Πάνε πολλά χρόνια που η δημοσιογραφία έχει παρεκκλίνει και έχει μετατραπεί σε θέαμα. Το επάγγελμα του δημοσιογράφου έχει απωλέσει τη γοητεία που ασκούσε κάποτε στους ρομαντικούς και έχει μετατραπεί σε ένα ανελέητο πεδίο ανταγωνισμού και σύγκρουσης συμφερόντων. Αναφέρομαι, βεβαίως, κυρίως στον κόσμο της τηλεόρασης και ειδικότερα στους μεγάλους τηλεοπτικούς αστέρες της δημοσιογραφίας, οι οποίοι ανήκουν στον κόσμο της σόου μπιζ αφήνοντας την πραγματική ενημέρωση στους ταπεινούς δημοσιογράφους των εφημερίδων, του ραδιοφώνου και, εσχάτως, του διαδικτυακού Τύπου. Όμως όσο κι αν οι τελευταίοι αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων στα ΜΜΕ, εκείνοι οι οποίοι έχουν περάσει στη συνείδηση του κοινού ως εκφραστές της δημοσιογραφίας είναι οι μεγαλοσχήμονες αστέρες, άνδρες και γυναίκες, των τηλεοπτικών ειδησεογραφικών εκπομπών.
Μια τέτοια είναι και η Φρανς ντε Μερς, ηρωίδα στην ταινία του Μπρουνό Ντιμόν «Φρανς» (France). Η όμορφη Φρανς φέρνει σε δύσκολη θέση τον πρόεδρο Μακρόν με τις ερωτήσεις της, πηγαίνει στην πρώτη γραμμή των εμπόλεμων ζωνών για να κάνει ρεπορτάζ, αλλά κυρίως αυτό που κάνει, και που την έχει φέρει στην κορυφή, είναι πως σκηνοθετεί τον εαυτό της. Σχεδόν τίποτε από όσα βλέπει το κοινό δεν είναι αληθινό, η πλειοψηφία των ρεπορτάζ είναι στημένα έτσι ώστε να προβάλλεται κυρίως η ίδια και δευτερευόντως τα γεγονότα! Όταν όμως θα τραυματίσει ελαφρά έναν νεαρό ντελιβερά θα μετατραπεί από θύτη σε θύμα στα νύχια των αρπακτικών της τηλεοπτικής ενημέρωσης. Μέσα σε μια στιγμή θα βρεθεί από την άλλη πλευρά και θα νιώσει στο πετσί της την υπερβολή και το ψέμα στο οποίο και η ίδια επιδιδόταν μέχρι τώρα. Αποφασίζει, λοιπόν, να αποσυρθεί και να αφιερωθεί σε άλλα πράγματα πιο ουσιαστικά. Δεν θα αντέξει για πολύ και σύντομα θα κάνει τη θριαμβευτική της επιστροφή πιάνοντας το νήμα από εκεί που το είχε αφήσει. Μέχρι τη στιγμή που την ώρα που παίζεται ένα ρεπορτάζ της με πρόσφυγες, από ένα τεχνικό λάθος, ακούγονται στον «αέρα» όσα λέγονται στο κοντρόλ και αποκαλύπτεται το σκηνοθετημένο ψέμα πίσω από τη δήθεν αποκλειστικότητα!
Ο Μπρουνό Ντιμόν σκηνοθετεί μια ταινία ανελέητη κριτική στον ψεύτικο και ιλουστρασιόν κόσμο της τηλεόρασης. Χωρίς περιστροφές, χωρίς στρογγυλέματα, χωρίς έλεος αποκαλύπτει ό,τι κρύβεται πίσω από αυτό το οποίο βλέπουμε καθημερινά στις τηλεοπτικές ενημερωτικές εκπομπές. Και πίσω από αυτές έρχεται να αποκαλύψει και την τραγικότητα των ανθρώπων, οι οποίοι στηρίζουν και στηρίζονται σε αυτό το σύστημα. Γιατί η όμορφη και διάσημη Φρανς, η οποία εκμεταλλεύεται την εικόνα της για να κάνει καριέρα και να κερδίσει χρήματα, τελικά παγιδεύεται μέσα στην ίδια της τη φήμη, γίνεται θήραμα και αναζητά απεγνωσμένα διέξοδο. Έχει εθιστεί μέχρι το μεδούλι με όλο αυτό το οποίο θεωρεί πως είναι η ζωή της και έχει γίνει κυνική, έχει χάσει σχεδόν τα συναισθήματά της.
Πολύ δυνατή ταινία, που ο Ντιμόν σκηνοθετεί με λεπτότητα αλλά χωρίς να διστάσει να σημαδέψει με την κάμερά του εκεί ακριβώς που πρέπει, παρουσιάζοντας ένα συγκινητικό δράμα, ένα κοινωνικό φιλμ με λεπτές πινελιές χιούμορ και με μια υπέροχη ερμηνεία από τη Λεά Σεϊντού στον ρόλο της αλαζονικής Φρανς ντε Μερς. Όσο για την επιλογή του Φρανς (France=Γαλλία) ως όνομα της ηρωίδας, προφανώς δεν είναι τυχαία.