Παρέμβαση της Εποχής με αφορμή άρθρο συνεργάτη της
Πολλά τηλεφωνήματα λάβαμε την εβδομάδα που πέρασε από αναγνώστες και αναγνώστριες εκπαιδευτικούς για να διαμαρτυρηθούν για το περιεχόμενο και το ύφος του άρθρου του συνεργάτη μας που υπογράφει με το ψευδώνυμο “Ο δικηγόρος του διαβόλου” και αφορούσε συνδικαλιστικές τακτικές στους εκπαιδευτικούς, ΔΟΕ και ΟΛΜΕ. Ο τίτλος του και μόνο, “Η συνδικαλιστική κατάντια του ΣΥΡΙΖΑ στους εκπαιδευτικούς” αρκούσε.
Ως «Εποχή» απαντούμε χωρίς υπεκφυγές. Καταρχάς, ο συνεργάτης μας με τον τίτλο του άρθρου του μοιάζει να ξεχνά, και έτσι να παραβιάζει, την αρχή του ευρύτερου χώρου μας για την αυτονομία των συνδικαλιστικών Κινήσεων ακόμη και όταν σ’ αυτές συμμετέχουν, κυρίαρχα, μέλη και φίλοι κόμματος. Η επίθεση, επομένως, στον ΣΥΡΙΖΑ εξ αυτού ξεχνά αυτή την αρχή και, με συνοπτικές διαδικασίες που ισοπεδώνουν, τον καταδικάζει, δημιουργώντας την πεποίθηση στους/τις αναγνώστες/ριές μας της επιρροής του ότι αυτή ήταν η πρόθεση. Δεύτερον, εφόσον το θέμα του άρθρου ήταν οι συνδικαλιστικές τακτικές και πολύ περισσότερο εφόσον επέλεξε – δεν συμφωνούμε ότι η επιθετικότητα προάγει τον διάλογο και ιδίως τη σύνθεση μετά απ’ αυτόν – τη μέγιστη οξύτητα θα έπρεπε, με βάση τη δεοντολογία μας, να φέρει υπογραφή. Πολύ περισσότερο που ο υπογράφων είναι ενεργός συνδικαλιστής της ΑΡΚ (Αυτόνομη Ριζοσπαστική Κίνηση), αντίπαλης της ΣΥΝΕΚ (Συνεργαζόμενες Εκπαιδευτικές Κινήσεις) , που δημιουργήθηκε από τον ευρύτερο ίδιο χώρο και δρα μετά τα γεγονότα του 2015. Τρίτον, η εφημερίδα είναι ανοικτή στη διακίνηση απόψεων και βέβαια και απ’ τους συνεργάτες της. Οι οποίοι όμως, καθώς το “Σύνταγμα” το οποίο έχουμε συνομολογήσει είναι άγραφο, αλλά εμπεδωμένο από την έκδοσή μας επί περισσότερο από τρεις δεκαετίες, έχουν οι ίδιοι την έγνοια και την ευθύνη να τηρούν. Η «Εποχή» είναι, δεν πρέπει να το ξεχνάμε, ένα ασθενές όχημα που δεν αντέχει τα πάντα!
Επιδιώξαμε να έχουμε σ’ αυτό το φύλλο μια απάντηση από τον χώρο της ΣΥΝΕΚ για λόγους κυρίως ουσίας, για τη σφαιρική ενημέρωση των αναγνωστριών/ών μας αλλά και για λόγους δεοντολογίας. Να διορθωθούν πλευρές του άρθρου που όπως μας είπαν είναι έως και ανακριβείς, όχι απλώς υποκειμενικές κρίσεις. Δεν έγινε, προς το παρόν, κατορθωτό. Θα επανέλθουμε, γιατί εμείς δεν έχουμε άλλο τρόπο να λειτουργούμε παρά τον διάλογο στο έδαφος των προβλημάτων και ζητημάτων που τίθενται κάθε φορά.
Η «Εποχή» παρακολουθεί πολύ στενά τις εξελίξεις στην εκπαίδευση και το κίνημα των εκπαιδευτικών όχι μόνο διότι έχει στον χώρο αυτό ικανό αναγνωστικό κοινό, αλλά διότι τον αξιολογεί ως πολύ σπουδαίο. Στο ίδιο φύλλο, για παράδειγμα, είχαμε εκτενές ρεπορτάζ του συνεργάτη μας Νίκου Γιαννόπουλου για τα δύσκολα ζητήματα – προβλήματα που έχουν τεθεί, που συνεχώς δημιουργεί η αυταρχική και ακραία συντηρητική Υπουργός. Είμαστε ενήμεροι των δυσκολιών που αντιμετωπίζει, επομένως, και ο συνδικαλισμός στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, όταν έχει να αντιμετωπίσει μια υπουργό που το μόνο που ξέρει είναι, με βάση τον νόμο Χατζηδάκη, να προσφεύγει στα δικαστήρια και να κατατρομοκρατεί τους εκπαιδευτικούς. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα, και η διέξοδος πρέπει να αναζητηθεί απ’ όλες τις πλευρές.