Από τη Δίκη των 11. Ο Μπαλαούρας με τον Σταμέλο, πίσω όρθιος ο Τζανετής.
«Έφυγε» ο συναγωνιστής, ο σύντροφος Μάνος. Βρεθήκαμε στο Φοιτητικό Αντιδικτατορικό Κίνημα.
Περισσότερο γνωριστήκαμε στην πολύκροτη «Δίκη των 11 φοιτητών». Στις 14 του Φλεβάρη 1973 έγινε η πρώτη κατάληψη του Πολυτεχνείου, και η αστυνομία συνέλαβε έντεκα άτομα, μεταξύ των οποίων ο Κυριάκος Σταμέλλος και ο Μάνος Τζανετής, δύο εξαιρετικές μορφές του κινήματος, που «έφυγαν».
Ήταν η περίφημη Δίκη των 11. Ήταν μια τομή για το φοιτητικό κίνημα, που ήταν μάχιμο μέσα στα αμφιθέατρα, στις σχολές, στα προαύλια, στον συντονισμό μας. Είχε προηγηθεί η «Μελέτη των 12 της ΑΣΟΕΕ». Στις 5 Φλεβάρη 1973 μας πήγαν κατηγορούμενους για αντιακαδημαϊκή συμπεριφορά για να μας αποβάλουν από την ΑΣΟΕΕ. Τελικά δεν το κατάφεραν γιατί μαζεύτηκαν 1.500 άτομα στο προαύλιο της ΑΣΟΕΕ, η πρώτη μεγάλη αντιδικτατορική εκδήλωση σε πανεπιστημιακό χώρο. Ήταν μια μεγάλη φλόγα που άναψε στο μαζικό Φ.Κ.
Αμέσως μετά, στις 14 του Φλεβάρη, έγινε η πρώτη κατάληψη του Πολυτεχνείου, που δεν μνημονεύεται γιατί όλα τα έχει σκιάσει η μεγάλη κατάληψη του Πολυτεχνείου του Νοέμβρη 1973. Η Αστυνομία και οι ασφαλίτες εισέβαλαν στο προαύλιο του Πολυτεχνείου (η πρώτη μαζική παραβίαση του Πανεπιστημιακού Ασύλου στη Δικτατορία), για να διαλύσουν τη συγκέντρωση 1.000 περίπου φοιτητών.
Η αστυνομία, συνέλαβε έντεκα άτομα. Οι 11 συλληφθέντες φοιτητές ήταν οι: Κυριάκος Σταμέλλος, Μάνος Τζανετής (που έχουν «φύγει»), Παρασκευάς Βάγιας, Σεραφείμ Δημακόπουλος, Βλάσσης Λιαροκάπης, Ηλίας Κατωπόδης, Βασίλης Χριστόπουλος, Σάκης Παπαθεοδώρου, Αλέξανδρος Πρέπης, Δημήτρης Αρχοντής και Μάκης Μπαλαούρας. Μετά την εισβολή παραιτήθηκε η Σύγκλητος. Δυο μέρες μετά, οι 8 από τους κατηγορουμένους κρίθηκαν ένοχοι και τους επιβλήθηκαν ποινές 8 με 11 μηνών με αναστολή, ενώ οι υπόλοιποι τρεις αθωώθηκαν. Τα επεισόδια του Μετσόβιου αποτέλεσαν την απαρχή μιας ευρύτερης αναταραχής στα ελληνικά πανεπιστήμια εναντίον της χούντας. Ήδη στις 19 Φεβρουαρίου, την ημέρα που εκδόθηκε η απόφαση για τους 11 συλληφθέντες, οι φοιτητικοί σύλλογοι αποφάσισαν γενική αποχή, ενώ στις 21 Φεβρουαρίου θα ακολουθούσε η κατάληψη της Νομικής Σχολής. Εγώ ήμουν ο πρώτος και μοναδικός –και μάλλον έγινε επίτηδες αυτό– που εμφανίστηκα δημοσίως βαριά χτυπημένος. Η σκοπιμότητά τους ήταν ότι ήθελαν να δείξουν έναν κακοποιημένο φοιτητή που ήταν στην αντιστασιακή πάλη και θέλανε να τρομοκρατήσουν το μαζικό κίνημα. Έτσι μας παραπέμψαν στη Δίκη των 11, όπου είχαμε δικηγόρους υψηλού κύρους, γνωστούς ποινικολόγους. Όπως αποκάλυψαν οι δικηγόροι η αρχική κατηγορία μας ήταν το άρθρο 509, περί κατασκοπείας! Τελικά κατηγορηθήκαμε με το μισό ποινικό κώδικα: για εξύβριση κατά συρροή μετά θρασύτητος, για θρασύτητα κατά της αρχής, για περιύβριση αρχής, αντίσταση κατά της αρχής και για παραβίαση του περίφημου νόμου 4000/1959 «περί τεντιμποϊσμού»! Είχαμε και πολλούς μάρτυρες: τον καθηγητή και διωκόμενο από τη Χούντα, τον Νιάνια, πολλούς καθηγητές από το Πολυτεχνείο, τον Γιάγκο Πεσματζόγλου, καθώς και πολιτικούς όπως Π. Κανελλόπουλος, Γ. Μαύρος, Γ. Ζίγδης. Δυο μέρες μετά, οι 8 από τους κατηγορουμένους κρίθηκαν ένοχοι και τους επιβλήθηκαν ποινές 8 με 11 μηνών με αναστολή, ενώ οι υπόλοιποι τρεις αθωώθηκαν.
Ο Μάνος δεν εμφανίστηκε ξαφνικά στην κατάληψη του Πολυτεχνείου. Είχε μια μεγάλη πορεία αγώνων που κορυφώθηκε εκεί. Ήταν στην πρώτη γραμμή στις κινήσεις που κάναμε όπως όταν προσπαθήσαμε να πετάξουμε τις διορισμένες διοικήσεις των φοιτητικών συλλόγων –χουντάκια που δουλεύαν για τη δικτατορία– κάναμε μια κοινή προσπάθεια και ζητήσαμε εκλογές σε όλες τις πανεπιστημιακές σχολές το Νοέμβρη του 1972, οι οποίες τελικά ήταν βίας και νοθείας!
Μετά η χούντα για να αποκεφαλίσει το φοιτητικό κίνημα μας στράτευσε. Υποχρεωτική στράτευση. Λίγες μέρες μετά τη δίκη παρουσιαστήκαμε στο στρατό. Τον Μάνο τον έστειλαν στη Τρίπολη.
«Τραγούδα ρε…»
Στο ντου της Αστυνομίας, στα σκαλιά της πρυτανείας, ένας μπάτσος βγάζει τη σιδερόβεργα από μια τριανταφυλλιά και ορμάει. Ο Τζανετής έπιασε τη σιδερόβεργα για να αποφύγει το χτύπημα και οι μπάτσοι τον έπιασαν από τα μαλλιά και τον έσυραν στην κλούβα.
Όταν μας μετέφεραν κακοποιημένους στην Ασφάλεια και οι αστυνομικοί κατέγραφαν τα ονόματα μας, ο μπάτσος του είπε με μάγκικο ύφος «Α΄ Τζανετής ε; Συγγενής του τραγουδιστή (Πάνου) Τζανετή;»! «Τραγούδα ρε». Ο Μάνος τον κοίταξε διαπεραστικά, ατάραχος. Του έριξε ένα χαστούκι. Ο παρατηρητής αστυνόμος έσκυψε στο αυτί του γραφιά και κάτι του ψιθύρισε. Προφανώς του είπε ότι ο Τζανετής ήταν γνωστής οικογένειας ανώτατων στρατιωτικών, γεγονός που έκανε τους χουντικούς (αστυνομικούς και ΕΣΑτζήδες) να σκυλιάζουν και του έριξε γροθιά στο στομάχι…
Στη μεταπολίτευση έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Αγγλία και με τον ερχομό του στην Ελλάδα ανέλαβε στον ΟΤΕ τομέα υψηλής τεχνολογίας. Οι συνάδελφοί του έχουν να λένε για τη σεμνότητα, τις γνώσεις, τη συνέπεια, τη συναδελφικότητα, την εργατικότητα και ευγένεια του.
Ο Μάνος ήταν πολύ φιλικός προς όλους. Ένας ευαίσθητος, σεμνός άνθρωπος και ταυτόχρονα αγωνιστής και παλληκάρι. Ήταν ατρόμητος. Θεωρούσε τη δράση του ως κάτι αυτονόητο…
Σημείωση: Για την αδελφή του Εύη που στάθηκε στο πλευρό στον καιρό της ασθένειας του, με δράση στο αντιδικτατορικό κίνημα μέσα από τις γραμμές του ΕΚΚΕ, που την άκουγα μέσα από τα κελιά της ΕΣΑ και την γνώρισα μετά τη …μεταπολίτευση, μια μεγάλη αγκαλιά!