Οι εργαζόμενοι απ’ όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρώπης αγωνίζονται καθημερινά να αντιμετωπίσουν την ακρίβεια. Βγήκαν και βγαίνουν και πάλι στους δρόμους για να διεκδικήσουν αυξήσεις στους μισθούς και να πουν ένα όχι στην ακρίβεια, που έχει κάνει δύσκολη τη ζωή τους. Οι αγώνες αυτοί ξεκίνησαν από τις αρχές του 2022 σε πολλές χώρες της Ευρώπης.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο με τους σιδηροδρομικούς και επεκτάθηκε σε μια σειρά άλλους τομείς, όπως λιμάνια, μεταφορές, σχολεία κλπ και εξελίχθηκε σε ένα δυνατό κίνημα με το σύνθημα «Αρκετά, φθάνει πια». Κινήματα –όχι στην ίδια έκταση– συναντήσαμε και στην Ολλανδία, ενώ στο Βέλγιο έγινε μεγάλη συγκέντρωση 80.000 ανθρώπων. Στην Ιταλία, στην κεντρική πλατεία της Ρώμης, είχαμε τεράστια συγκέντρωση στις 18 Ιουλίου, στη Γαλλία μεγάλες διαδηλώσεις – συγκεντρώσεις, πορείες και απεργίες.
Όλες αυτές οι κινητοποιήσεις συνέκλιναν στον ίδιο στόχο: κατά της ακρίβειας και την αύξηση των μισθών. Αυτές οι κινητοποιήσεις, που γίνονται με όλες τις μορφές, απεργίες, διαδηλώσεις, πορείες, όλα δείχνουν πως θα συνεχιστούν, γιατί «οι μισθοί των εργαζομένων συνεχίζουν να χάνουν την αγοραστική τους δύναμη, ενώ τα κέρδη των επιχειρήσεων θα συνεχίσουν να αυξάνονται», όπως αναφέρει μελέτη των ευρωπαϊκών συνδικάτων (ΣΕΣ). Με βάση αυτή την εκτίμηση, η ΣΕΣ προτίθεται να προχωρήσει σε μια σειρά ενέργειες πανευρωπαϊκά (ενημερώσεις και κινητοποιήσεις). Μια πρώτη της εκδήλωση ήταν η συγκέντρωση συνδικαλιστών μπροστά στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο την περασμένη βδομάδα στο Στρασβούργο, για να τονίσουν στις ευρωπαϊκές αρχές και τις κυβερνήσεις την ανάγκη να παρέμβουν για:
-
-Την αύξηση των μισθών, ως απάντηση στο κόστος ζωής.
-
-Να μπει πλαφόν στην τιμή της ενέργειας.
-
-Να φορολογηθούν τα υπερκέρδη.
-
-Να μπει κάποιο όριο στη διανομή των μερισμάτων (γιατί αποτελεί μεγάλη πρόκληση).
«Οι αυξήσεις βλάπτουν τους εργαζόμενους»
Η κατάσταση των εργαζομένων δεν διαφεύγει, βέβαια, της προσοχής των κυβερνήσεων, «αρνούνται όμως να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων», τονίζει συνδικαλιστής της ΣΕΣ. Όταν βρίσκονται μπροστά στα προβλήματα αποφεύγουν να τα αντιμετωπίσουν και επιχειρούν να μεταθέσουν το ζήτημα. Αυτή την τακτική έχει υιοθετήσει και ο Μακρόν. Σε τηλεοπτική εμφάνιση – συζήτηση, τη δεύτερη μέσα σε λίγες μέρες, εξέφρασε την άποψη ότι «οι αυξήσεις τελικά στρέφονται κατά των εργαζομένων… γιατί θα περάσουν στα προϊόντα, με αποτέλεσμα να αυξηθεί η τιμή τους», και έτσι θα συνεχιστεί «ένας φαύλος κύκλος». Γι’ αυτό οι εργαζόμενοι είναι προτιμότερο να αρκεσθούν σε κάποια «επιδόματα» και κουπόνια!
Η λογική αυτή, προφανώς, απορρίπτεται απ’ τα συνδικάτα και τους εργαζόμενους, δεν λύνει κανένα πρόβλημα, δίνει για μικρό χρονικό διάστημα κάποια ανάσα, ούτε η ακρίβεια αντιμετωπίζεται, ενώ οι μισθοί δεν αναπληρώνουν τις απώλειες της αγοραστικής τους δύναμης, δηλαδή τα εισοδήματά τους παραμένουν καθηλωμένα. Και το χειρότερο, με τα επιδόματα οι εργαζόμενοι χάνουν και άμεσα και μακροπρόθεσμα, γιατί δεν προστίθενται εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία. Οι συνέπειες είναι γνωστές, έτσι προετοιμάζεται το έδαφος για τους ιδιώτες αετονύχηδες.
Η κυβέρνηση Μακρόν – Μπορν βιάζεται να περάσει στη συνταξιοδοτική «μεταρρύθμιση», κάνοντας χρήση για τρίτη φορά του διατάγματος 49-3 (έχουμε γράψει σχετικά στο προηγούμενο φύλλο). Απάντηση στα νεοφιλελεύθερα επιχειρήματα του Μακρόν και όσων τον μιμούνται, έχουν ήδη δοθεί από την ίδια τη ζωή. Η γερμανική κυβέρνηση, και δεν μπορεί κανένας να τη χαρακτηρίσει φιλοαριστερή, αποφάσισε να αυξήσει από 1η Οκτωβρίου τον κατώτατο μισθό από 10,45 ευρώ την ώρα σε 12 ευρώ (δηλαδή το ωρομίσθιο αυτό θα κυμαίνεται στο 60% του εθνικού μέσου μισθού πάνω από το όριο της φτώχειας).
Αμηχανία μπροστά στη γερμανική πρωτοβουλία
Η αύξηση αυτή εξέπληξε όλους τους θαυμαστές του γερμανικού μοντέλου, έτσι εξηγείται και η αμηχανία τους και ότι απέφυγαν να σχολιάσουν το γεγονός. Ακόμη και αυτή η ντιρεκτίβα που πέρασε από το ευρωκοινοβούλιο με 505 ψήφους υπέρ, 92 κατά και 44 αποχές για την αύξηση του κατώτατου μισθού σε ευρωπαϊκή κλίμακα δεν συζητήθηκε. Μια ντιρεκτίβα που έρχεται να προφυλάξει τους πιο ευάλωτους εργαζόμενους που αμείβονται με πολύ μικρά μεροκάματα κι έχουν υποστεί τις μεγαλύτερες μειώσεις αυτή την περίοδο, περίπου 19% του πραγματικού τους μισθού.
Ένα άλλο γεγονός που δεν κρίθηκε άξιο να συζητηθεί, ήταν η επιτυχία της υπουργού Εργασίας της Ισπανίας Ντίαθ να περάσει την αύξηση του μισθού των γυναικών στα 2/3 αυτού των ανδρών. Πρόκειται για ένα σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση της ισότητας ανδρών – γυναικών στην εργασία. Αυτή η ντιρεκτίβα δεν έχει περάσει ακόμη από το κοινοβούλιο.
Για το άμεσο μέλλον τα ευρωπαϊκά συνδικάτα προτείνουν ένα σχέδιο δράσης για την αντιμετώπιση της κρίσης, της ακρίβειας και ταυτόχρονα την χάραξη μιας πολιτικής για την Ευρώπη που θα περιλαμβάνει: αύξηση των μισθών, την προώθηση των συλλογικών συμβάσεων ως μέσο για τη διαπραγμάτευση εργαζομένων – εργοδοτών. Πλαφόν στις τιμές, ιδιαίτερα στον τομέα της ενέργειας, τη φορολόγηση των υπερκερδών για να αποφευχθούν μελλοντικά κερδοσκοπικά παιχνίδια. Ενίσχυση από ευρωπαϊκούς και εθνικούς πόρους για τα ευάλωτα άτομα και τέλος αναγνώριση της ενέργειας ως ένα δημόσιο αγαθό που πρέπει να ενισχυθεί.
Για όλα αυτά τα ζητήματα, εκφράζεται η άποψη, θα υπάρξει ένας ευρύς διάλογος από τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα. Προς το παρόν στις 9 και 10 Νοεμβρίου θα βρεθούν στους δρόμους με τα συνθήματα κατά της ακρίβειας και για την αύξηση των μισθών.