Όταν, Τετάρτη βράδυ στη Νέα Υόρκη, ρωτήθηκε από το Bloomberg πώς θεωρεί ότι έχει επηρεάσει την κυβέρνησή του «η υπόθεση των παρακολουθήσεων», ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε τη λέξη κλειδί:«Μάνατζερ». Έχει, είπε στην δημοσιογράφο του πρακτορείου, αποδειχθεί «καλός μάνατζερ» στη διαχείριση κρίσεων. Την ώρα των εκλογών ο ελληνικός λαός θα το εκτιμήσει και θα εμπιστευθεί, λέει, την κυβέρνηση.«Έχουμε», πρόσθεσε, «πολύ καλές πιθανότητες να κερδίσουμε την απόλυτη πλειοψηφία μετά τις επόμενες εκλογές», στις εκλογές που «θα διεξαχθούν με σύστημα ενισχυμένης αναλογικής, το οποίο μας επιτρέπει να σχηματίσουμε μόνοι μας κυβέρνηση αν φτάσουμε στο 37- 38% των ψήφων, κάτι απολύτως εφικτό».
Μάνατζερ. Σε απλά ελληνικά, διαχειριστής. Με άλλα λόγια, αποκαθήλωση από το βάθρο του κυβερνήτη, όπως, εμμέσως πλην σαφώς, αναγόρευσε τον εαυτό του στην ΔΕΘ, λέγοντας το μνημειώδες, «Δεν θα εκλέξουμε μόνο κυβέρνηση, αλλά και κυβερνήτη του τόπου».
Θα πορευτεί μέχρι τις εκλογές προβαλλόμενος ως ο «καλός μάνατζερ»; Αβέβαιο.
Έκθετος θεσμικά μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου των υποκλοπών και τη συνεχιζόμενη επιχείρηση συγκάλυψής του, ο Κυριάκος Μητσοτάκης πατάει σε ασταθές έδαφος. Έχει χάσει όποια δυνατότητα είχε –με την επικουρία της πρόθυμης δημοσιογραφίας– να «παίζει» ατιμώρητα με τους κανόνες του κοινοβουλευτικού παιχνιδιού. Εξακολουθεί να υπολογίζει ότι το σκάνδαλο θα παρέλθει χωρίς σοβαρό πολιτικό κόστος («Υπάρχουν άλλα θέματα για τα οποία οι άνθρωποι ενδιαφέρονται περισσότερο», είπε στο Bloomberg). Όμως γνωρίζει ότι το ρήγμα που προκλήθηκε στη σχέση της ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και το κεντρογενές ακροατήριο είναι αγεφύρωτο. Γνωρίζει ότι η αυτοδυναμία είναι ανέφικτη ακόμη και με τον δικό του εκλογικό νόμο.
Alt Right συνεργασία;
Όταν την περασμένη Δευτέρα ο Μάκης Βορίδης ρωτήθηκε στον ΑΝΤ1 αν υπάρχει περίπτωση μετεκλογικής συνεργασίας της ΝΔ με την Ελληνική Λύση του Βελόπουλου, απάντησε, «εγώ δεν αποκλείω κανέναν. Αν εξαιρέσετε τα κόμματα με τα οποία μας χωρίζει ένα προγραμματικό χάος, μπορεί να συνεργαστούμε με όλα τα κόμματα». Ξέρει τι λέει. Ξέρει ότι μετεκλογική συνεργασία δεν σημαίνει τίποτε λιγότερο από αδυναμία της ΝΔ να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση και μετά από εκλογές με τον δικό της εκλογικό νόμο. Όπως επίσης ξέρει ότι η απάντησή του συνιστά έμμεση αλλά σαφή παραδοχή ότι το 37-38% είναι απολύτως ανέφικτο.
Ακούγεται παράδοξο, όμως δεν είναι. Υποκρύπτει την επιθυμία τής ενσωματωμένης στη ΝΔ ακροδεξιάς να δει το κόμμα της συντηρητικής δεξιάς να μετατοπίζεται, να μεταλλάσσεται, κατ’ εικόνα και ομοίωση των κομμάτων της ευρωπαϊκής Alt-Right. Αν μια ευκαιρία γι’ αυτό είναι το ανέφικτο της αυτοδυναμίας της ΝΔ, του κόμματος που τους υποδέχτηκε με ανοιχτές αγκάλες, γιατί όχι. Από ιδιοτέλεια τους δέχτηκαν,με ιδιοτέλεια ανταποκρίνονται.
Ειπώθηκε ότι η τοποθέτηση Βορίδη είναι σε πλήρη διάσταση με την μονολεκτική απάντηση του Μητσοτάκη, όταν, στη συνέντευξη τύπου στη ΔΕΘ, ρωτήθηκε πόσο κοντά βρίσκεται στον Βελόπουλο: «Καθόλου!».
Κάθε άλλο. Ο υπουργός είπε αυτά που δεν θα μπορούσε να πει ο πρωθυπουργός, και τα οποία, στην ουσία, απευθύνονται σε ένα κομμάτι των λαϊκών τάξεων που, κυριευμένο από τους φόβους και την ανασφάλεια των αλλεπάλληλων κρίσεων, έχει συντηρητικοποιηθεί, αλλά και σε ένα υπολογίσιμο τμήμα των κυρίαρχων τάξεων, που υποδαυλίζει αυτή την τάση για ιδιοτελείς λόγους.
Η ΝΔ αναζητά τρόπους σύμπηξης ενός μετώπου στη θέση του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου. Δεν ήταν εν αγνοία του Κυρ. Μητσοτάκη που ο Γεωργιάδης συναντήθηκε στις αρχές του μήνα με τον πρόεδρο της Ελληνικής Λύσης στα γραφεία του τελευταίου στη Βουλή. Ούτε βεβαίως αγνοεί το τι διαμείφθηκε μεταξύ των δύο πρώην συγκατοίκων στον ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη. Το άφησαν να υπονοείται τα φιλοκυβερνητικά μέσα, που ανέλαβαν, την επομένη κιόλας της συνάντησης,να μιλήσουν για σενάρια μετεκλογικής συνεργασίας. Το μέγαρο Μαξίμου δεν διέψευσε τις φήμες. Ούτε τις επιβεβαίωσε. Τις αφήνει να ζυμώνονται αρκούμενο να καταγράφει αντιδράσεις.
Στην αναζήτηση της αυτοδυναμίας
Στη ΝΔ φοβούνται ότι η προβολή της συγκυβέρνησης με την Ελληνική Λύση θα ωθούσε πολλούς ακραιφνείς δεξιούς ψηφοφόρους τους να στραφούν στο κόμμα του Βελόπουλου ώστε αυτό να προσέλθει ενισχυμένο στη μετεκλογική διαπραγμάτευση. Από την άλλη, θέλουν το μήνυμα της μετεκλογικής συνεργασίας να φτάσει στην πλειονότητα των ψηφοφόρων τους. Και να ακουστεί ως προειδοποίηση να μην επιτρέψουν με τη χαλαρή ψήφο τους να εξωθηθεί η ηγεσία σε συνεργασία με τον Βελόπουλο.
Ο Άρης Πορτοσάλτε ανέλαβε να ακουστεί καθαρά η προειδοποίηση. Με τον δικό του, χαρακτηριστικό τρόπο. Σαν επίπληξη στην ηγεσία. Όμως, στην ουσία, σαν φόβητρο προς τους νοικοκυραίους νεοδημοκράτες. Πρωί της Τρίτης από τον Σκάι: «Αν η ΝΔ θέλει λίγο άρωμα Ρωσίας, μια εσάνς Μόσχας, μια εσάνς από ανεμβολίαστους, από ψεκασμένους, μια χαρά, ας πάει!… Θα του πει ο λαός [του Μητσοτάκη], Μη χάσει η Βενετιά βελόνι, πήγαινε να συνεργαστείς με τον Βελόπουλο!»...
Σε διαφορετικό ύφος εξέπεμψε το μήνυμα ο πάντα αξιοπρόσεκτος και σπάνια άστοχος στους υπαινιγμούς του αρθρογράφος Μιχάλης Τσιντσίνης. Την Τετάρτη. Από τις σελίδες της Καθημερινής: «Η νεομητσοτακική ηγεσία θα δώσει την εντύπωση ότι διολισθαίνει έξω από το πεδίο των δικών της διακηρυγμένων αξιών… Πώς ένας φιλελεύθερος πρωθυπουργός… συνθηκολογεί τώρα με ένα περιθώριο που έκτισε την απήχησή του με τις αντιεμβολιαστικές δοξασίες, τον φιλορωσισμό και τη συνωμοσιολογία».
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα χρειαστεί να κινηθεί αλλού στην αναζήτηση της αυτοδυναμίας. Στην αναθέρμανση, με κάποια ευκαιρία, της συζήτησης για αλλαγή του εκλογικού νόμου; Ίσως. Ένας άνθρωπος για όλες τις δουλειές, αν πρόκειται για τις ανάγκες των πατρόνων του, δηλαδή για την πολιτική του επιβίωση.