Δεν είναι η πρώτη φορά που ο τουρκικός στρατός βομβαρδίζει τις κουρδικές περιοχές στη Συρία και στο Ιράκ. Παρόλο που οι κουρδικές οργανώσεις δήλωσαν ότι επ’ ουδενί επιδίδονται σε τυφλά τρομοκρατικά χτυπήματα κατά του πληθυσμού, ο τούρκος πρόεδρος επιμένει να αποδίδει στο ΡΚΚ το τρομοκρατικό χτύπημα σε κεντρικό και πολυσύχναστο σημείο της Κωνσταντινούπολης. Κύμα επιθέσεων με δεκάδες θύματα πλήττει τις βορειοανατολικές περιοχές της Συρίας. Ο Ερντογάν απειλεί με χερσαία εισβολή: «Πολεμάμε σκληρά ενάντια στους τρομοκράτες με τα αεροπλάνα μας και τα κανόνια μας. Αν θέλει ο θεός, θα τους ξεριζώσουμε όλους το ταχύτερο, με τα τεθωρακισμένα μας και με τους στρατιώτες μας», δηλώνει.
Στο Κομπάνι, την πόλη-σύμβολο της αντίστασης κατά του Ισλαμικού Κράτους, στόχος των βομβών ήταν ένα νοσοκομείο και ένα σχολείο. Στόχοι του τουρκικού στρατού ήταν, επίσης, ένα εργοστάσιο ηλεκτρικής ενέργειας και δύο πετρελαιοπηγές στη γενικότερη περιοχή.
Η πρόθεση του Ερντογάν είναι αυτή που ήταν πάντα, να πλήξει και να αποδυναμώσει τους Κούρδους της Συρίας και το PKK. Όμως, αυτό δεν οφείλεται σε λόγους διεθνούς πολιτικής, αλλά είναι μια κίνηση που απευθύνεται στο εσωτερικό ακροατήριο.
Τα στοιχεία δείχνουν ότι το προσεχές έτος, κατά το οποίο ο Ερντογάν θα είναι υποψήφιος για πολλοστή φορά, θα είναι πολύ δύσκολο να εκλεγεί. Με τη χώρα του να βρίσκεται σε μεγάλη οικονομική κρίση και με τον πληθωρισμό να πλησιάζει το 90%, ο πρόεδρος χάνει διαρκώς συναίνεση.
Σε διεθνές επίπεδο, ο Ερντογάν εκμεταλλεύεται τον ρόλο του σε ζητήματα όπως η συμφωνία για το ουκρανικό σιτάρι και το άνοιγμα των λιμανιών στη Μαύρη Θάλασσα και η είσοδος της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο NATO, όπου ο τούρκος πρόεδρος απείλησε με βέτο λόγω του ασύλου που έχει αποδοθεί από αυτές τις χώρες σε κούρδους πρόσφυγες.
Στο Ντιγιαρμπακίρ συνελήφθησαν 47 άτομα που διαδήλωναν για να εκφράσουν τη διαμαρτυρία τους για τις επιθέσεις του τουρκικού στρατού. Σύμφωνα με το τουρκο-κουρδικό κόμμα HDP: «Η εκλογική εκστρατεία γίνεται στις πλάτες των Κούρδων».
Ο Ερντογάν δεν έκρυψε ποτέ την πρόθεσή του να εμποδίσει τη δημιουργία ενός κουρδικού κράτους, ή μιας αυτόνομης περιφέρειας στη Συρία, η οποία θα διοικείται από τους Κούρδους. Είναι μεγάλος ο φόβος του μήπως κάτι τέτοιο τροφοδοτήσει περαιτέρω τις διεκδικήσεις των Κούρδων στην Τουρκία.
Η Τουρκία είναι ήδη παρούσα στο βόρειο τμήμα της Συρίας, ακριβώς επειδή πρόκειται για μια περιοχή κάτω από τα σύνορά της, ακόμη και εκεί όπου δεν υπάρχουν Κούρδοι, όπως, για παράδειγμα, στην επαρχία Ιντλίμπ.
Οι μεγάλες δυνάμεις εγκατέλειψαν για άλλη μια φορά τον κουρδικό λαό. Οι ΗΠΑ ουσιαστικά επέτρεψαν την επίθεση του τουρκικού στρατού πριν από τρία χρόνια, ανακοινώνοντας την αποχώρησή τους από τη Ροζάβα, την οποία δεν ολοκλήρωσαν ποτέ. Το ίδιο ισχύει και για τη Ρωσία, η οποία διατηρεί στρατιωτική παρουσία στα τουρκο-συριακά σύνορα. Ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι με τη συμπεριφορά τους ΗΠΑ και Ρωσία άναψαν το πράσινο φως στην Τουρκία για να επιτεθεί;
Έτσι και σήμερα, ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ, δηλώνει: «Κατανοούμε και σεβόμαστε την ανησυχία της Τουρκίας για την ασφάλειά της. Ταυτόχρονα, καλούμε όλες τις πλευρές να αποφύγουν βήματα που είναι πιθανό να οδηγήσουν σε μια αποσταθεροποίηση της κατάστασης».
Η αντίδραση του Λευκού Οίκου είναι ανάλογη, όπως αποδεικνύεται από μια ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών: «Πιέζουμε για μια αποκλιμάκωση στη Συρία για να προστατεύσουμε τη ζωή των αμάχων και τον κοινό στόχο να ηττηθεί ο ISIS».
Για τις τελευταίες επιθέσεις στη Συρία, η Άγκυρα χρησιμοποίησε έναν εναέριο χώρο που ελέγχεται από τους Ρώσους και τους Αμερικανούς, ακόμη ένα σημάδι ότι οι ΗΠΑ και η Ρωσία είναι διατεθειμένες να κάνουν παραχωρήσεις για την «ασφάλεια» του Ερντογάν. Ο ρώσος ειδικός απεσταλμένος στη Συρία Αλεξάντερ Λαβρέντιεφ ζήτησε από τους Τούρκους να δείξουν «μια κάποια μετριοπάθεια», αποφεύγοντας «τη χρήση υπερβολικής ισχύος στη συριακή επικράτεια» Είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς ότι μια χερσαία εισβολή υπάρχει κίνδυνος να αποσταθεροποιήσει μια περιοχή στην οποία δρουν και ομάδες τζιχαντιστών.
Δεν είναι, όμως, μόνο η Τουρκία που επιτίθεται στον κουρδικό λαό την ίδια εποχή. Στις περιοχές των Κούρδων του Ιράν, οι Φύλακες της Ισλαμικής Επανάστασης δολοφονούν, δέρνουν και συλλαμβάνουν όσους αντιτίθενται στο καθεστώς έπειτα από τη δολοφονία της κούρδισσας Μάχσα Αμινί. Η ιρανική κυβέρνηση επιτίθεται και στους Κούρδους του βόρειου Ιράκ, γιατί θεωρεί ότι υποκινούν την εξέγερση που έχει ξεσπάσει εδώ και δύο μήνες σε όλο το Ιράν. Η Τεχεράνη έχει ζητήσει από την ιρακινή κυβέρνηση να αφοπλίσει τις ομάδες Κούρδων μέσα σε δέκα μέρες. Διαφορετικά, υπάρχει κίνδυνος στρατιωτικών επιχειρήσεων του Ιράν στα σύνορα με το Ιράκ.
Ο κυνηγημένος κουρδικός λαός βρίσκεται ανάμεσα σε δύο πυρά. Η Δύση δεν πρόκειται να διαμαρτυρηθεί και πολύ. Χρειάζεται τους Κούρδους μόνο όταν τους χρησιμοποιεί για να πολεμήσουν τον ISIS.