Τα τελευταία χρόνια το γυναικείο ποδόσφαιρο έχει ραγδαία εξέλιξη. Όμως δεν ήταν πάντα εύκολο στις γυναίκες να παίξουν ποδόσφαιρο και να “σπάσουν” ένα κατ’ εξοχήν ανδρικό “οχυρό”. Μια από τις πρώτες γυναίκες που αγάπησαν τη μπάλα και προσπάθησαν να επιβληθούν στο ποδοσφαιρικό χώρο ήταν η Ιρένε Γκονθάλεθ Μπασάντα, που η ιστορία της είναι γεμάτη θάρρος και τόλμη για το ποδόσφαιρο.
Η Ιρένε γεννήθηκε στις 26 Μαρτίου του 1909, στην Α Κορούνια της Γαλικίας, στα βορειοδυτικά της Ισπανίας και γνώρισε το ποδόσφαιρο στους χωμάτινους δρόμους της γειτονιάς της το Οριγιάμαρ. Από τη πρώτη στιγμή μπήκε στις ομάδες παίζοντας με τα αγόρια σε ανταγωνιστικό επίπεδο. Στη συνέχεια εντάχθηκε σε παιδικές ομάδες ξεκινώντας από την τοπική Ράθινγκ-Αθλέτικ και περνώντας και από άλλα σωματεία. Στη Λούγκο ιδιαίτερα ήταν πολύ αγαπητή και όπως λένε οι λίγες πληροφορίες της εποχής από τη Γαλικία, ο κόσμος τη λάτρευε και ζητούσε να παίζει πάντα. Όμως ο πατέρας της ήταν αντίθετος, καθώς θεωρούσε ότι το ποδόσφαιρο δεν ταιριάζει σε γυναίκες, ενώ και πολλοί άντρες στις εξέδρες την ειρωνεύονταν. Η Ιρένε όμως είχε τόσο ισχυρό χαρακτήρα που δεν καταλάβαινε τίποτα. Άλλωστε με τα (λίγα) χρήματα που έβγαζε στήριζε και το πολύ φτωχικό σπιτικό της. Άρχισε τη καριέρα της στην επιθετική γραμμή και σύντομα κατέληξε τερματοφύλακας με τεράστια επιτυχία. Έκανε εξόδους μαζεύοντας ψηλά την μπάλα και ήταν εξαιρετική στα τετ α τετ, όπως έγραφαν οι τοπικές εφημερίδες. Είχε γίνει ατραξιόν για το κοινό του ποδοσφαίρου, το κορίτσι που έπαιζε μαζί και απέναντι σε 21 αγόρια. Αλλά η πρωτοπορία της δεν έμεινε στο ότι ήταν η πρώτη ισπανίδα επιθετικός και τερματοφύλακας.
Πρόεδρος και τερματοφύλακας
Το 1924 έγινε η πρώτη γυναίκα… πρόεδρος ποδοσφαιρικής ομάδας καθώς μόλις στα 15 της χρόνια, δημιούργησε τη δική της ομάδα, την Irene F.C., στην οποία ήταν πρόεδρος και τερματοφύλακας. Διοργάνωσε μάλιστα και τουρνουά με άλλες παιδικές ομάδες, ενώ κατάφερε να κλείσει φιλικά για την ομάδα της και με “κανονικές” ομάδες, που αγωνίζονταν στο ανδρικό επίπεδο. Ήταν τόσο αγαπητή που τα κορίτσια της Γαλικίας της είχαν φτιάξει τραγούδι που έλεγε: “Μαμά θέλω να γίνω ποδοσφαιριστής, να παίζω όμορφα όπως η Ιρένε, μαμά όταν μεγαλώσω θα βγάλω πολλά χρήματα από το ποδόσφαιρο”! Η ομάδα της, σε μια περίοδο που το ποδόσφαιρο ήταν κάτι ανάμεσα σε ερασιτεχνικό και επαγγελματικό, έκλεινε πολλά ματς και ο κόσμος πήγαινε με ενδιαφέρον να τη δει. Τα έσοδα τα μοιράζονταν όλοι στην ομάδα.
Χτύπημα της φυματίωσης
Δυστυχώς η Ιρένε χτυπήθηκε από τη φυματίωση και μόλις στα 19 της χρόνια αναγκάστηκε να σταματήσει το ποδόσφαιρο. Μάλιστα διοργανώθηκε ένας ποδοσφαιρικός αγώνας για να συγκεντρωθούν χρήματα για την ενίσχυση της Ιρένε και η εφημερίδα “Φωνή της Γαλικίας” κάλεσε τον κόσμο να προσφέρει: “αν αρκετοί από εσάς χαρίσετε το 1/4 από όσα δίνετε για ένα εισιτήριο, θα κάνετε καλό”, έγραψε. Συγκεντρώθηκαν αρκετά χρήματα, καθώς η Ιρένε είχε ανάγκη για ρούχα, για το ενοίκιό της, για ένα στρώμα κρεβατιού. Δυστυχώς όμως, η αρρώστια τη “νίκησε”. Στις 28 Απριλίου του 1928, περίπου ένα μήνα αφού έκλεισε τα 19 της έφυγε από τη ζωή. Όπως ήταν φυσικό, ιδιαίτερα εκείνη την εποχή, η Irene F.C. έσβησε μαζί της.
Η Ιρένε Γκονθάλεθ Μπασάντα δεν κατάφερε να κλείσει την καριέρα της όπως θα ήθελε, να χορτάσει το ποδόσφαιρο. Η μνήμη της όμως έμεινε ζωντανή χάρη σε δημοσιογράφους και ιστορικούς που πριν από μερικά χρόνια έκαναν μια έρευνα για τη ζωή της και μας έφεραν όλα τα παραπάνω στοιχεία. Μια από τις πιο χαρακτηριστικές φωτογραφίες της Ιρένε, σε ποδοσφαιρική δράση, είναι αυτή που την δείχνει στο γήπεδο Ριαθόρ της Λα Κορούνια, κάτω από τα γκολπόστ, με φαρδύ σορτσάκι μέχρι τα γόνατα και ποδοσφαιρικά παπούτσια της εποχής να κοντρολάρει μια μπάλα. Η φανέλα που φορά ήταν ένα δώρο του Ρικάρντο Θαμόρα, ενός από τους μεγαλύτερους τερματοφύλακες στην ιστορία του ισπανικού και του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Η Ιρένε εκτός από τη φανέλα του Θαμόρα είχε “αντιγράψει” και ένα γούρι του μεγάλου ισπανού γκολκίπερ. Σε κάθε αγώνα της, στο βάθος του τέρματος τοποθετούσε ένα κουκλάκι ποδοσφαιριστή. Κάτι που έκανε για καλή τύχη και ο μεγάλος Θαμόρα στη καριέρα του.
Πηγή: El Sombrero (sombrero.gr)