Την Τετάρτη 31 Αυγούστου πέρασε από την βουλή το νομοσχέδιο για την εξυγίανση των Ναυπηγείων Ελευσίνας. Στην συζήτηση που προηγήθηκε στις επιτροπές της βουλής αλλά και στην Ολομέλεια όλα τα πολιτικά κόμματα εστίασαν στο νεφελώδες και αντεργατικό περιεχόμενο του νομοσχεδίου που εισηγήθηκε ο Άδωνης Γεωργιάδης.
Ο εμπνευστής του μεγαλύτερου σκανδάλου της ναυπηγικής βιομηχανίας, όχι μόνο απέτυχε να πείσει τα κόμματα της αντιπολίτευσης για την ορθότητα της επιλογής του αλλά με τις τοποθετήσεις του δημιούργησε μεγαλύτερο προβληματισμό και ανησυχία για το μέλλον αυτής της πολύπαθης βιομηχανικής μονάδας και των εργαζόμενων της.
Η αντιπολίτευση με επιχειρήματα και γεγονότα αποδόμησε ένα προς ένα όλα τα σημεία του αφηγήματός του. Ανέδειξε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι οι δυνάμεις της αδράνειας και τα εμπόδια που επικαλείτο ο κ. Γεωργιάδης ουσιαστικά αποτύπωναν την οικονομική ανεπάρκεια του επίδοξου επενδυτή.
Με καινοφανείς θεωρίες, με ψεύδη και με ανακρίβειες προσπάθησε μεταξύ άλλων να πείσει τους βουλευτές ότι αρμόδιο όργανο για να ελέγξει την κεφαλαιακή επάρκεια και τις πηγές χρηματοδότησης του ενδιαφερομένου αγοραστή είναι το αρμόδιο Δικαστήριο και όχι ο βασικός πιστωτής, δηλαδή το Ελληνικό Δημόσιο. Το οποίο όμως καλείται να συμφωνήσει εκ προοιμίου σε διαγραφές μαμούθ ύψους 220 εκ ευρώ από τις οφειλές του Ναυπηγείου προς αυτό.
Και εδώ προκύπτουν τα ακόλουθα ερωτήματα:
• Γιατί συμφώνησε ο κ. Γεωργιάδης σε ένα σχέδιο εξυγίανσης χωρίς να έχει διερευνήσει την οικονομική αξιοπιστία του αγοραστή;
• Γιατί αρνήθηκε να εξετάσει και το ενδιαφέρον του δεύτερου διεκδικητή για την αγοραπωλησία του Ναυπηγείου;
• Αντιλαμβάνεται ότι η άρνηση διερεύνησης ύπαρξης προσφορότερης επιλογής και μεγαλύτερης διασφάλισης του δημοσίου συμφέροντος συνιστά αξιόποινη πράξη και ότι επικρέμεται πλέον πάνω από το κεφάλι του η δαμόκλειος σπάθη της απιστίας;
Δυστυχώς, η στρατηγική της παραπλάνησης και εξαπάτησης του κ. Γεωργιάδη έπιασε τόπο στον ΣΥΡΙΖΑ. Ενώ στις τοποθετήσεις των βουλευτών του ήταν ιδιαίτερα σκληρός και επικριτικός, στη συνέχεια αυτοπαγιδεύτηκε σε δύο ανούσιες τροπολογίες που έσπευσε να δεχθεί ο κ. Γεωργιάδης, και υπέπεσε στο τραγικό λάθος της υπερψήφισης –με διαφωνίες– αυτού του κάκιστου νομοσχεδίου θεωρώντας ότι με αυτό τον τρόπο διασφαλίζονται τα δεδουλευμένα των εργαζομένων και ελέγχεται η κεφαλαιακή επάρκεια του ενδιαφερομένου.
Συγκεκριμένα αναφερόμαστε
(α) στον όρο για την καταβολή του 70% των οφειλόμενων προς τους εργαζόμενους αποζημιώσεων που συνδέεται με την ολοκλήρωσης της μεταβιβάσεων της κινητής και ακίνητης περιουσίας του Ναυπηγείου. Εξηγούμαστε, αυτός ο όρος δεν πρόκειται να ολοκληρωθεί ποτέ για τον απλούστατο λόγο ότι οι υποθήκες όλων των εγκαταστάσεων του Ναυπηγείου ανήκουν στην ΑLPHA BANK.
Εδώ θέλουμε να επισημάνουμε ότι οριστική και αμετάκλητη ολοκλήρωση των μεταβιβάσεων δεν έχει πραγματοποιηθεί ακόμα στα ναυπηγεία της Σύρου παρόλο που έχουν περάσει τέσσερα ολόκληρα χρόνια. Τι κοινό έχουν οι δύο περιπτώσεις; Έχουν τον ίδιο επενδυτή.
(β) η δε ενημέρωση της Επιτροπής Εμπορίου του Κοινοβουλίου δέκα ημέρες πριν κατατεθεί στο δικαστήριο ο φάκελος είναι άνευ σημασίας διότι η επιτροπή δεν θα έχει παρεμβατικό ή εγκριτικό λόγο παρά μόνο γνωμοδοτικό.
(γ) στα εργασιακά τέλος, παρόλες τις βελτιώσεις που υποχρεώθηκαν να κάνουν μετά τις πιέσεις και την ισχυρή επιχειρηματολογία που ασκήσαμε προς τους βουλευτές όλων των κομμάτων, που είχαν σαν αποτέλεσμα να υιοθετήσουν σε μεγάλο βαθμό, τις αιτιάσεις μας και τις θέσεις μας παραμένουν προβληματικά και δεν διασφαλίζουν σε καμία περίπτωση τις επαναπροσλήψεις μας, τις Συλλογικές μας Συμβάσεις και τα δεδουλευμένα μας.
Συγκεκριμένα, η συμπλήρωση της παραγράφου ότι οι θέσεις εργασίας να διατηρηθούν στα σημερινά επίπεδα εντός δώδεκα μηνών μετά την ολοκλήρωση των μεταβιβάσεων, με προτεραιότητα στο υπάρχον προσωπικό και σύμφωνα με τις υπάρχουσες ανάγκες δεν δεσμεύει σε τίποτα τον εργοδότη να μας επαναπροσλάβει. Αντιθέτως, δίνει τη δυνατότητα να προχωρήσει σε μία κατ’ επιλογή πρόσληψη μόνο των πειθήνιων εργαζομένων που δεν θα δημιουργούν προβλήματα.
Η «δέσμευση» για την υπογραφή νέας Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΣΣΕ) σε καμία περίπτωση δεν αναγνωρίζει ως βάση συζήτησης την τρέχουσα ΣΣΕ, αλλά ξεκινά από μηδενική βάση.
Εν κατακλείδι, στο σχέδιο νόμου και στο επενδυτικό σχέδιο κυριαρχούν οι υποθέσεις και τα θεωρητικά δεδομένα, δεν υπάρχει καμία εγγύηση υλοποίησης του, δεν υπάρχει καμία διασφάλιση των εργασιακών μας δικαιωμάτων και της καταβολής των δεδουλευμένων μας, βρίθει από ασάφειες και νεφελώδεις υποσχέσεις, δεν υπάρχει καμία εγγύηση για την επιτυχία του επενδυτικού πλάνου (από αυτά τα ολίγα που διέρρευσαν γιατί τα υπόλοιπα είναι απόρρητα) και το κυριότερο δεν υπάρχει πιστοποίηση της κεφαλαιακής επάρκειας του επίδοξου επενδυτή.
Συνδυασμός Εργαζομένων Ναυπηγείων Ελευσίνας