Μια εβδομάδα μετά τις ηλεκτρονικές εκλογές των εκπαιδευτικών για τα υπηρεσιακά συμβούλια κάποια ζητήματα έμειναν ανοιχτά. Το πρώτο είναι ότι «Ζητείται Δημοκρατία». Οι ηλεκτρονικές εκλογές αποφασίστηκαν ατεκμηρίωτα ερήμην του κλάδου, επιβλήθηκαν από το υπουργείο ασυζητητί με αποκλεισμό των προτάσεων, των ΣΥΝΕΚ για παράδειγμα, για τη βελτίωση της αξιοπιστίας και τη διαφάνεια της διαδικασίας. Η ΟΛΜΕ και η ΔΟΕ, με τρεις παρατάξεις υπέρ, σε αντίθετη πολιτική κατεύθυνση από το 2020, κατηύθυναν τον κλάδο σε συμμετοχή σε μια διαδικασία με τους εξής προκλητικούς για τα δημοκρατικά ανακλαστικά όρους: Οι πίνακες εκλογέων περιλάμβαναν το mail κάθε εκλογέα και τον κωδικό του με αύξοντα αριθμό. Οι «διαχειριστές της ψηφοφορίας» και τα υπόλοιπα μέλη της, ορισμένης από τη διοίκηση, εφορευτικής επιτροπής αποφαίνονταν για τον αριθμό των παρισταμένων κατά τον έλεγχο της ψηφοφορίας και είχαν την προσωπική ευθύνη για τη διαφύλαξη, από τυχόν διαρροή ή απώλεια(!), των απαραίτητων για την παραγωγή των αποτελεσμάτων Κρυπτογραφικών Κλειδιών Ψηφοφορίας. Μετά την καταμέτρηση των ψήφων εκλογέων, που δεν ταυτοποιήθηκαν αν ψήφιζαν οι ίδιοι/ες, οι Διευθύνσεις δεν δεσμεύονταν με την υποχρέωση να αναρτήσουν τα αποτελέσματα. Μέρες μετά δεν έχουν ανακοινωθεί τα επίσημα αποτελέσματα δημιουργώντας εύλογα ερωτηματικά για ποιο λόγο. Για τις καταστάσεις των ψηφισάντων ούτε αναφορά…
Το 65%, έως και 90% σε κάποιες περιοχές, αυτών που δεν πάτησαν το κλικ να ψηφίσουν καθιστούν σαφές ότι η μη συμμετοχή σε αυτές τις εκλογές ήταν όντως ζήτημα δημοκρατίας. Το αντίστροφο σύνθημα δεν έπεισε παρά μόνο ένα ποσοστό μικρότερο του 35% ή ακόμη μικρότερο, αφού αυτό ψήφισε και ΔΑΚΕ/ΠΕΚ. Από ένα τμήμα της κοινωνίας, λοιπόν, σπουδαγμένο, το οποίο η εγκύκλιος του υπουργείου κατασκεύαζε ως ανεύθυνο να ψηφίσει ώριμα, αφού προέβλεπε ότι ο εκλογέας (όχι και η εκλογέας) μπορούσε να ψηφίσει «όσες φορές το επιθυμεί», το μάθημα είναι πολύ σπουδαίο και με πολλαπλά μηνύματα.
Τα πάντα είναι υποδεέστερα της προστασίας των δημοκρατικών αρχών. Πόσω μάλλον, όταν οι ίδιες οι ηγεσίες των συνδικάτων έχουν καταγγείλει και καταγράψει ισχυρά δείγματα απολυταρχισμού και αυταρχικότητας από τη θατσερικού προτύπου ηγεσία του υπουργείου Παιδείας της ΝΔ.
Και από εδώ πηγάζει το δεύτερο ζήτημα: «Ζητείται αυτοκριτική» για το κάλεσμα σε συμμετοχή που δεν ελήφθη από την πλειοψηφία! Γιατί κανένας χώρος δεν νομιμοποιείται, ώστε να χαίρεται και να αυτοσυγχαίρεται ερήμην του 65% και πάνω της βάσης, τη βούληση της οποίας οι πλειοψηφίες των συνδικαλιστικών ηγεσιών δεν αφουγκράστηκαν. Για παράδειγμα η ΓΣ των ΕΛΜΕ της χώρας θα συνέδραμε πολύ σε αυτό, για αυτό κι έπρεπε να είχε πάση θυσία βρεθεί χώρος για να πραγματοποιηθεί πριν τις εκλογές. Το πλήγμα στη θητεία της Κεραμέως από τη μη συμμετοχή στις εκλογές του 2020 ήταν πολύ ηχηρό, για να πάψει ξαφνικά να μη θεωρείται αντίσταση στην επιβολή υποταγής και συμμόρφωσης και την υποτίμηση που εισπράττει ο κλάδος, από ένα υπουργείο που δρα υπέρ των ιδιωτικών συμφερόντων, αφήνοντάς τον καθημαγμένο οικονομικά και συνεχώς απειλούμενο ή διωκόμενο στα δικαστήρια.
Είναι ανάγκη, στο πλαίσιο της αποτίμησης πλέον, να προχωρήσουμε σε γενναία αυτοκριτική. Δεν πήραμε τα υπηρεσιακά συμβούλια πίσω –όπως έλεγε το σύνθημα προπαγάνδισης της συμμετοχής– αλλά «νομιμοποιήσαμε» μια βαθιά αντιδημοκρατική διαδικασία. Και χωρίς να τίθεται ζήτημα ετεροπροσδιορισμού συνταχθήκαμε πίσω από τη ΔΑΚΕ, και με τις υπόλοιπες αριστερές δυνάμεις του κλάδου απέναντι και εκτός. Μάλλον η ΔΑΚΕ διευκολύνθηκε, γιατί και δεν απομονώθηκε, εφόσον στήριξε και δεν «στενοχώρησε» ξανά την υπουργό της ΝΔ, και μειοψηφικά οι αιρετοί της απέταξαν το στίγμα των «ψευδοαιρετών», αβρόχοις ποσί, σε μια εποχή που η ΝΔ είναι δημοκρατικό καθήκον όχι μόνο να μη μένει ανενόχλητη να μας ρημάζει τη ζωή, αλλά να στηλιτεύεται και να πολεμιέται για κάθε αντιλαϊκή και αντεργατική της πολιτική επιλογή, όπως έγινε στον δρόμο στις 9 του Νοέμβρη.
Τη στιγμή που ο κλάδος εξέφρασε μέσω της αποχής τη μη συμμόρφωση στο αντιδημοκρατικό πλαίσιο της διεξαγωγής αυτών των εκλογών και την ανυπακοή στην πιο αυταρχική ηγεσία της Εκπαίδευσης, εμείς βρεθήκαμε σε αναντιστοιχία μαζί του. Οι δεσμοί με τις μάζες χρειάζονται πολύ χρόνο και κόπο για να χτιστούν αλλά είναι πολύ εύκολο να διαρραγούν.
Πρέπει να πάρουμε ένα γερό μάθημα για το μετά.