότερα το καθεστώς Ερντογάν κατάσχεσε όλα τα περιουσιακά μου στοιχεία και μου επέβαλε ποινή 3 φορές ισόβια κάθειρξη -στην επιβαρυμένη της μορφή- και 15 χρόνια συνολικά, χρησιμοποιώντας ένα από τα άρθρα μου σαν απόδειξη, για να μου αποδώσει την κατηγορία του πραξικοπηματία. Ίσως γνωρίζετε ότι η επιβαρυμένη ισόβια κάθειρξη είναι ένα «νομικό μέτρο», που αντικατέστησε τη θανατική ποινή στην Τουρκία. Το καθεστώς, επίσης, διοργάνωσε μια καμπάνια σπίλωσης και συκοφάντησης μου. Άλλωστε το ίδιο έπραξε σε όλους τους συνάδελφους επικριτικούς στις κυβερνητικές πολιτικές.
Τον Δεκέμβρη του 2016, το καθεστώς μου απέδωσε την κατηγορία χρηματοδότησης τρομοκρατικής οργάνωσης και κατάσχεσε για δεύτερη φορά την περιουσία μου (το μόνο που έχω είναι ένα μικρό διαμέρισμα). Μπορεί να σκέφτεστε ότι είναι παράλογο αλλά δεν είναι. Γιατί το καθεστώς κατασκευάζοντας οικονομικά εγκλήματα, όπως αυτό της χρηματοδότησης τρομοκρατίας, συνεχίζει τη δίωξη μου ακόμα και στην εξορία. Και δυστυχώς έχει αποτελέσματα, γιατί εταιρείες χρηματοοικονομικών πληροφοριών δίνουν τις σχετικές αναφορές στις τράπεζες, σαν να έχουν λάβει χώρα όντως αυτά τα οικονομικά εγκλήματα. Επομένως όλοι εμείς που αναγκαζόμαστε να ζούμε στην εξορία, βιώνουμε πολλά προβλήματα στις οικονομικές μας συναλλαγές με τραπεζικούς οργανισμούς.
Η ιστορία μου είναι πολύ μεγάλη το ξέρω…
Η τελευταία ενέργεια δίωξης μου από το καθεστώς είναι η δήλωση Ερντογάν που ζητάει την έκδοση μου από τις κυβερνητικές αρχές, έχοντας βάλει το όνομα μου στις πρώτες θέσεις της λίστας ενόψει της διαδικασίας για την αίτηση υποψηφιότητας της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ.
O Ερντογάν εκμεταλλευόμενος τη δύσκολη περίοδο πέτυχε αυτό που ήθελε, τουλάχιστον στα χαρτιά. Εδώ θα ήθελα να τονίσω ότι μπορεί η διατύπωση του κειμένου να παρέχει ένα βαθμό ευελιξίας για τις Σκανδιναβικές χώρες, όμως η ίδια η δομή της συμφωνίας που βασίζεται στη συναλλαγή με τον Ερντογάν, θα μπορούσε να έχει ως συνέπεια η Σουηδία να πάρει αποφάσεις που δεν συνάδουν με τις δημοκρατικές της παραδόσεις.
Το παζάρι δεν έχει ακόμα τελειώσει. O Ερντογάν θα θελήσει να δει συγκεκριμένα βήματα σε σχέση με τη συμφωνία αφού οι υποψηφιότητες (Σουηδίας και Φιλανδίας) θα πρέπει να επικυρωθούν από το τουρκικό κοινοβούλιο. Οι απαιτήσεις Ερντογάν συνιστούν λυδία λίθο για τη Σουηδική δημοκρατία. Εάν η Σουηδία συναινέσει στις διαταγές του Ερντογάν, αυτό αποτελεί προδοσία για την ίδια τη χώρα.
Ανησυχώ ότι ο εφιάλτης θα επαναληφθεί
Κούρντο Μπάκσι,
εξόριστος δημοσιογράφος στη Σουηδία, συγγραφέας,
κάτοχος του Βραβείου Ειρήνης Ούλοφ Πάλμε το 2000 και πολιτικός αναλυτής
Ο αυταρχικός πρόεδρος της Τουρκίας στις 13 Μαΐου είχε δηλώσει ότι θα ήταν λάθος εάν η Σουηδία και η Φιλανδία γίνουν μέλη της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας. Σύμφωνα με τον Ερντογάν, αυτές οι δύο χώρες υποστηρίζουν το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK), οργάνωση που έχει χαρακτηριστεί τρομοκρατική και γι’ αυτό μέχρι τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη είχε ασκήσει βέτο στις αιτήσεις ένταξης στο ΝΑΤΟ της Φιλανδίας και ειδικότερα της Σουηδίας, επικαλούμενη την πολιτική επιείκειας της χώρας, όπως εκείνη την αντιλαμβάνεται, προς τις κουρδικές στρατιωτικές δυνάμεις στις χώρες της Βορείου Ευρώπης.
Μια εβδομάδα μετά την ομιλία του Ερντογάν, ο τούρκος πρέσβης στη Στοκχόλμη δήλωσε ότι η Αμινέχ Κακαμπαβέχ, ανεξάρτητη βουλευτής στο σουηδικό Κοινοβούλιο, θα πρέπει να απελαθεί, ισχυριζόμενος τις φερόμενες διασυνδέσεις της με το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK). Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι η Αμινέχ δεν είναι πολίτης της Τουρκίας! Η Άγκυρα δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι πολλοί άνθρωποι που δεν έχουν τουρκική υπηκοότητα, υποστηρίζουν τον κουρδικό λαό. Βλέπετε για την Τουρκία, οι Κούρδοι που ζουν διάσπαρτοι σε ολόκληρο τον κόσμο -συνολικά 40-45 εκατομμύρια- είναι τρομοκράτες! Η λέξη “Κούρδος” είναι παρεμφερής με εκείνη του τρομοκράτη!
Οι εξόριστοι Κούρδοι παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις, σε σχέση με τις προϋποθέσεις που έχει θέσει η Τουρκία στο Μνημόνιο για να αποδεχθεί την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ.
Πολλοί με ρωτούν, γνωρίζοντας ότι είμαι μέσα στη λίστα, εάν είναι μέσα και το δικό τους όνομα. Μπορώ να επιβεβαιώσω ότι υπάρχουν 21 ονόματα, ενώ ένας από αυτούς που ο Ερντογάν ζητάει την έκδοση του είναι ο Σιράκ Μπιλτζίν, ο οποίος απεβίωσε το 2005.
Όλοι εμείς οι Κούρδοι στη Σουηδία είδαμε ότι με το Μνημόνιο η κυβέρνηση καλείται να αποσύρει τη στήριξη της στις Μονάδες Λαϊκής Προστασίας (YPG) στη Βόρεια Συρία. Οι κουρδικές πολιτοφυλακές, όμως, σχεδόν εξάλειψαν την Ντάες (Ισλαμικό Κράτος). Ο κόσμος θα έπρεπε να εκφράζει την ευγνωμοσύνη του στους Κούρδους στη Συρία, όσον αφορά την παγκόσμια ασφάλεια. Δεν γίνεται να ξεχάσουμε τις βόμβες των τζιχαντιστών στο Παρίσι, στο Λονδίνο, στην Κοπεγχάγη και στην Στοκχόλμη. Εξάλλου είναι γνωστό ότι η κυβέρνηση Ερντογάν υποστηρίζει ανοιχτά τις δυνάμεις τζιχαντιστών στη Συρία και γνωρίζουμε ότι η Άγκυρα βοήθησε την Ντάες κατά τη διάρκεια της μάχης στην κουρδική πόλη Κομπανί.
Τα τελευταία δύο χρόνια 38 Κούρδοι που ήρθαν στη Σουηδία έχουν ενημερωθεί ότι δεν θα ανανεωθεί η άδεια διαμονής τους, παρά το γεγονός ότι έχουν οικογένεια στη Σουηδία και έχουν επιδείξει υποδειγματική συμπεριφορά. Πίσω από τις αρνήσεις ανανέωσης της άδειας διαμονής είναι οι υπηρεσίες ασφαλείας, οι οποίες έχουν ενημερώσει τη Σουηδική Υπηρεσία Μετανάστευσης για διασυνδέσεις αυτών των ανθρώπων με το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν, λόγω ανάρτησης φωτογραφιών της σημαίας του κόμματος ή του ηγέτη του Α. Οτσαλάν στους λογαριασμούς τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. H σουηδική αστυνομία δρα με αντίστοιχο τρόπο όπως η τουρκική. Βασίζεται στην αρχή της ενοχής λόγω τεκμηρίου συναναστροφής.
Για δύο χρόνια, αυτοί οι Κούρδοι προσπαθούν να κάνουν τη φωνή τους να ακουστεί στα σουηδικά μέσα ενημέρωσης αλλά κανείς δεν ενδιαφέρεται.
Οι Κούρδοι τιμωρούνται παντού στη γη. Δεν έχουν ούτε πρεσβείες, ούτε λομπίστες και επίσης δεν έχουν ούτε μηχανισμούς άσκησης πίεσης είτε στη Σουηδία είτε σε οποιοδήποτε άλλο κράτος. Οι Κούρδοι μπορούν να θυσιαστούν, ειδικά αν φοβάσαι το αυταρχικό Κρεμλίνο και αναζητάς προστασία στο ΝΑΤΟ.
Όταν ενημερώθηκα για το περιεχόμενο του Μνημονίου την Τρίτη στις 28 Ιουνίου και για το τουρκικό ναι υπό προϋποθέσεις στην ένταξη Φιλανδίας και Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, ξύπνησαν μέσα μου οι εφιάλτες της δεκαετίας του ’80 και τότε έπλασα τρομερά σενάρια στο μυαλό μου:
Είδα επιδρομές της αστυνομίας σε σπίτια. Είδα Σουηδούς-Κούρδους που παρόλο που τους έχει αποδοθεί καθεστώς πρόσφυγα εδώ, να αναγκάζονται να επιβιβαστούν σε αεροπλάνα με προορισμό την Άγκυρα ή την Κωνσταντινούπολη. Είδα τα παιδιά και τα αγαπημένα τους πρόσωπα να κλαίνε.
Και να σκεφτείτε ότι οι Κούρδοι δεν τολμούν ποτέ να κάνουν διακοπές εκτός των συνόρων της Σουηδίας, επειδή η Άγκυρα τους αναζητά μέσω της Ιντερπόλ.
Όχι, για πάντα θα πιστεύω ότι η συμφωνία που επιτεύχθηκε με την Τουρκία την Τρίτη 28 Ιουνίου αποτελεί μια ντροπιαστική στιγμή συνθηκολόγησης στην ιστορία της Σουηδίας.
Έχοντας χάσει πια τον ύπνο μου ανησυχώ ότι ο εφιάλτης της δεκαετίας του 80 θα επαναληφθεί.
Πολλοί δημοσιογράφοι δραπετεύουν.
Σας παρακαλούμε, μην τους στέλνετε πίσω
Δίκτυο Φυλακισμένων Δημοσιογράφων
(Jailed Journos)
Το δίκτυο μας είναι ένας ανεξάρτητος μη κερδοσκοπικός οργανισμός που βασίζεται στον εθελοντισμό και ιδρύθηκε με στόχο να βοηθήσει τους δημοσιογράφους στις φυλακές της Τουρκίας, δημοσιεύοντας τις ιστορίες τους και στηρίζοντας τις οικογένειες τους.
Με βάση τις δράσεις μας στις φυλακές και τη δημοσίευσή τους στο διαδίκτυο δημοσιεύουμε λεπτομερείς αναφορές για τους φυλακισμένους συνάδελφους μας και γινόμαστε η δική τους φωνή, για να ευαισθητοποιήσουμε την κοινή γνώμη.
Οι εκθέσεις του Δικτύου κατά καιρούς δημοσιεύονται σε τουρκικά και σε διεθνή ΜΜΕ, όπως και σε διεθνείς οργανισμούς. Η δουλειά μας, η οποία περιλαμβάνει και οπτικοακουστικό υλικό (αφίσες, αποκλειστικά βίντεο), στοχεύει να καταδείξει ότι η δημοσιογραφία δεν είναι έγκλημα. Στην ιστοσελίδα μας, επίσης, υπάρχουν άρθρα για τις επικείμενες δίκες τους, ενημερώνοντας την κοινή γνώμη για τις συνθήκες κράτησης , για τη δαιδαλώδη νομική διαδικασία και επεξηγώντας σε ποιο στάδιο βρίσκεται η εκδίκαση των υποθέσεων τους.
Θέλουμε να απευθύνουμε το εξής μήνυμα στην χώρα σας: Γνωρίζουμε ότι στην Ελλάδα υπάρχουν όμορφοι άνθρωποι. Πολλοί δημοσιογράφοι δραπετεύουν στην Ελλάδα για να αποφύγουν τη φυλακή στην Τουρκία. Σας παρακαλούμε, μην τους στέλνετε πίσω.