Απτή μορφή παίρνει η μάχη εξουσίας στον συντηρητικό χώρο, με τα στρατόπεδα να καταγράφονται, εμφανώς, μέσω των δημοσιευμάτων στον τύπο. Το συγκρότημα Μαρινάκη έχει αλλάξει ρότα και οι έως πρόσφατα βολές «κατά του Τσίπρα» έχουν στραφεί «κατά συνεργατών Μητσοτάκη», με πολύ αιχμηρότερο τρόπο, χωρίς να πρέπει να εκληφθούν και ως «φιλοΤσιπρικές».
Το στρατόπεδο Μητσοτάκη δείχνει να θέλει να αντεπιτεθεί χρησιμοποιώντας, όμως, έως τώρα, σαφώς υποδεέστερους σε ικανότητα και επάρκεια κονδυλοφόρους. Ενδεικτικά, ο Θανάσης Μαυρίδης, πρώην εκδότης της ακραία φιλομητσοτακικής εφημερίδας Φιλελεύθερος και νυν αρθρογράφος στην φιλοσαμαρική ιστοσελίδα Liberal. Ο κ. Μαυρίδης, σε άρθρο του με τίτλο «Η Στάση του Νίκα», μας θυμίζει ότι ο Ιουστινιανός, ενώ ήταν έτοιμος να εγκαταλείψει την αυτοκρατορία, με προτροπή της Θεοδώρας (σ.σ. τι σύμπτωση!) κατέσφαξε τους στασιαστές που «… ξεκίνησαν οπαδοί ομάδων αρματοδρομιών, κάτι σαν τους σημερινούς χούλιγκανς του ποδοσφαίρου…». Δεν αναφέρει, βεβαίως, ότι το γεγονός καταγράφεται στην ιστορία ως η πάταξη της τελευταίας αντίδρασης στην επικράτηση της απολυταρχίας, καθώς διέλυσε κάθε μορφή «δήμου».
Προσπάθεια να βρει ρόλο επιχειρεί και ο Αντώνης Σαμαράς, ο άνθρωπος που έχει ήδη καταγράψει την απόλυτη αποτυχία, ως πολιτικός: Το 1993, με πρόσχημα το «Μακεδονικό», αποπέμφθηκε από υπουργός Εξωτερικών και προσπάθησε να διασπάσει τη Νέα Δημοκρατία, ιδρύοντας την Πολιτική Άνοιξη. Το 2012, ως αρχηγός της ΝΔ πλέον κατέγραψε το χαμηλότερο εκλογικό ποσοστό στην ιστορία της με 18,85%. Προχθές ανακοίνωσε τη δραστηριοποίηση Ιδρύματος, με το όνομά του, που μεταξύ άλλων αποσκοπεί στη «μελέτη των εθνικών, οικονομικών, πολιτικών και πολιτιστικών προβλημάτων της χώρας και (στη) διαμόρφωση-επεξεργασία και παρουσίαση προτάσεων επ’ αυτών».