Φθάσαμε λοιπόν στο αναμενόμενο. Στη Τζόρτζια Μελόνι πρωθυπουργό. Με μια πλειοψηφία 26%, η Μελόνι έγινε κυρίαρχη στον δεξιό χώρο, ενώ οι υπόλοιποι σύμμαχοί της δεν χαίρονται τόσο πολύ, ιδιαίτερα η Λέγκα. Πολιτικοί, όπως ο Μπερλουσκόνι και η παρέα του, επέλεξαν την Μελόνι ως νέο πρόσωπο, για να κρυφτούν πίσω της και να επιδοθούν σε αυτό που γνωρίζουν καλύτερα, τις ύποπτες «επιχειρήσεις» τους. Για τη Forza Italia, δεν είναι ικανοποιητικό το 8%, αλλά επιστρέφει στο κοινοβούλιο ο καταδικασμένος Μπερλουσκόνι. Η Λέγκα με το 8,7%, με τις ψήφους της καταληστευμένες από τα Αδέλφια της Ιταλίας, βρίσκεται σε δεινή θέση και πολλά στελέχη ζητάνε τον λογαριασμό από τον Ματέο Σαλβίνι. Δεν καταπίνεται ότι οι μικροί επιχειρηματίες, η «μεσαία τάξη» του Βορρά, η κυριότερη δεξαμενή ψηφοφόρων για τη Λέγκα, στράφηκε προς τα Αδέλφια της Ιταλίας. Παρόλα αυτά, ο Ματέο Σαλβίνι δεν προτίθεται προς το παρόν να παραιτηθεί. O Λούκα Τζάια, ο περιφερειάρχης του Βένετο, θεωρεί το αποτέλεσμα «απογοητευτικό» και πίσω από τα λόγια του κρύβεται η πρόθεση να τεθεί το Βένετο επικεφαλής του κόμματος και όχι πλέον η Λομβαρδία.
Η Δεξιά συνολικά φθάνει το 43,7% στη Βουλή και το 44% στη Γερουσία, ένα τεράστιο ποσοστό, χάρις και στον στρεβλό και απαράδεκτο εκλογικό νόμο Rosatellum. Όμως, δεν φθάνει το 45%, που είναι απαραίτητο προκειμένου να αλλάξει το Σύνταγμα και να μετατρέψει τη χώρα από προεδρευομένη σε προεδρική Δημοκρατία.
Ο μεγάλος ηττημένος των εκλογών είναι το Δημοκρατικό Κόμμα, με 19%. Ο συνασπισμός με το ΔΚ μεγαλύτερο κόμμα, μετά από την εκδίωξη του Κινήματος 5 Αστέρων, βρέθηκε στο 26%, με τους συμμάχους του Ιταλική Αριστερά–Πράσινη Ευρώπη να συγκεντρώνουν μόνο το 3,6%, ενώ η +Ευρώπη με επικεφαλής την Έμμα Μπονίνο και ο διασπαστής του Κινήματος 5 Αστέρων, Λουίτζι Ντι Μάιο, μένουν εκτός Κοινοβουλίου.
Ο λεγόμενος Τρίτος Πόλος Ρέντσι–Καλέντα (Azione–Italia Viva) είχε ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα 7,7%, κλέβοντας ψήφους κυρίως από το Δημοκρατικό Κόμμα, χωρίς, όμως, να φθάνει τον διψήφιο αριθμό που επιθυμούσε.
Το Κίνημα 5 Αστέρων ανέκαμψε σε έναν βαθμό, με 15,4%, χάρις στην απομάκρυνση των θεσιθήρων της ομάδας Ντι Μάιο και στην επιτυχημένη προεκλογική εκστρατεία του Τζουζέπε Κόντε. Η μεγάλη δεξαμενή ψηφοφόρων προήλθε από τον Νότο, αλλά και στον Βορρά πολλοί ψηφοφόροι του Δημοκρατικού Κόμματος και της Αριστεράς στράφηκαν προς το Κίνημα 5 Αστέρων. Στη μονοεδρική Νάπολη–Φουοριγκρότα ο πρώην υπουργός περιβάλλοντος Σέρτζιο Κόστα, με 41% διέλυσε κυριολεκτικά τον Λουίτζι Ντι Μάιο.
Η Αριστερά είχε συνολικά ένα απόλυτα απογοητευτικό αποτέλεσμα και, εκτός από την Ιταλική Αριστερά, σύμμαχο του Δ.Κ., δεν κατόρθωσε να είναι στο κοινοβούλιο. Το 1,4% της Λαϊκής Ενότητας οφείλεται βέβαια και στον άδικο εκλογικό νόμο, αλλά προφανώς τα μέρη που την απαρτίζουν θα πρέπει να σκεφτούν σοβαρά για ποιο λόγο δεν εμπνέουν πλέον και για ποιο λόγο οι εργάτες ψήφισαν στην πλειοψηφία τους τη Μελόνι.
Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Κατάνεο, το 19% των ψηφοφόρων των Αδελφών της Ιταλίας δεν έχει καμία ιδεολογική τοποθέτηση και αυτό χρήζει μιας λεπτομερούς ανάλυσης εκ μέρους της Αριστεράς.
Επίσης, το 36% της αποχής είναι ενδεικτικό της κρίσης εκπροσώπησης, της απόστασης του πολιτικού προσωπικού από τα προβλήματα των πολιτών, που κινδυνεύει να γίνει ένα θέαμα χωρίς θεατές.
Θα περίμενε κανείς την άμεση παραίτηση του γραμματέα του Δημοκρατικού Κόμματος Ενρίκο Λέτα, την παραδοχή εκ μέρους του ότι ηγείται ενός κόμματος χωρίς σαφείς στόχους, πέρα από τον ατλαντισμό και τη στήριξη των ΗΠΑ στα πάντα, ενός κόμματος που παραπαίει, μιλάει για κοινωνικό ζήτημα, ενώ έχει επιδοθεί τα τελευταία τριάντα χρόνια σε πιστή εφαρμογή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής σε όλους τους τομείς.
Όμως, ο Ενρίκο Λέτα, όχι μόνο δεν παραιτήθηκε, όχι μόνο δεν ζήτησε συγγνώμη για όσα έκανε το κόμμα του για να αποδείξει πως στηρίζει μόνο τους προνομιούχους και γι’ αυτό ψηφιζόταν από αυτούς που έχουν μισθό από 5.000 ευρώ και πάνω, αλλά φάνηκε εντελώς αμετανόητος. Έριξε όλο το φταίξιμο στο Κίνημα 5 Αστέρων για τη διάλυση του προοδευτικού συνασπισμού, επειδή το Κίνημα δεν ψήφισε την εμπιστοσύνη στον Ντράγκι, δήλωσε ότι εξακολουθεί να βρίσκεται στο πλευρό του ΝΑΤΟ και των επιλογών του και ξεκαθάρισε ότι προτίθεται να οδηγήσει εκείνος το κόμμα σε συνέδριο, στο οποίο, όμως, δεν θα είναι πλέον υποψήφιος, αλλά θα πρέπει «να μπει μπροστά η νέα γενιά».
Η εικόνα της Ιταλίας αλλάζει. Προμηνύεται μεγάλη επίθεση στα δικαιώματα, ενώ στα υπόλοιπα ο Ντράγκι εγγυάται την κυβέρνηση Μελόνι στην ΕΕ, αφού εκείνη αποδέχτηκε τρεις βασικούς όρους: στήριξη της Ουκρανίας και με όπλα, πίστη στο ΝΑΤΟ και συγκράτηση του χρέους.
Με τον δύσκολο χειμώνα που έρχεται, με τη φτώχεια να αυξάνεται, ούτε αυτή η κυβέρνηση –ευτυχώς– δεν φαίνεται να διαρκέσει για πολύ. Ας ελπίσουμε ότι η Αριστερά θα προετοιμαστεί γι’ αυτό το ενδεχόμενο.