Η επιθυμία για την απόκτηση ενός παιδιού, μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να μετατραπεί σε εμμονή με απρόβλεπτα αποτελέσματα. Υπάρχουν, δυστυχώς, περιπτώσεις, που αυτή η εμμονή, αποτέλεσμα έντονης κοινωνικής πίεσης και αυθυποβολής σχετικά με τη γονεϊκότητα, οδηγεί τους ανθρώπους σε επιλογές οι οποίες κινούνται στα όρια της νομιμότητας.
Ο Χαβιέ είναι ένας άνδρας ο οποίος εργάζεται, ως εκπαιδευτής σε ένα κέντρο κράτησης ανηλίκων με παραβατική συμπεριφορά. Η Ιρένε είναι μια 15χρονη κοπέλα η οποία το σκάει από το κέντρο. Την βλέπουμε να περπατά σε μια ερημική τοποθεσία και λίγο αργότερα να μπαίνει μέσα σε ένα αυτοκίνητο που την περιμένει. Το αυτοκίνητο, το οποίο οδηγεί ο Χαβιέ, κατευθύνεται σε ένα απομακρυσμένο σπίτι. Το σπίτι ανήκει σε αυτόν και τη σύζυγό του, Αδέλα. Εκεί αποβιβάζεται η Ιρένε, την οποία το ζευγάρι δέχεται με θερμό τρόπο και η κοπέλα φαίνεται να τον απολαμβάνει. Καθώς προχωρά η αφήγηση, μαθαίνουμε πως η Ιρένε είναι έγκυος και ο Χαβιέ με την Αδέλα, εμπλέκονται στη δραπέτευσή της, με σκοπό το κορίτσι να γεννήσει εκεί και το άτεκνο ζευγάρι να κρατήσει το παιδί, έναντι σημαντικής αμοιβής. Όταν όμως εμφανίζεται ο Οσμάν, ο νεαρός πατέρας του παιδιού, που μόλις έχει αποφυλακιστεί, η Ιρένε αλλάζει γνώμη. Από το σημείο αυτό και μετά, η κατάσταση αρχίζει να ξεφεύγει, ο Χαβιέ και η Αδέλα θεωρούν τον Οσμάν ως απειλή στο σχέδιό τους και φυλακίζουν σε ένα δωμάτιο την Ιρένε. Εκείνη όμως, ιδίως μετά τη γέννηση της κόρης της, είναι αποφασισμένη να φύγει μαζί της.
Ο Μανουέλ Μαρτίν Κουένκα με την ταινία «Η κόρη» (La hija) σκηνοθετεί ένα ιδιαίτερο θρίλερ. Τίποτε δεν προδικάζει την εξέλιξή του καθώς κανείς τους δεν επιδεικνύει εμφανή βίαιη συμπεριφορά. Όμως η ίδια η πράξη την οποία έχουν σχεδιάσει και υλοποιούν ο Χαβιέ και η Αδέλα, εκμεταλλευόμενοι τις ανάγκες και τους φόβους του ανήλικου κοριτσιού, εμπεριέχουν τη βία. Και εν τέλει, μέσα από αυτήν τη φαινομενική ηρεμία, την ευγένεια και τα χαμόγελα, έρχεται η στιγμή που θα ξεσπάσει η πραγματική βία.
Εξαιρετικά ενδιαφέρον σενάριο, σκηνοθεσία με πολύ σασπένς και ανατροπές που ανεβάζουν την αδρεναλίνη. Η ταινία είναι ένας συνδυασμός θρίλερ και ψυχολογικού δράματος. Οι χαρακτήρες είναι καλοδουλεμένοι, ενώ το εντυπωσιακά άγριο, ερημικό τοπίο, όπου εξελίσσεται η δράση, παίζει πρωταρχικό ρόλο, λειτουργώντας ενισχυτικά στη δημιουργία ενός αδιόρατου φόβου.
«Ήθελα να δείξω πόσο εύκολο είναι θέλοντας να διορθώσεις μια αδικία, εν προκειμένω να μην μπορείς να κάνεις παιδί, να οδηγηθείς σε μια άλλη αδικία», είπε σε συνέντευξή του ο σκηνοθέτης, δίνοντας με λίγα λόγια το πλαίσιο στο οποίο κινείται η ταινία του.
Προβάλλονται επίσης:
«Ο άνθρωπος με τις απαντήσεις» του Στέλιου Καμμίτση: Ο Βίκτωρας, ένας νεαρός άνδρας, πρώην πρωταθλητής καταδύσεων, μετά από τον θάνατο της γιαγιάς του, αποφασίζει να φύγει, με σκοπό να φτάσει στη Γερμανία όπου ζει η μητέρα του με τον πολύ μικρότερό του, ετεροθαλή αδελφό του. Στο πλοίο θα γνωριστεί με έναν νεαρό γερμανό τουρίστα, τον Ματίας, τον οποίο θα πάρει στο αυτοκίνητό του και θα ταξιδέψουν μαζί. Οι δύο άνδρες, μέσα από παρεξηγήσεις και ξαναφιλιώματα θα αρχίσουν να αναπτύσσουν μια ιδιαίτερη σχέση μεταξύ τους. Ο δε Βίκτωρας θα αρχίσει να γνωρίζει τον εαυτό του. Εχουμε μια καλοσκηνοθετημένη ταινία δρόμου, μια ταινία ενηλικίωσης και μια διακριτική κι ευαίσθητη ματιά επάνω στη διαφορετικότητα. Ο Στέλιος Καμμίτσης κινηματογραφεί απλά κι αβίαστα, εντάσσει τους ήρωές του μέσα στο τοπίο και το τοπίο μέσα στον ψυχισμό τους, δημιουργώντας εκείνη την απαραίτητη ατμόσφαιρα φυγής που και οι δύο φαίνεται να επιδιώκουν.
«Το τρίγωνο της θλίψης» (Triangle of sabness) του Ρούμπεν Έστλουντ: Κοινωνικό σχόλιο με μορφή σατιρικής μαύρης κωμωδίας, η ταινία η οποία κέρδισε το Χρυσό Φοίνικα στις Κάνες.
«Το ορφανό: Πρώτος φόνος» (Orphan: First kill) του Γουίλιαμ Μπρεντ Μπελ: Ταινία τρόμου, πρίκουελ της ταινία του Ζομ-Κολέτ Σερά.
«Παιχνίδι μίσους» (The hating game) του Πίτερ Χάτσινγκς: Αμερικανική αισθηματική κωμωδία.
«Η νύχτα» (The night) του Κουρός Αχαρί: Ταινία τρόμου με ιρανούς συντελεστές.
Σε επανέκδοση προβάλλονται: «Αντίο παιδιά» του Λουί Μαλ, «Playtime» του Ζακ Τατί, «Το νησί» του Κιμ Κι Ντουκ.