Το 1970 προβλήθηκε με μεγάλη επιτυχία η ταινία του Αντρέ Καγιάτ, «Πεθαίνω από αγάπη», με πρωταγωνίστρια την Ανί Ζιραρντό. Το θέμα της ταινίας ήταν η ερωτική σχέση μιας δασκάλας με τον έφηβο μαθητή της, με φόντο τα γεγονότα του Μάη 1968. Μάλιστα σκηνές της εν λόγω ταινίας βλέπουμε να παρακολουθεί η Σόνα, ηρωίδα στην ταινία «Νεαροί εραστές» (Les jeunes amants) της Καρίν Ταρντιέ, ως φόρο τιμής στο μελόδραμα του Καγιάτ.
Με παρόμοιο, κατά κάποιον τρόπο, θέμα, η Ταρντιέ αφηγείται την ερωτική ιστορία της 70χρονης συνταξιούχου αρχιτέκτονα Σόνα, με τον κατά 30 περίπου χρόνια νεότερό της γιατρό, Πιερ. Η γνωριμία τους ξεκίνησε ένα βράδυ στο νοσοκομείο όπου άφησε την τελευταία της πνοή η Ματθίλδη, η καλύτερή της φίλη. Όταν μετά από 15 χρόνια ξανασυναντηθούν, θα ανάψει το ερωτικό πάθος το οποίο θα ανατρέψει εντελώς τη ζωή του Πιερ, ο οποίος αν και παντρεμένος είναι αποφασισμένος να διαλύσει τα πάντα για να ζήσει μαζί με την Σόνα. Τότε όμως είναι που η 70χρονη γυναίκα θα διαγνωσθεί με πάρκινσον και τα πάντα θα πάρουν διαφορετική τροπή. Παρόλα αυτά ο μεν Πιερ φαίνεται να επιμένει στην αγάπη του, η δε Σόνα να παλεύει με τον εαυτό της και τα συναισθήματά της.
Στην πολύ καλή αυτή δραματική ταινία, η Καρίν Ταρντιέ θέτει με άμεσο τρόπο το ζήτημα της ηλικίας στις σχέσεις και ιδίως στις περιπτώσεις που η γυναίκα είναι μεγαλύτερη από τον άνδρα. Βλέπει, δε, με ιδιαίτερη νηφαλιότητα το θέμα της, δεν ηθικολογεί, δεν δραματοποιεί, δεν επιχειρεί να γίνει διδακτική. Το μόνο που αφήνει να διαχυθεί είναι η ίδια η αγάπη, η οποία καμιά φορά μπορεί να κρύβει εκπλήξεις. Αλλά, το ακόμη πιο ενδιαφέρον είναι, πως η σκηνοθέτρια δεν αφήνει τους ήρωές της ξεκρέμαστους στο πουθενά αλλά τους τοποθετεί μέσα σε ένα γενικότερο πλαίσιο σχέσεων και επιδράσεων. Έτσι σημαντικούς ρόλους παίζουν ο Ζορζ, γιος της Ματθίλδης, η Ζεν, σύζυγος του Πιερ και η Σεσίλια, κόρη της Σόνα, συνθέτοντας ένα σύμπαν αλληλοεπιδράσεων με το κάθε πρόσωπο να κρατά σημαντικό ρόλο στην ιστορία. Μια ιστορία η οποία εξελίσσεται βήμα-βήμα δημιουργώντας ρωγμές στο οικοδόμημα των «κανονικών» σχέσεων αναδύοντας ακόμη μια πτυχή τους, την οποία πρωτοσυναντήσαμε στο βιβλίο του Κόλιν Χίγκινς, «Χάρολντ και Μοντ», το οποίο μεταφέρθηκε στο σινεμά το 1971 σε σκηνοθεσία Χαλ Άσμπι και ανέβηκε πολλές φορές στο θέατρο. Να μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε πως την παράσταση «κλέβει» η συγκλονιστική Φανί Αρντάν, σε μια πολύ δυνατή ερμηνεία παραμένοντας ακαταμάχητα γοητευτική, παρά τα 73 της χρόνια.