Μια μονογονεϊκή οικογένεια. Μια μητέρα με δύο παιδιά. Ένας νέος «μπαμπάς» που παίζει τον «αφέντη του σπιτιού» στη νέα του οικογένεια. Τι συμβαίνει, ωστόσο, όταν τα δύο παιδιά αποφασίζουν μια μέρα να προβάρουν μια «εξέγερση» και το σκάνε απ’ το σπίτι;
Η κωμωδία «Είμαστε πάτσι» του Volker Ludwig σε σκηνοθεσία Βασίλη Κουκαλάνι με τους ηθοποιούς Μικέ Γλύκα, Βασιλική Διαλυνά, Μαριέλα Δουμπού, Φώτη Λαζάρου, Χριστίνα Μαριάνου, Αντώνη Χρήστου, είναι η νέα παράσταση της Συντεχνίας του Γέλιου και ασχολείται με την ισότητα των φύλων και τις έμφυλες διακρίσεις, ένα από τα πιο σημαντικά κοινωνικά θέματα διαχρονικά. Παίρνοντας τη σκυτάλη από την τραγουδιστική κόντρα «Αγόρια - κορίτσια» που έγραψε ο Φοίβος Δεληβοριάς για την παράσταση «Τζέλα, Λέλα, Κόρνας και ο Κλεομένης», το νέο έργο της θεατρικής ομάδας σε διασκευή Βασίλη Κουκαλάνι, Ιωάννας Λιούτσια και Δέσποινας Μιτσιάλη, επιχειρεί να κάνει φύλλο και φτερό τα φύλα και τα στερεότυπα που τα ακολουθούν.
Πρόκειται για την ιστορία μιας εργαζόμενης μητέρας δύο παιδιών που αγωνίζεται γενναία μέσα από τις δυσκολίες της καθημερινότητας. Τα δυο παιδιά, η Τζίνα και ο Μάρκος είναι ζωηρά, ανοιχτόμυαλα, ανεξάρτητα. Παρά τις οικονομικές δυσκολίες, στο σπίτι υπάρχει ένας φιλικός, συχνά χαρούμενος τόνος, η αμοιβαία βοήθεια είναι αυτονόητη, τα παιδιά γίνονται αποδεκτά ως συνεταιράκια, και είναι –κορίτσια και αγόρια– εξίσου υπεύθυνα για την οργάνωση και την εφαρμογή του νοικοκυριού. Μια σύγχρονη, προοδευτική οικογένεια θα έλεγε κανείς. Ο μικρόκοσμός τους μπερδεύεται, όταν μια μέρα καταφθάνει ένας νέος «μπαμπάς» που παίζει τον αφέντη του σπιτιού και απαιτεί να τον υπακούν όλοι. Βέβαια αυτός ο καινούριος «μπαμπάς» μοιάζει να ξεσπάει στο σπίτι μόνο τον θυμό και την επιθετικότητα που έχει εισπράξει ο ίδιος στον χώρο εργασίας του.
«Στην παράδοση των ιστοριών που λέμε τόσα χρόνια σε όλες μας τις παραστάσεις, η τάση είναι τα παιδιά και η κοινή τους λογική, ο κυριολεκτικός τρόπος σκέψης τους, η αυθάδειά τους, ο αυθορμητισμός τους και η ζεστή τους καρδιά να αποδομούν και να κάνουν φύλλο και φτερό κάθε είδους στερεότυπα, προκαταλήψεις και περιχαρακώσεις που υπάρχουν στην κοινωνία», εξηγεί στην Εποχή ο σκηνοθέτης Βασίλης Κουκαλάνι. «Ο τρόπος που αφηγούμαστε τις ιστορίες είναι κωμικός, φέρνει στο προσκήνιο και φωτίζει τον τρόπο αντίδρασης και αντίστασης των παιδιών στον άκαμπτο και χωρίς λογική κόσμο των μεγάλων. Τα παιδιά μέσα από την κωμωδία, μέσα από την "αυθάδειά" τους μοιάζει να δίνουν λύσεις στα πιο σύνθετα κοινωνικά ζητήματα, που υποτίθεται ότι κανένας δεν ξέρει να τα λύσει, αλλά το κάνουν ξεμπροστιάζοντας τελικά τους μηχανισμούς που στην πραγματικότητα επιφέρουν τους διαχωρισμούς, τις προκαταλήψεις, τον ρατσισμό, τα στερεότυπα και τα κλισέ».
Τα δύο παιδιά το σκάνε από το σπίτι, προβάροντας μια «εξέγερση». «Όταν βλέπουν ότι κάποιες συμπεριφορές για τους μεγάλους είναι τόσο παγιωμένες, που γίνονται αποδεκτές από όλο το περιβάλλον, αποφασίζουν να "εξεγερθούν". Όταν το συνειδητοποιούν προσπαθούν να κάνουν τη δική τους "χειραφετητική εξέγερση", που είναι να το σκάσουν από το σπίτι, συνειδητοποιώντας όμως, ότι το να το σκας από κάτι δεν έχει κανένα νόημα. Πρέπει να μείνεις εκεί και να διεκδικήσεις αυτά που θέλεις. Οι όροι των παιδιών με τους οποίους διεκδικούν είναι αστείοι, κωμικοί, ξεμπροστιάζουν, βγάζουν γλώσσα και είναι οι συμπαραστάτες της λογικής απέναντι στον σκληρό και άκαμπτο κόσμο των μεγάλων απέναντι σε μια κοινωνία, που τελικά μοιάζει να είναι περιχαρακωμένη σε κλισέ, στερεότυπα και σε πράγματα που μας κάνουν να νιώθουμε δυσφορία, αλλά δεν τους δίνουμε λύση. Η επανάσταση τους είναι μια επανάσταση δικιάς τους χειραφέτησης. Συνειδητοποιούν ότι ο τρόπος που πάνε να κάνουν την "επανάστασή" τους είναι λάθος. Αυτό που δημιουργείται στο τέλος είναι μια νέα προοπτική. Δεν υπάρχει ακριβώς ευτυχισμένος τέλος, αλλά το ότι "από εδώ και πέρα, θα δοκιμάσουμε να το κάνουμε διαφορετικά". Αυτή είναι πάντα η κατάληξη των ιστοριών που αφηγούμαστε», απαντά ο σκηνοθέτης.
Η παράσταση «Είμαστε πάτσι» του Volker Ludwig θα παρουσιαστεί από 16 Οκτωβρίου, κάθε Κυριακή στις 11.30πμ και στις 2.30μμ στο Σύγχρονο Θέατρο (Ευμολπιδών 45, Γκάζι) και απευθύνεται σε ανθρώπους από 6 ετών με έναν απλό, αυθόρμητο και διασκεδαστικό τρόπο.