Λίγους μόνο μήνες μετά τις προεκλογικές υποσχέσεις του Εμανουέλ Μακρόν για οικονομική ανάκαμψη, προστασία των κοινωνικά ευάλωτων και ενίσχυση του κράτους δικαίου, η Γαλλία βρίσκεται σε κοινωνικό αναβρασμό και διαδοχικά απεργιακά κύματα. Ήδη το καλοκαίρι, πρατηριούχοι και μεταφορείς καυσίμων γεύτηκαν την κυβερνητική ατολμία απέναντι στην ενεργειακή κρίση –απότοκο του πολέμου στην Ουκρανία– ενώ οι ευνοϊκές προς την κερδοσκοπία των ισχυρών εταιρειών πολιτικές δυσαρέστησαν μεγάλο αριθμό και δεξιών ψηφοφόρων. Ακολούθησαν δυναμικές κινητοποιήσεις επαγγελματικών κλάδων από όλο το εργασιακό φάσμα, αφού οι νομοθετικές και διοικητικές μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης Μακρόν αψηφούν προκλητικά τις προγραμματικές δεσμεύσεις του. Και ως γνωστόν, στη Γαλλία μία απεργία μπορεί να κρατήσει πολύ...
Κλειστόν λόγω αγανάκτησης
Το κάλεσμα της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργαζομένων (CGT) σε μισθωτούς δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στις 10 Νοεμβρίου έφερε στο δρόμο 100 χιλιάδες απεργούς, υπερασπιστές των συρρικνωμένων από ανεξέλεγκτες αυξήσεις σε αγαθά και υπηρεσίες εισοδημάτων. Την ίδια στιγμή υπερψηφίστηκαν διατάξεις που εξασθενούν αισθητά την προστασία των ανέργων, θέτοντας εκτός προγραμμάτων στήριξης τους άνω των 62 ετών με ελάχιστες εργασιακές προοπτικές και όσους αρνηθούν τρείς φορές προσφερόμενη θέση, έστω κι αν είναι άσχετη με την εκπαίδευση και την επαγγελματική τους εμπειρία ή απαράδεκτη ως προς τις συνθήκες και τις αποδοχές. Η “πλήρης απασχόληση για όλους” μόνο ως ειρωνεία ακούγεται πλέον.
Για πρώτη φορά μετά το 2015, οι γιατροί γενικής ιατρικής έκλεισαν τα ιατρεία τους σε 20 μεγάλες πόλεις, εκφράζοντας την οργή και την απόγνωση τους, αφού όχι μόνο τα εισοδήματά τους εξανεμίζονται από το λειτουργικό κόστος των ιατρείων αλλά και ο χρόνος που αφιερώνουν στους ασθενείς τους μειώνεται υπέρ μίας διογκούμενης γραφειοκρατίας, εκτός των πολύμηνων καθυστερήσεων των δεδουλευμένων τους από το δημόσιο. Τους νοσοκομειακούς γιατρούς εξαντλεί ο ελάχιστος αριθμός προσλήψεων που ναρκοθετεί το σύστημα υγείας. Με ιατρεία ή χωρίς, όλο και περισσότεροι σκέφτονται να εγκαταλείψουν το επάγγελμα. Από την 1η Δεκεμβρίου, στους απεργούς γιατρούς προστέθηκαν εργαζόμενοι κλινικών και διαγνωστικών εργαστηρίων, την ώρα που 120 μονάδες εντατικής θεραπείας έκλεισαν ή φυτοζωούν και χιλιάδες υπογραφές συνοδεύουν ανοιχτή επιστολή προς το Μακρόν για την εγκατάλειψη των παιδικών νοσηλειών.
Στο μεταξύ, ακινητοποιούνται συρμοί αστικών, προαστιακών ή κεντρικών δικτύων από γενικές απεργίες και κυλιόμενες περιφερειακές. Στην Αλσατία τα περισσότερα δρομολόγια τρένων και λεωφορείων δεν εκτελούνται από τις 21 Νοεμβρίου, ενώ στη Μπρεστ από τις 14 Νοεμβρίου μέχρι το τέλος του χρόνου! Από τις 2 μέχρι τις 5 Δεκεμβρίου οι σιδηροδρομικοί επαναλαμβάνουν τις κινητοποιήσεις τους σε όλη τη χώρα, διεκδικώντας αυξήσεις αποδοχών, προσλήψεις προσωπικού και βελτίωση των συνθηκών εργασίας, αφού τα υπερφορτωμένα υπερωριακά προγράμματα τους είναι επικίνδυνα για τους ίδιους και το επιβατικό κοινό.
Ουρανομήκης η οργή των εργαζομένων, κυριολεκτικά. Το προσωπικό της Air France εξαγγέλλει κινητοποιήσεις, 22 Δεκεμβρίου με 2 Ιανουαρίου. Οι ταξιδιώτες βλέπουν τα σχέδια τους στον αέρα αλλά η εντατικοποίηση των βαρδιών ιπταμένων και προσωπικού εδάφους, οι κακές συνθήκες εργασίας και η πτώση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών βρίσκεται σε οριακό σημείο, καταγγέλλουν οι συνδικαλιστές.
Ανυποχώρητοι οι ταχυδρομικοί υπάλληλοι του Μπορντό απεργούν από τις 2 Νοεμβρίου, ενώ πληθαίνουν οι διαδηλώσεις κατά των νομοθετικών ρυθμίσεων στεγαστικής πολιτικής. “Κανείς στο δρόμο”, υποσχόταν ο Μακρόν -300 χιλιάδες οι άστεγοι, ανάμεσα τους 42 χιλιάδες παιδιά, πράσινο φώς στις βίαιες εκκενώσεις καταλήψεων, όπως και στις συνοπτικές διαδικασίες απελάσεων προσφύγων με ευάλωτο καθεστώς προστασίας κατά το νέο νόμο για τη μετανάστευση.
Περί πολιτικών συνοικεσίων και άλλων δαιμονίων
Ωστόσο, ο Μακρόν δεν ανησυχεί. Η αξιωματική αντιπολίτευση έχει σοβαρούς πονοκεφάλους και οι υποστηρικτές της” Νέας Λαϊκής Οικολογικής και Κοινωνικής Ένωσης”(Νupes) φοβούνται για το μέλλον της. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα προετοιμάζεται για το Συνέδριο του τέλος Ιανουαρίου και το Γενικό του Γραμματέα Ολιβιέ Φορ, ένθερμο υποστηρικτή της Νupes, απειλούν δύο δήμαρχοι, ο Νικολά Μάγιερ-Ροσινιόλ και η Ελέν Ζεφρουά, στις εσωκομματικές εκλογές που θα προηγηθούν. Ο πρώτος διακηρύσσει την ανάγκη ενός «τρίτου δρόμου» που δεν θα υποτάσσει το ΣΚ στο συμμαχικό σχήμα, αλλά θα το καθιστά ηγετική φωνή της Αριστεράς, η δεύτερη διαμηνύει αποχώρηση από τη NUPES, θεωρώντας πως δεν συγκροτείται επί ισχυρού πολιτικού σχεδίου. Όσο για τους Οικολόγους, προ του δικού τους Συνεδρίου, συζητούν την πρόταση της επικεφαλής Μαρίν Τουντελιέ για δημιουργία νέου οικολογικού κινήματος το καλοκαίρι, με πιθανή αυτόνομη πορεία.
Η συμμαχία εμφανίστηκε ενωμένη στις αντιπαραθέσεις για το νέο προϋπολογισμό και τη μάχη κατά της λογοκρισίας. Φαίνεται όμως πως μόνος σταθερός από τους 4 πόλους της είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα, αφού η “Ανυπότακτη Γαλλία” περνάει δύσκολες ώρες, στη σκιά των καταγγελιών εναντίον του βουλευτή και συντονιστή της Αντριέν Κάτενενς από τη σύζυγό του, για πολυετή φυσική και ηθική βία. Ο ίδιος αρνείται σχεδόν τα πάντα και παρά την αρχική στόχευση των “ανυπότακτων” να επιστρέψει στο Κοινοβούλιο, αποφασίστηκε τελικά να μείνει εκτός βουλής και πολιτικής δράσης, ωσότου αποφανθεί το δικαστήριο στα μέσα του μήνα.
Μπορεί ο Μελανσόν να δηλώνει “συνταξιούχος της πολιτικής ζωής” γράφοντας τη λεγόμενη πολιτική του βίβλο, δεν είναι όμως καθόλου στο απυρόβλητο. Κρίνεται για τη σιωπή του στην υπόθεση του στενότερου του συνεργάτη του οποίου πολλοί ζήτησαν την παραίτηση, για το αμφιλεγόμενο προφίλ του ως ηλικιωμένου, λευκού αρσενικού που δεν αντιλαμβάνεται το φεμινισμό, για την αντιπολιτευτική γραμμή που με βασικό γνώμονα τη μη σύμπτωση με την ακροδεξιά ρητορική καταλήγει άτολμη. Δεν έχει στενή σύνδεση με την 75μελή κοινοβουλευτική του ομάδα αν και έλεγχε απολύτως την προηγούμενη 17μελή. Ενώ πολλά γύρω του παραπαίουν, ονειρεύεται ομοσπονδοποίηση της συμμαχίας και νέα μάχη για τον προεδρικό θώκο το 2027. Τί κι αν ξεκίνησε ο αγώνας διαδοχής του; Ο ίδιος επικαλείται τον Μπάιντεν, πρόεδρο των ΗΠΑ στα 77 του. Εξάλλου υπήρξε πάντοτε απρόβλεπτος. Κακό για τους αντιπάλους του- χειρότερο για τους συνοδοιπόρους του.