Το κύμα της ακρίβειας, «οι μεταρρυθμίσεις» της κυβέρνησης για το συνταξιοδοτικό, την «ασφάλιση της ανεργίας», η φορολόγηση των υπερκερδών των μεγάλων πολυεθνικών της ενέργειας και των πετρελαιοειδών, καθώς και η ανυπαρξία οικολογικής πολιτικής για την προστασία του περιβάλλοντος, θα βρεθούν στο κέντρο της λαϊκής κινητοποίησης, όπως αναμένεται, που θα πραγματοποιηθεί αύριο Κυριακή, στο Παρίσι. Στην κινητοποίηση αυτή προχώρησαν αρχικά τα κόμματα της Αριστεράς που μετέχουν στη NUPES (Ανυπότακτη Γαλλία, Οικολόγοι, Σ.Κ. και ΚΚΓ) με πρόταση του Ζαν Λυκ Μελανσόν.
Στη συνέχεια δήλωσαν τη συμμετοχή και τη στήριξή τους 25 οργανώσεις και κινήματα, όπως η ATTAC Fr, η OXFAM, οι Φίλοι της Γης και πάνω από 700 συνδικαλιστικά στελέχη. Επίσης, εντυπωσιακό παρών δήλωσαν περίπου 70 άνθρωποι της κουλτούρας, της επιστήμης, της έρευνας. Ανάμεσά τους και η Annie Arneur –που έγινε ευρύτατα γνωστή από το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας που της απονεμήθηκε πρόσφατα.
Φραγμός στον «πόλεμο» του Μακρόν προς την κοινωνία
Όλος αυτός ο κόσμος συγκλίνει σε πολλά ζητήματα και κυρίως στην ανάγκη να υπάρξει ένας φραγμός στον «πόλεμο» που έχει κηρύξει η κυβέρνηση κατά των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων, της μεσαίας τάξης, σε όλους τους τομείς. «Στην ασφάλιση της ανεργίας, στις συντάξεις, στην υγεία, στα δικαιώματα των μεταναστών για το άσυλο (…), ενώ το ίδιο διάστημα παραμένει άβουλη στις αυξήσεις του φωταερίου και της ενέργειας», όπως αναφέρει η ATTAC Fr.
Η κυβέρνηση, παρά τις πιέσεις που δέχεται, είναι απρόθυμη να αντιμετωπίσει τον πληθωρισμό, αρνείται επίμονα να φορολογήσει τα υπερκέρδη, μάλιστα αμφισβητεί την ύπαρξή τους, και περιορίζεται να παρέχει ψίχουλα στους πιο ευάλωτους.
Η επιστράτευση των απεργών
Τις τελευταίες μέρες ο Εμμανουέλ Μακρόν, κάτω από την πίεση των πραγμάτων, έδειξε και μια άλλη πλευρά της πολιτικής του. Tην αντιδημοκρατική συμπεριφορά του με την επιστράτευση των απεργών – συνδικαλιστών στα διυλιστήρια της Exxon Mobil, «γιατί δεν μπορούσε να παραμείνει η χώρα μπλοκαρισμένη και χωρίς καύσιμα», όπως δήλωσε σε τηλεοπτική συνέντευξή του στο TV FRANCE 2 –αυτή τη φορά ξέχασε τον πόλεμο στην Ουκρανία! Στη συνέχεια υποσχέθηκε ότι «η χώρα θα επιστρέψει στην κανονικότητα την επόμενη εβδομάδα». Όσο για τα προβλήματα και τις διεκδικήσεις των εργαζομένων, δεν πρόσθεσε τίποτε, διότι «δεν του επιτρέπεται να παρέμβει στις διαπραγματεύσεις των κοινωνικών εταίρων». Ωστόσο, δεν παρέλειψε να επιτεθεί κατά της CGT «που μπλοκάρει και κρατά αιχμάλωτη τη χώρα».
Η αντιδημοκρατική συμπεριφορά του Μακρόν δεν εκδηλώνεται για πρώτη φορά. Από το καλοκαίρι στη συζήτηση για τον συμπληρωματικό προϋπολογισμό και τις ενδεχόμενες δυσκολίες να διασφαλιστεί η απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή, φάνηκαν οι προθέσεις του να κάνει χρήση του νόμου 49.3 (παραμερίζοντας τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες). Τότε, η συντηρητική Δεξιά διέσωσε την κυβέρνηση με την ψήφο της. Τώρα, όμως, με τη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση τα περιθώρια έχουν στενέψει –και έτσι οι απειλές που εκτοξεύει ο ίδιος και η πρωθυπουργός του επαναλαμβάνονται.
«Ένας άλλος κόσμος είναι δυνατός»
Ο Μακρόν, με την πολιτική που ακολουθεί, επιχειρεί να προκαλέσει ένα σοκ. Και αυτό το σοκ επιτρέπει στην κυβέρνηση των πλουσίων να προχωρήσει σε μια νέα φάση αποδιάρθρωσης των κοινωνικών δομών της χώρας. Δηλαδή, «διαλύει την καρδιά της κοινωνικής προστασίας, της συνταξιοδότησης και της περίθαλψης», όπως τονίζουν στο κείμενό τους οι 70 διανοούμενοι. Μετά από την επίθεση αυτή, έρχεται η επέλαση της ενεργειακής φτώχειας και της κρίσης –την οποία καλούνται να αντιμετωπίσουν οι Γάλλοι ατομικά και με δική τους ευθύνη. Και αυτό, καθώς όπως δήλωσε το καλοκαίρι, «η εποχή της ευδαιμονίας τελείωσε». Όμως, όπως τονίζουν οι διανοούμενοι, «αυτή την ευδαιμονία, οι απλοί άνθρωποι δεν τη γνώρισαν ποτέ (…) και έτσι, επιχειρείται να ξεχαστούν αυτοί που κατέχουν τον μεγάλο πλούτο, αυτοί που υπερκαταναλώνουν και προκαλούν ανυπολόγιστες καταστροφές, αρκεί να έχουν γρήγορα κέρδη οι επενδύσεις τους…». Επίσης, οι διανοούμενοι τονίζουν ότι «δεν θα πρέπει να αφήσουμε τους πολιτικούς κληρονόμους της Θάτσερ, σαράντα χρόνια μετά, να καταστρέψουν κάθε ελπίδα. Να κονιορτοποιήσουν τα κοινωνικά δικαιώματα».
Στο ίδιο μήκος κύματος, οι κοινωνικές οργανώσεις υποστηρίζουν ότι «ένας άλλος κόσμος είναι δυνατός». Βέβαια, με μια άλλη πολιτική: με τη στήριξη του λαϊκού εισοδήματος, την αύξηση των μισθών που θα υπερκαλύπτει τον πληθωρισμό, το μπλοκάρισμα της αύξησης των τιμών, τη φορολόγηση των υπερκερδών, τη συνταξιοδότηση στο 60ό έτος, τις μαζικές επενδύσεις στο περιβάλλον, τις μεταφορές, την υγεία και την παιδεία. Τα μέτρα αυτά θεωρούνται απόλυτα αναγκαία, επειδή το σοκ που προκαλείται εξαιτίας των νεοφιλελεύθερων πολιτικών «μπορούν να οδηγήσουν στο χειρότερο –όπως συνέβη στην Ιταλία, που φλερτάρει με το φασιστικό της παρελθόν. Η Γαλλία δεν είναι στο απυρόβλητο…».
Το νόημα της κινητοποίησης
Μπροστά, λοιπόν, σε αυτή την κατάσταση, είναι ανάγκη οι πολιτικές δυνάμεις που είχαν την πρωτοβουλία αυτής της κινητοποίησης μαζί με τα κοινωνικά κινήματα και τις προσωπικότητες, να προχωρήσουν στη χάραξη μιας ενιαίας στρατηγικής. Η 16η Οκτωβρίου, ως συνέχεια των κινητοποιήσεων των συνδικάτων τον προηγούμενο μήνα, μπορεί να είναι το σημείο καμπής για την μαζική απάντηση – απόρριψη της πολιτικής Μακρόν. Μπορεί, επίσης, όπως σημείωσε ο Ολιβιέ Μπεζασενό, «να σηματοδοτήσει την εμφάνιση ενός κινήματος, πολύ πιο γρήγορα από ό,τι περιμέναμε».