Στάθης Γκότσης - Δημήτρης Λέντζος
«Φωτοστέφανα σβησμένα»
Ερμηνεύει ο Παντελής Θεοχαρίδης
Ακούγοντας τα «Φωτοστέφανα σβησμένα» συνειδητοποίησα πόσο μας λείπουν τα καλά τραγούδια, αυτά που κολλάνε ανεπαίσθητα στη σκέψη σου και σε ακολουθούν, αυτά που τα τραγουδάς μέσα σου που γίνονται δικά σου, που μαζί με τους δημιουργούς και τον ερμηνευτή συντελείς και συ σε ένα είδος λυτρωτικής λειτουργίας. Υπάρχουν τα καλά τραγούδια, αλλά πρέπει να παίζονται, να ακούγονται, να γίνονται πράξη, γιατί η μουσική υπάρχει σαν πράξη. Δεν είναι να μιλάμε για τα τραγούδια είναι να τα ακούμε και να τα τραγουδάμε.
Θα μιλήσω όμως για τον κύκλο των τραγουδιών που περιέχονται στη συλλογή του δίσκου «Φωτοστέφανα σβησμένα» όχι μόνο ως μουσικό γεγονός αλλά και για να σας προτρέψω να τα ακούσετε και να τα τραγουδήσετε. Το έργο, που δουλεύτηκε με περισσή φροντίδα από το 2012 μέχρι και την ηχογράφησή του το 2019, αποτελεί συνέχεια στο παλιό επιτυχημένο πρότυπο «ένας συνθέτης, ένας στιχουργός, ένας ερμηνευτής» και είναι η δεύτερη ολοκληρωμένη συνεργασία των ιδίων δημιουργών μετά την επιτυχημένη συνεργασία τους «Τα έργα της καρδιάς» (Μετρονόμος 2011). Στο τραγούδι εν αρχή είναι ο λόγος, και δώ πρώτα είναι ο λόγος τού στιχουργού Δημήτρη Λέντζου. Ο Δημήτρης Λέντζος γράφει όπως οφείλει να γράφει ένας στιχουργός του σήμερα. Είναι αφηγηματικός, λυρικός, συναισθηματικός, ερωτικός, πολιτικός. Εκμαιεύει την ποίηση της καθημερινότητας αλλά αυτό που πρωτίστως τον ενδιαφέρει είναι η κοινωνική λειτουργία του στίχου του. Ως στιχουργός - ποιητής διαθέτει την αρετή της εργατικότητας και αυτό που αναγνωρίζει κανείς στον Δημήτρη Λέντζο είναι ο αγώνας του για την εκφραστική αναζήτηση, με αποτέλεσμα κάθε φράση του να κινητοποιεί τη συγκίνηση. Από την άλλη, ο σημαντικός συνθέτης Στάθης Γκότσης αποδίδει τεράστια προσοχή στις λέξεις, τονίζει τον συσχετισμό τους αλλά και την αυταξία τους, με αποτέλεσμα κάθε φράση να απηχεί τη δική της αυτάρκη αρμονία. Το μουσικό του ύφος και τα εμπνευσμένα ηχοχρώματα των οργάνων που χρησιμοποιεί υπηρετούν άριστα το δόγμα ότι: στο τραγούδι, ο στίχος και η μουσική είναι αδιαίρετα.
Και έρχεται ο ερμηνευτής να απογειώσει με τη φωνή του, στίχους και μουσική και να μας χαρίζει μια από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές στο ελληνικό τραγούδι. Ο Παντελής Θεοχαρίδης αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση στο χώρο του ελληνικού τραγουδιού. Από το 1990 που ξεκίνησε την επαγγελματική του πορεία στο τραγούδι, κρατάει χαμηλό προφίλ, είναι αυστηρά επιλεκτικός και «στιγματίζει» τα τραγούδια με τον μοναδικό τρόπο της ερμηνείας του. Τολμώ να φέρω το παράδειγμα της πρώτης ερμηνείας του στη Μικρή πατρίδα των Γιώργου Ανδρέου και Παρασκευά Καρασούλου, που δέν ξεπεράστηκε παρά το γεγονός ότι μπήκε στο ρεπερτόριο πολλών καταξιωμένων συναδέλφων του. Λυρικός και συγχρόνως λαϊκός διαθέτει μια πλούσια σε ηχοχρώματα αισθαντική φωνή. Ερμηνεύει με ένστικτο και εξαιρετική τεχνική. Τα 11 τραγούδια της συλλογής «Φωτοστέφανα σβησμένα» μπορεί να πει κανείς πως γράφτηκαν από τους δημιουργούς για το δικό του αισθητικό και ερμηνευτικό επίπεδο.
Είχα τη χαρά να παραβρεθώ στη ζωντανή παρουσίαση του δίσκου στον Ιανό. Και τότε αλλά και τώρα, μετά από την απόλαυση πολλών ακροάσεων, με κέρδισαν εμμονικά τα: «Ο έρωτας κι ο θάνατος», «Κάτι σκιές», «Τα ΚΤΕΛ», «Με ένα παλιό μοτοσακό» και «Χρυσή καρφίτσα».
Στα συν του δίσκου είναι η ενορχήστρωση που υπογράφει ο συνθέτης του έργου Στάθης Γκότσης αλλά και η συμμετοχή της ορχήστρας από κορυφαίους Έλληνες μουσικούς: Κώστας Γρηγορέας, κλασική κιθάρα, Τάσος Φωτόπουλος, φαγκότο, Στέλιος Ιωάννου, κλαρινέτο, Βιβή Γκέκα, μαντολίνο, Νεοκλής Νεοφυτίδης, πιάνο, Παντελής Ντζιάλας, κλασική και ακουστική κιθάρα, Γιάννης Σινάνης, μπουζούκι, Αλέξανδρος Καμπουράκης, ακορντεόν, Αλέξανδρος Μποτίνης, τσέλο, Βαγγέλης Ζωγράφος, κοντραμπάσο, Ντένη Σκανδαλάκη, τρομπέτα, Δρόσος Σκυλλάς, κρουστά. Ένας δίσκος για όσους αγαπούν το σύγχρονο καλό ελληνικό τραγούδι. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Μετρονόμος».
Καλή σας ακρόαση.