Μια ακόμα πράξη εξελίσσεται τη Δευτέρα στο αντιδραστικό θέατρο του παραλόγου, που παίζεται στη Θεσσαλονίκη γύρω από τη μετονομασία της οδού Αθ. Χρυσοχόου σε οδό Αλμπέρτου Ναρ. Στις 10 Οκτωβρίου 2022 εκδικάζεται στο πολυμελές πρωτοδικείο της πόλης η αγωγή των απογόνων του Αθ. Χρυσοχόου, στρατηγού και φρούραρχου Θεσσαλονίκης, γενικού διοικητή Μακεδονίας επί ναζιστικής κατοχής, για «προσβολή μνήμης νεκρού» κατά των Αλέκου Γρίμπα και Σπύρου Σακέτα (η αγωγή κατά του τρίτου των εναγόμενων, Τριαντάφυλλου Μηταφίδη, θα εκδικαστεί αργότερα).
Οι τρεις ενάγονται από τα παιδιά του Χρυσοχόου με την αιτιολογία ότι με τη δημόσια επιχειρηματολογία τους υπέρ της μετονομασίας της οδού Αθ. Χρυσοχόου συκοφάντησαν και δυσφήμησαν τον πατέρα τους ως συνεργάτη των Ναζί, υπερασπιστή του δήμιου της Θεσσαλονίκης Μαξ Μέρτεν στο ειδικό δικαστήριο εγκληματιών πολέμου το 1959, ως επίορκο ανώτατο αξιωματικό του ελληνικού στρατού, που δέχτηκε να αναλάβει αξιώματα στο κατοχικό καθεστώς ανεχόμενος από τη θέση του τα ναζιστικά εγκλήματα κατά του εβραϊκού πληθυσμού της πόλης και τις εκτελέσεις 1.500 αντιστασιακών.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η ονομασία της οδού ως Αθ. Χρυσοχόου, όπως σημειώνει ανακοίνωση του Συνδέσμου Φυλακισθέντων Εξορισθέντων Αντιστασιακών ’67-’74 (ΣΦΕΑ) – μέλη του οποίου είναι οι εναγόμενοι – είχε γίνει από το 1971 με απόφαση του διορισμένου από τη χούντα δημοτικού συμβουλίου, ενώ η μετονομασία της σε οδό Αλμπέρτου Ναρ με απόφαση της αποκεντρωμένης διοίκησης Μακεδονίας-Θράκης και του δημοτικού συμβουλίου Θεσσαλονίκης.
Συγκέντρωση υποστήριξης τη Δευτέρα
Όπως επισημαίνει η σχετική ανακοίνωση του ΣΦΕΑ, η αγωγή, πέρα από τον προκλητικό χαρακτήρα της – ζητούν από τους εναγόμενους 600.000 ευρώ με απειλή προσωποκράτησης – έχει και ιστορικό και πολιτικό συμβολισμό, γιατί στρέφεται κατά τριών δεσμωτών της χούντας και παιδιών αντιστασιακών: ο πατέρας του Αλ. Γρίμπα εκτελέστηκε από τους Γερμανούς κατακτητές, ενώ του Σπ. Σακέτα ήταν ταγματάρχης του ελληνικού στρατού και μετέπειτα του ΕΛΑΣ, από τους απελευθερωτές της Θεσσαλονίκης στις 30-10-1944.
Στην ανακοίνωσή του ο ΣΦΕΑ τονίζει ότι «η αγωγή δικαίως μπορεί να χαρακτηριστεί ως μία ακόμα απόπειρα προσβολής της ιστορικής μνήμης μέσα στο γενικότερο διεθνές κλίμα αναθεώρησης της ιστορίας και της αντιφασιστικής νίκης» και καλεί σε συγκέντρωση υποστήριξης των διωκόμενων έξω από το δικαστικό μέγαρο της Θεσσαλονίκης, στις 9 το πρωί της Δευτέρας 10 Οκτωβρίου 2022.
ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ: Προσπάθεια νόθευσης της ιστορικής μνήμης
Σε σχετική ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Θεσσαλονίκης, μέλη του οποίου είναι οι διωκόμενοι, συσχετίζεται η συγκεκριμένη αγωγή με τη γενικότερη προσπάθεια νόθευσης της ιστορικής μνήμης και συνδέεται με τη στάση του υπουργείου Αμυνας, που απειλεί με έξωση από το Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης το Χώρο Μνήμης Αντιδικτατορικής Αντίστασης, που έχει παραχωρηθεί στον ΣΦΕΑ από το 2015. Επισημαίνεται, επίσης, ότι όλα αυτά δεν είναι άσχετα με την προσπάθεια παραχάραξης των ιστορικών γεγονότων που οδήγησαν στην απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, καθώς «απαιτείται τώρα να καθαιρεθεί η αναθηματική στήλη, που είχε τοποθετηθεί επί δημαρχίας Μπουτάρη, προς τιμήν των μαχητών του ΕΛΑΣ, στην προσπάθεια να νεκραναστηθεί η αντικομμουνστική “εθνικοφροσύνη”, που χρεοκόπησε μαζί με τη χούντα».
Τέλος, τονίζεται ότι θα υπερασπιστεί τα διωκόμενα μέλη του και καλεί το δημοτικό συμβούλιο Θεσσαλονίκης και την Ισραηλιτική Κοινότητα της πόλης να στηρίξουν τη μετονομασία της οδού σε οδό Αλμπέρτου Ναρ, η οποία ανταποκρίνεται στην ανάγκη σεβασμού της θυσίας των εβραίων της πόλης, της ιστορικής αλήθειας και της αντιστασιακής παράδοσης της Θεσσαλονίκης.
Η εποχή
* * *
Η μνήμη παραμένει ζωντανή
Εκδικάζεται τη Δευτέρα 10 Οκτωβρίου στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης η αγωγή των απογόνων του στρ. Αθ. Χρυσοχόου -φρουράρχου Θεσσαλονίκης και Γενικού Διοικητή Μακεδονίας επί ναζιστικής Κατοχής- για «προσβολή μνήμης νεκρού» κατά των μελών του Συνδέσμου μας, Αλέκου Γρίμπα και Σπύρου Σακέτα, ενώ η αγωγή κατά του Τριαντάφυλλου Μηταφίδη θα «εκδικαστεί κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών από δημοσιεύματα» - σύμφωνα με το κλητήριο θέσπισμα.
Η αγωγή εκδικάζεται μετά την ακύρωση της μετονομασίας της οδού Αθ. Χρυσοχόου σε Αλμπέρτου Ναρ από το Διοικητικό Εφετείο Θεσσαλονίκης, εναντίον της οποίας έχουν ήδη καταθέσει έφεση στο ΣτΕ οι εναγόμενοι συναγωνιστές μας.
Συγκεκριμένα οι απόγονοι του στρατηγού Αθανάσιου Χρυσοχόου, άσκησαν την αγωγή με την κατηγορία ότι οι δύο πρώτοι συναγωνιστές μας με ανοικτή επιστολή τους προς το Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης που ανάρτησε ο τρίτος στο διαδίκτυο, συκοφάντησαν και δυσφήμησαν τον πατέρα τους: Ως συνεργάτη των ναζιστικών κατοχικών δυνάμεων στη Θεσσαλονίκη, οι οποίες τον διόρισαν Φρούραρχο της πόλης και Γενικό Διοικητή Μακεδονίας. Ως «δεξί χέρι» και υπερασπιστή του Ναζί, δήμιου της Θεσσαλονίκης, Μαξ Μέρτεν στο Ειδικό Δικαστήριο Εγκληματιών Πολέμου το 1959. Ως επίορκο ανώτατο αξιωματικό που, αντί να αντισταθεί στους κατακτητές, εντασσόμενος είτε στον Ελληνικό Στρατό της Μέσης Ανατολής είτε στις δυνάμεις της Εθνικής Αντίστασης, όπως έπραξε η πλειοψηφία των μονίμων αξιωματικών, επέλεξε να αναλάβει αξιώματα στο καθεστώς της Κατοχής. Ότι, ακόμη, υπηρέτησε τον εχθρό, αναμείχθηκε και ανέχθηκε τα εγκλήματά του, με τον αφανισμό του 1/5 του πληθυσμού της πόλης - με την εξόντωση των εβραϊκής καταγωγής συμπολιτών μας στα καταναγκαστικά έργα και στα χιτλερικά στρατόπεδα θανάτου - με τις εκτελέσεις 1500 αντιστασιακών και πολιτών στο Επταπύργιο και το στρατόπεδο Παύλου Μελά, με τους χιλιάδες θανάτους από πείνα.
Κι όλα αυτά μετά τη μετονομασία σε οδό Αλμπέρτου Ναρ της οδού που έφερε το όνομά του Αθ. Χρυσοχόου – καθόλου τυχαία από το 1971, με απόφαση του ΔΣΘ που διόρισε η χούντα, με βάση το κατάπτυστο ΝΔ 179/1969 της δικτατορίας, που καταργήθηκε το 1982. Η μετονομασία έγινε με απόφαση της αρμόδιας Επιτροπής της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας-Θράκης και του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης.
Η αγωγή αυτή πέραν του προκλητικού της χαρακτήρα - ζητούν ποσό 600.000 ευρώ επ’ απειλή προσωπικής κράτησης! -έχει και ιστορικό και πολιτικό συμβολισμό, διότι στρέφεται κατά τριών δεσμωτών της Χούντας- αλλά ταυτοχρόνως και παιδιών αντιστασιακών της Κατοχής: ο σιδηροδρομικός πατέρας του Αλέξανδρου Γρίμπα εκτελέστηκε από τους Γερμανούς, ενώ του Σπύρου Σακέττα ήταν ταγματάρχης του Ελληνικού Στρατού και των δυνάμεων του ΕΛΑΣ που απελευθέρωσαν τη Θεσσαλονίκη στις 30 -10-1944.
Έτσι η αγωγή τους δικαίως μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια ακόμα απόπειρα προσβολής της ιστορικής μνήμης, μέσα στο γενικότερο διεθνές κλίμα αναθεώρησης της Ιστορίας και της αντιφασιστικής νίκης: άρνηση του Ολοκαυτώματος, εξίσωση ναζισμού - κομμουνισμού, μετατροπή των θυτών σε θύματα, όπως στην περίπτωση των δοσιλογικών Ταγμάτων Ασφαλείας - τη στιγμή μάλιστα που η χώρα μας διεκδικεί την απόδοση των γερμανικών οφειλών και την αποζημίωση των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας.
Σύμφωνα με τους αλχημιστές του ιστορικού αναθεωρητισμού, δεν υπάρχουν δωσίλογοι, η ακροδεξιά είναι απλώς μια «διαφορετική πολιτική άποψη», ενώ η «ανάπτυξη του ανταρτικού κινήματος είχε ως συνέπεια εκατόμβες θυμάτων από τα γερμανικά αντίποινα»(!)
Υπενθυμίζουμε ότι το Δ.Σ. του ΣΦΕΑ 1967-1974, με το από 7/3/2018 ψήφισμά του, είχε χαιρετήσει τη μετονομασία της οδού Αθ. Χρυσοχόου σε Αλβέρτου Ναρ και είχε ζητήσει από το Δήμο Θεσσαλονίκης «να προχωρήσει στην επανεξέταση των ονοματοθεσιών που αποφάσισε το διορισμένο από τη Χούντα Δ.Σ.Θ.». Τη στιγμή μάλιστα που από το 2016 η πόλη γιορτάζει επίσημα την απολύτρωσή της από τους Ναζί και έχει δρομολογηθεί η ανέγερση Μουσείου και Εκπαιδευτικού Κέντρου του Ολοκαυτώματος.
Δηλώνουμε ότι θα υπερασπίσουμε τους εναγόμενους συναγωνιστές μας απέναντι στην απαράδεκτη αυτή ενέργεια των απογόνων του Αθ. Χρυσοχόου. Πιστεύουμε ότι το ίδιο οφείλουν να πράξουν και οι αντιφασιστικές αντιστασιακές οργανώσεις, το Δίκτυο Μαρτυρικών Πόλεων και Χωριών 1941-1945, το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, οι Ισραηλιτικές κοινότητες, οι ενώσεις θυμάτων της Κατοχής, οι κοινωνικοί - πολιτικοί φορείς και οι πρωτοβουλίες που αγωνίζονται κατά του ρατσισμού και του φασισμού.
Καλούμε τα μέλη του Συνδέσμου μας και τους πολίτες της Θεσσαλονίκης να εκφράσουν την υποστήριξή τους στους διωκόμενους συναγωνιστές μας τη Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2022, στην είσοδο του Δικαστικού Μεγάρου Θεσσαλονίκης, στις 9 π.μ.
Σύνδεσμος Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974
* * *
Η Ιστορία ούτε παραγράφεται ούτε δικάζεται
Είναι γνωστό ότι στη χώρα μας πολλοί συνεργάτες των κατοχικών δυνάμεων ουδέποτε λογοδότησαν για τις εγκληματικές πράξεις τους. Αντίθετα, ενσωματώθηκαν στον «εθνικό κορμό», καταλαμβάνοντας μάλιστα υψηλές θέσεις, αφού ο εθνικόφρων πολιτικός κόσμος φρόντισε να μην τιμωρηθούν παραδειγματικά. Παράλληλα, για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας επιδόθηκε στο «σωφρονισμό» και την καθυπόταξη της ιστορικής μνήμης, ακόμη και στην «υγειονομική ταφή» της.
Τέτοια περίπτωση είναι, δυστυχώς, η Θεσσαλονίκη, μια πόλη με σβησμένα τα «μη εθνικώς ορθά» μνημονικά ίχνη από το μαρτυρικό και αντιστασιακό-αγωνιστικό παρελθόν της. Για χρόνια παρέμεινε χωρίς μνημείο για το Ολοκαύτωμα, αλλά με ταφόπλακες στους δρόμους, στις εκκλησίες και στις πλατείες από το συλημένο, 450 ετών, εβραϊκό νεκροταφείο. Αλλά και το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο είναι χτισμένο πάνω από χιλιάδες βεβηλωμένους τάφους.
Όταν εξοστρακίζεται η μνήμη μιας ολόκληρης ιστορικής περιόδου, αυτό ισοδυναμεί με μνημοκτονία, που, στην περίπτωση της Θεσσαλονίκης, δεν εξαντλείται μόνο στην αποσιώπηση της επί αιώνες εβραϊκής παρουσίας στην πόλη, αλλά επίσης και στο μεταπολεμικό ξέπλυμα των αξιωματούχων της τριπλής Κατοχής, που υπηρέτησαν με υπερβάλλοντα ζήλο τους δήμιους των Ναζί, τους Ιταλούς και Βούλγαρους φασίστες.
Έτσι, μισό σχεδόν αιώνα από την κατάρρευση της χούντας, η συντηρητική πλειοψηφία του συμβουλίου της Ε΄ Δημοτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης, χωρίς διαβούλευση και αντίλογο με ψηφοφορία ‘διά περιφοράς’ (!), αποφάσισε να εισηγηθεί στο Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης την ακύρωση της μετονομασίας της οδού «Στρατηγού Αθανασίου Χρυσοχόου» - που είχε ονοματοδοτήσει το διορισμένο από τους δικτάτορες ΔΣΘ - σε οδό «Αλμπέρτου Ναρ».
Η απόφαση της πλειοψηφίας της Ε΄ Δημοτικής Κοινότητας, σε συνέχεια της αντίστοιχου πνεύματος απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Θεσσαλονίκης, νομιμοποιεί το χουντικό Δ.Σ.Θ., αναθεωρεί την Ιστορία και ‘ξεπλένει’ την εθνικά επιλήψιμη δράση του Αθ. Χρυσοχόου την περίοδο της τριπλής Κατοχής, ως φρουράρχου Θεσσαλονίκης και Γενικού Διοικητή Μακεδονίας.
Ταυτόχρονα οι απόγονοί του, αντί να ζητήσουν συγγνώμη για το βίο και την πολιτεία του, σέρνουν στα δικαστήρια τρεις συντρόφους μας - πρώην δημοτικούς συμβούλους και πολιτικούς κρατούμενους της χούντας - για δήθεν «προσβολή μνήμης νεκρού», απαιτώντας αποζημιώσεις 600.000 ευρώ!
Την ίδια στιγμή ο Χώρος Μνήμης για την Αντιδικτατορική Αντίσταση στο Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης – ανακριτικό κολαστήριο της χουντικής ΚΥΠ - που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ παραχώρησε το 2015 στον ΣΦΕΑ 1967-1974 ως μόνιμη έκθεση - απειλείται με έξωση (!) από το Υπουργείο Άμυνας, αφού, κατά το ισχύον, χουντικό καταστατικό λειτουργίας των πολεμικών μουσείων σκοπός τους είναι ‘η προβολή των ιερών αγώνων του Ελληνικού Έθνους από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερον’ – εξαιρουμένου, φυσικά, του ‘ανίερου, αντεθνικώς δρώντος’ – κατά τους πραξικοπηματίες - αντιδικτατορικού αγώνα (!) για την Ελευθερία, τη Δημοκρατία, την Εθνική Ανεξαρτησία και την κοινωνική προκοπή. Βλέπετε η αναιμική ‘αποχουντοποίηση’ δεν μας απάλλαξε από τα κατάλοιπα της ‘νομοθεσίας των βαρβάρων’.
Επίσης, εδώ και καιρό γνωστοί συντηρητικοί πολιτικοί κύκλοι της πόλης επιχειρούν να παραχαράξουν τα ιστορικά γεγονότα που οδήγησαν στην απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τον ναζιστικό ζυγό, με την αποφασιστική – σωτήρια για τις υποδομές της πόλης επέμβαση των ανταρτικών δυνάμεων του ΕΛΑΣ στις 30 Οκτωβρίου 1944 – μέρα που γιορτάζεται πλέον επίσημα με Προεδρικό Διάταγμα που εξέδωσε η κυβέρνησή μας το 2016. Απαιτούν μάλιστα να καθαιρεθεί η αναθηματική στήλη, που έχει τοποθετηθεί επί δημαρχίας Μπουτάρη προς τιμήν των μαχητών του ΕΛΑΣ, στην προσπάθειά τους να νεκραναστήσουν την αντικομμουνιστική ‘εθνικοφροσύνη’, που χρεωκόπησε μαζί με την χούντα.
Όσο για τη διοίκηση του δήμαρχου Ζέρβα, δείχνοντας την ίδια έλλειψη σεβασμού προς την ιστορία της πόλης, όπως και στην περίπτωση του ξηλώματος των αρχαιοτήτων στο σταθμό της Βενιζέλου, έχει μετατρέψει και πάλι τη μαρτυρική πλ. Ελευθερίας σε πάρκινγκ, προσβάλλοντας τη μνήμη των αδικοχαμένων Εβραίων συμπολιτών μας.
Ο ιστορικός αναθεωρητισμός, εξισώνοντας θύτες με θύματα και ανατρέποντας το δημοκρατικό κεκτημένο της αντιφασιστικής νίκης, στην οποίαν συμβάλλαμε με βαρύτατο τίμημα, λειτούργησε ως «πλυντήριο» των μαζικών ναζιστικών-φασιστικών εγκλημάτων. Έτσι προετοίμασε το έδαφος, σε συνθήκες οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, για να βλαστήσει η κακή σπορά του ηττημένου ναζισμού στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ. είναι ζήτημα αρχής να υπερασπίσει τα διωκόμενα μέλη του, που αξίζουν δημόσιο έπαινο για τη συμβολή τους στην κάθαρση της Θεσσαλονίκης από τα κατοχικά φαντάσματα. Αλλά και το Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης και η Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης οφείλουν να υπερασπίσουν την μετονομασία της οδού Αθ. Χρυσοχόου σε Αλμπέρτου Ναρ, που δεν στηρίχτηκε σε δήθεν ‘ιδεοληψίες της Αριστεράς’, αλλά στην ιστορική αλήθεια και στην ανάγκη η Θεσσαλονίκη να σεβαστεί το μαρτυρικό όσο και αντιστασιακό παρελθόν της.
Το Γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Θεσσαλονίκης
* * *
Ανυποχώρητος αγώνας
για μνήμη και Δικαιοσύνη
Εκφράζουμε, για μία ακόμη φορά, την αλληλεγγύη μας και την ολόψυχη στήριξή μας προς τους αντιδικτατορικούς αγωνιστές Αλέκο Γρίμπα, Σπύρο Σακέττα και Τριαντάφυλλο Μηταφίδη, που ενάγονται από τους απογόνους του Στρατηγού Αθανάσιου Χρυσοχόου, Γενικού Διοικητή Μακεδονίας επί Κατοχής. Θεωρούμε, δε, ωμή πρόκληση απέναντι στην Ιστορία της Ελλάδας και το δημοκρατικό μας πολίτευμα το γεγονός ότι εβδομήντα οκτώ χρόνια μετά την απελευθέρωση της χώρας μας από τον φασιστικό Άξονα ενάγονται δημοκράτες επειδή τόλμησαν να πουν το αυτονόητο και να υπερασπιστούν την ιστορική μνήμη της πατρίδας μας απέναντι στο εν εξελίξει εγχείρημα αναθεώρησης και παραχάραξης της Ιστορίας της Κατοχής. Ο ελληνικός λαός και η νεολαία οφείλουν να γνωρίζουν ότι την ώρα που καθολικά οι Έλληνες συμμετείχαν ενεργά στην Εθνική μας Αντίσταση υπήρξαν και κάποιοι, που συνεργάστηκαν με τους κατακτητές εναντίον του λαού μας.
Ειδικότερα, σε σχέση με τη «γνωμοδότηση» Χεκίμογλου σημειώνουμε τα εξής:
-
Η προσέγγιση του συντάκτη της «γνωμοδότησης» είναι μονομερής και η χρήση της βιβλιογραφίας γίνεται με επιλεκτικό και αντιεπιστημονικό τρόπο. Είναι χαρακτηριστικό ότι πιστώνεται, εμμέσως πλην σαφώς, στον Χρυσοχόου ότι, τάχα, αυτός συνέβαλε στη σωτηρία της Μακεδονίας από τους Βουλγάρους αποσιωπώντας τον καταλυτικό ρόλο του ΕΑΜ, που οργάνωσε τις μαζικές διαδηλώσεις στη Θεσσαλονίκη και αλλού το 1943, οι οποίες κορυφώθηκαν με την αιματοβαμμένη διαδήλωση της Αθήνας στις 22.7.1943 και ανάγκασαν τους Γερμανούς να ματαιώσουν την επέκταση της βουλγαρικής ζώνης κατοχής στη Μακεδονία.
-
Εκφράζουμε την οργή μας για την άποψη που υιοθετεί ο συντάκτης της γνωμοδότησης ότι, τάχα, η δράση της Εθνικής Αντίστασης προκάλεσε εκατόμβες θυμάτων. Είναι απολύτως ξεκάθαρο και τεκμηριωμένο ότι την πλήρη και αποκλειστική ευθύνη για τις εκατόμβες θυμάτων, τη σφαγή αμάχων, τον λιμό της Κατοχής, την καταστροφή εκατοντάδων χωριών και πόλεων της πατρίδας μας και τα άλλα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας φέρουν οι φασιστικές δυνάμεις κατοχής και οι θλιβεροί συνεργάτες τους.
-
Η υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας και της εθνικής κυριαρχίας είναι ζήτημα συνταγματικού καθήκοντος από το Σύνταγμα του 1844 και εντεύθεν. Όλα τα Συντάγματα αναγνωρίζουν ως κορυφαία την Αρχή της Εθνικής Ανεξαρτησίας και εναποθέτουν την τήρηση του Συντάγματος στον πατριωτισμό των Ελλήνων. Η κατοχή της χώρας μας έβαλε και κατά της Εθνικής Ανεξαρτησίας και κατά της εδαφικής ακεραιότητας και η Αντίσταση αποτελούσε ύψιστο πατριωτικό, δημοκρατικό καθήκον. Επιπλέον, η λαϊκή Αντίσταση είναι σύμφωνη προς το Διεθνές Δίκαιο, ενώ ο καθοριστικός της ρόλος στην απελευθέρωση της Ευρώπης από τον φασισμό έχει αναγνωρισθεί πλήρως από τους Συμμάχους τόσο κατά τη διάρκεια όσο και μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Σε κάθε περίπτωση, οι θηριωδίες κατά την περίοδο της Κατοχής βαρύνουν αποκλειστικά τις κατοχικές δυνάμεις και η άκριτη και επιστημονικά λανθασμένη χρήση του όρου «αντίποινα» γίνεται με σκοπό τη μετάθεση της ευθύνης για τα αποτρόπαια εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας από το Γ’ Ράιχ στον αντιστεκόμενο λαό.
-
Πέρα από κάθε αμφιβολία, ο Αθανάσιος Χρυσοχόου κατείχε σημαντικά αξιώματα καθ’ όλη την περίοδο της Κατοχής, στην υπηρεσία των κατοχικών δυνάμεων, που διέπραξαν φοβερά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στη Μακεδονία και σε ολόκληρη την Ελλάδα. Η συνεργασία με τις κατοχικές δυνάμεις είτε ευθέως, είτε με το προκάλυμμα της λειτουργίας μιας αντισυνταγματικής εξουσίας σε καμία περίπτωση δεν είναι πράξη εθνικής ευθύνης. Το καθεστώς Τσολάκογλου, Λογοθετόπουλου, Ράλλη και το δωσιλογικό - ναζιστικό και αντισυνταγματικό έκτρωμα της «Ελληνικής Πολιτείας», που επιβλήθηκε από τους κατακτητές, δεν είχε την παραμικρή δημοκρατική νομιμοποίηση. Συνεπώς όσοι υπηρέτησαν το παράνομο, αντισυνταγματικό και δωσιλογικό αυτό καθεστώς, και, ιδίως, όσοι κατείχαν ανώτατα αξιώματα, είναι υπόλογοι για τα δεινά του λαού μας και σε καμία περίπτωση δεν νομιμοποιούνται να επικαλούνται το εθνικό συμφέρον. Η απόδοση τιμής στον Χρυσοχόου ήταν, ίσως, σύμφωνη με όσα πραγματικά πρέσβευε η Χούντα των Συνταγματαρχών, επί των ημερών της οποίας το διορισμένο Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης προχώρησε στην ονοματοδοσία οδού της πόλης προς τιμήν του. Αντίθετα, η ισχύουσα συνταγματική δημοκρατική τάξη επιβάλλει στον Έλληνα Πολίτη αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει το άρθρο 120, παρ. 2 του Συντάγματος: «O σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων». Συνεπώς, για μας, σήμερα, το καθήκον στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία επιβάλλει την ονομασία της οδού Αθανασίου Χρυσοχόου σε οδό Αλμπέρτου Ναρ, στην οποία σωστά προχώρησε ο Δήμος Θεσσαλονίκης στις 26.3.2018.
Επισημαίνουμε ότι τα παραπάνω λαμβάνουν χώρα σε μια περίοδο που η Γερμανία συνεχίζει να παραμένει αδιάλλακτη σε σχέση με τις δίκαιες και απαράγραπτες ελληνικές αξιώσεις και επιχειρεί μέσα από δήθεν «πιο σύγχρονες ιστορικές προσεγγίσεις που απομακρύνονται από πολιτικές διαμάχες του παρελθόντος», να μεταθέσει την ευθύνη για τα τερατώδη εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας από τους ναζιστές δήμιους στην Εθνική Αντίσταση, άποψη που προβάλει και η «γνωμοδότηση» του Χεκίμογλου όπως και πολλών άλλων «ιστορικών». Η πολιτική αυτή του γερμανικού κράτους εξυπηρετείται μεθοδικά από τα κρατικά γερμανικά ιδρύματα δήθεν «πολιτιστικής συνεργασίας των χωρών» με ιδιαίτερη έμφαση στη νεολαία, με πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα το «Ελληνογερμανικό Ίδρυμα Νεολαίας» με έδρα τη Θεσσαλονίκη, που, δυστυχώς, παρά τις εκκλήσεις μας, ο Δήμος Θεσσαλονίκης με θέρμη αγκάλιασε προσφέροντάς του, μάλιστα, τη βίλα Πετρίδη ως έδρα του. Είναι ξεκάθαρο, πλέον, ότι ο κύριος στόχος των παραπάνω ενεργειών του γερμανικού κράτους είναι η ναρκοθέτηση του ομόφωνου ψηφίσματος της Βουλής των Ελλήνων για τις Γερμανικές Οφειλές και η ακύρωση του αγώνα για τη διεκδίκησή τους.
Το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα δηλώνει ότι η προσπάθεια παραχάραξης της Ιστορίας προσβάλλει το πατριωτικό και δημοκρατικό φρόνημα των Ελλήνων, θίγει τα εθνικά μας δίκαια και δεν θα περάσει!
Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα
esdoge.gr