Υπάρχει μία πολύ ωραία ξένη λέξη (συντομογραφία για την ακρίβεια) με την οποία οι νέοι περιγράφουν την αδιάφορη, απαθή στάση. Η λέξη yolo (You Only Live Once, Μία ζωή την έχουμε). Αυτή ακριβώς η λέξη ταιριάζει γάντι στην αίσθηση που αποκομίζει κανείς πληροφορούμενος τα μέτρα κατά του κορονοϊού με τα οποία θα αρχίσει (στις 12 Σεπτεμβρίου) η νέα σχολική σεζόν σ' όλα τα σχολεία της χώρας.
Χωρίς μέτρα
Για την ακρίβεια, δεν υπάρχουν μέτρα. Τα σχολεία ανοίγουν με...καλές προθέσεις, ευχές και την ελπίδα (ίσως πολλοί ποντάρουν στον αγιασμό) ότι ο κορονοϊός δεν θα εμφανίζεται πια στις σχολικές αίθουσες. Κατά τα άλλα, ούτε μάσκες προβλέπονται, ούτε αποστάσεις μέσα στις τάξεις, ούτε καν self test για να αποτυπώνεται καθαρά μία στοιχειώδης εικόνα των κρουσμάτων εντός της σχολικής κοινότητας. Όσο και αν ακούγεται απίστευτο, ενώ η χώρα βρίσκεται στις πρώτες θέσεις παγκοσμίως σε ό,τι αφορά τη θνησιμότητα από τον ιό, ενώ τα κρούσματα είναι πάρα πολλά (έστω και αν ανακοινώνονται εβδομαδιαία πλέον), το υπουργείο Παιδείας και η αρμόδια επιτροπή θεώρησαν σκόπιμο να μην εισηγηθούν ουσιαστικά τίποτα.
Ακούστηκαν, βέβαια, επιχειρήματα. Για παράδειγμα, ότι τα παιδιά θα πρέπει να επιστρέψουν μετά από δύο χρόνια πανδημίας σε μία σχετική κανονικότητα και να μην αντιμετωπίζουν πια την ασφυκτική συνθήκη της μάσκας. Εξαιρετικές σκέψεις μόνο που όπως γράφαμε και τα δύο προηγούμενα χρόνια πριν από το πρώτο κουδούνι, δεν έχει παρθεί ούτε ένα πρακτικό μέτρο έτσι ώστε να βελτιωθεί η καθημερινότητα των μαθητών στα σχολεία, τουλάχιστον ως προς τον τρόπο αντιμετώπισης του ιού.
Τα τμήματα, ιδιαίτερα στα μεγάλα αστικά κέντρα, παραμένουν μεγάλα, της τάξης των 24-25 παιδιών το κάθε ένα. Επενδύσεις σε συσκευές καθαρισμού του αέρα δεν έγιναν, αν και στην αγορά υπάρχουν λύσεις σε πολύ καλές τιμές όπως μπορεί να διαπιστώσει ο καθένας με ένα απλό γκουγκλάρισμα. Το testing αντί να ενισχυθεί, πλέον αγνοείται παντελώς και τα πάντα αφήνονται πάλι στην ατομική ευθύνη των γονιών και των μαθητών. Δεν χρειάζεται βέβαια ιδιαίτερη σοφία για να καθίσει κανείς σπίτι του αν έχει συμπτώματα αλλά υπό τις παρούσες συνθήκες και μετά τις... μη αποφάσεις, ακόμα και ο συμπτωματικός μπορεί να πάει με την άνεσή του στο σχολείο χωρίς καν να έχει κάνει πρώτα τεστ.
Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, όλα τα παραπάνω εγκυμονούν σοβαρούς κινδύνους για νέα έξαρση της νόσου μέσα στο μήνα που διανύουμε και λίγο πιο μετά. Ακόμα και ο Γκίκας Μαγιορκίνης έχει προβλέψει ότι τα κρούσματα θα αυξηθούν κατά τον Οκτώβριο, ωστόσο αυτό δεν τον εμπόδισε να εκφράσει τη συμφωνία του με την απόφαση τα σχολεία να ανοίξουν με τη yolo διάθεση που αφήνει την καταπολέμηση της εξάπλωσης της πανδημίας στην τύχη. Τα παιδιά όμως δεν ζουν μόνα τους. Επιστρέφοντας στο σπίτι θα μεταδίδουν τον ιό στους γονείς και τους παππούδες τους και ένας νέος φαύλος κύκλος έξαρσης θα ανοίξει και πάλι. Αναρωτιέται κανείς αν υπάρχει στοιχειώδης αίσθηση της ευθύνης στην κυβέρνηση και στην επιτροπή των ειδικών.
Ολοήμερο-λάστιχο μέχρι το βράδυ
Τα δημοτικά σχολεία θα λειτουργούν από φέτος με διευρυμένο το ωράριο του ολοήμερου μέχρι και τις 5:30 το απόγευμα. Υποτίθεται ότι μ' αυτό το μέτρο διευκολύνονται οι γονείς που εργάζονται μέχρι αργά, έτσι ώστε να μην χρειάζονται κάποια άλλη βοήθεια για τα παιδιά τους σε επίπεδο φύλαξης. Στην πράξη όμως, το ολοήμερο θα συνεχίζει να λειτουργεί ως πάρκινγκ παιδιών και μάλιστα σε υπερωρίες αφού δεν προβλέπεται καμία ουσιαστική δράση στο έξτρα διάστημα παραμονής των μαθητών και των μαθητριών στο σχολικό συγκρότημα.
Φανταστείτε, δε, την κούραση ενός παιδιού το οποίο μπορεί να πηγαίνει στο σχολείο στις 7 το πρωί να φεύγει στις 5:30 το απόγευμα (νύχτα αν μιλάμε για τον χειμώνα) και εν συνεχεία να έχει και έξτρα δραστηριότητες εκτός σχολείου (μουσική, αθλητισμό, ξένες γλώσσες). Το παιδί αυτό θα επιστρέφει αποκαμωμένο στο σπίτι του χωρίς καμία διάθεση να ασχοληθεί με οτιδήποτε άλλο εκτός από το ύπνο του (και δικαίως).
Ως προς το καθαρά λειτουργικό μέρος, το πράγμα παραμένει σχετικά ασαφές. Να καλυφθούν οι ανάγκες του ολοήμερου από το μόνιμο προσωπικό (δάσκαλοι τάξης και ειδικότητες) φαντάζει μάλλον απίθανο, γι' αυτό και το υπουργείο Παιδείας έχει δεσμευτεί ότι θα προχωρήσει σε επιπλέον προσλήψεις αναπληρωτών γι' αυτό το σκοπό. Προς το παρόν, δεν έχουν καταγραφεί οι ανάγκες αφού ο αριθμός των γονιών που επιθυμούν να κάνουν χρήση του διευρυμένου ωραρίου για τα παιδιά τους παραμένει άγνωστος. Όταν πάντως θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές, θα έχει ήδη συναντηθεί η Νίκη Κεραμέως με το νέο διοικητικό συμβούλιο της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας έτσι ώστε να αναλυθεί το πλήρες πλάνο, αν υπάρχει βεβαίως.
Διορισμοί και πραγματικότητα
Η υπουργός πάντως τονίζει διαρκώς και σε κάθε ευκαιρία ότι φέτος προχώρησε σε 8.600 νέους μόνιμους διορισμούς σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, καθώς και στην Ειδική Αγωγή. Δεν λέει όμως ότι τις υπόλοιπες ανάγκες, που παραμένουν πάρα πολλές, θα τις καλύψουν πάλι αναπληρωτές που μοιάζουν να βρίσκονται σε μία διαρκή ομηρία. Ούτε φυσικά τονίζει ότι ο μισθός του πρωτοδιόριστου μόνιμου εκπαιδευτικού είναι ένας αστείος μισθός που δεν επαρκεί ούτε για τις βασικές ανάγκες (στέγαση, διατροφή, μεταφορές). Την ίδια ώρα το κράτος αφήνει ακόμη μία σεζόν τους εκπαιδευτικούς να βγάλουν οι ίδιοι το φίδι από την τρύπα στο ζήτημα της στέγασής τους εφόσον υπηρετούν μακριά από τη μόνιμη κατοικία τους.
"Σφαγή" στα Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών
Χιλιάδες αιτούντες που πληρούσαν τα κριτήρια για την είσοδο των παιδιών τους σε Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης είδαν, προς μεγάλη απογοήτευσή τους, τις αιτήσεις τους για παροχή voucher να απορρίπτονται με συνοπτικές διαδικασίες.
Και αυτό γιατί η διαδικασία της μοριοδότησης έχει αλλάξει και έχει γίνει τόσο πολύπλοκη που εν τέλει αφήνει πολύ κόσμο απ' έξω ακόμα και αν τα μόρια που συγκεντρώνει είναι πολλά. Είναι χαρακτηριστικό ότι είδε την αίτησή της να απορρίπτεται οικογένεια με τρία τέκνα και συνολικό οικογενειακό εισόδημα μόλις 12.000 ευρώ το οποίο προφανώς θεωρήθηκε...πλουσιοπάροχο.
Στην πράξη, voucher απέκτησαν όσοι δήλωσαν οικογενειακό εισόδημα κάτω από 6.000 ευρώ (κάτω από το όριο της φτώχειας δηλαδή) και εν συνεχεία οικογένειες που αύξησαν τα μόρια τους είτε λόγω αναπηρίας είτε λόγω ανεργίας.
Υπολογίζεται πάντως (χωρίς να έχουν γίνει γνωστά τα πλήρη συγκεντρωτικά στοιχεία για όλη την Ελλάδα) ότι φέτος οι δικαιούχοι είναι σχεδόν 50% λιγότεροι σε σχέση με πέρυσι! Και όλα αυτά για ένα θεσμό ο οποίος λύνει τα χέρια των γονιών που αφενός εργάζονται απογευματινές ώρες και αφετέρου δεν διαθέτουν τα απαραίτητα χρήματα για τις επιπλέον δραστηριότητες των παιδιών τους.
Ήδη η οργή πολλών είναι πολύ μεγάλη και έχει εκφραστεί ποικιλοτρόπως στο διαδίκτυο όπου γίνεται λόγος για "σφαγή" των αμνών... Λέτε να επέμβει ο πρωθυπουργός όπως έχει συμβεί σε πολλές ανάλογες περιπτώσεις στο παρελθόν έτσι ώστε να “φτιάξει” το κοινωνικό του προφίλ ο κ. Μητσοτάκης; Με την κυβέρνηση της επικοινωνίας όλα είναι ανοιχτά και αναμενόμενα. Άλλωστε, η ΔΕΘ δεν απέχει πλέον και πάρα πολύ χρονικά...