Φωτογραφία: Νικόλας Κοκοβλής
* Άμεση επιστροφή των ανεμβολίαστων στα νοσοκομεία
* Αποκατάσταση των αποδοχών που στερήθηκαν
* Διασφάλιση ενός εύρωστου συστήματος δημόσιας υγείας
«Το δίδαγμα της πανδημίας είναι ότι χρειαζόμαστε μία εύρωστη δημόσια υγεία», έγραφε ο Όθωνας Ηλιόπουλος (Αυγή, 24/4/2022). Αυτό το δίδαγμα δεν θέλει να το αντιληφθεί ο πρωθυπουργός και η κυβερνητική ακολουθία του, αφού από την άνοιξη του 2019, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει εξαγγείλει την πρόθεσή του να διαλύσει κάθε τι δημόσιο και ανάμεσά τους το Εθνικό Σύστημα Υγείας!
Αυτοί όμως που δεν συμμερίζονται αυτή την κυβερνητική πολιτική του Μητσοτάκη, τι κάνουν;
Εύρωστη υγεία, δηλαδή εύρωστο υγειονομικό σύστημα, σημαίνει επαρκής δημόσια χρηματοδότηση στο σύστημα και διάθεση επαρκούς υγειονομικού προσωπικού στο σύστημα υγείας.
Στη διάρκεια της πανδημίας διατέθηκαν από πολλές πηγές χρηματοδότησης, πόροι που άλλοτε επενδύθηκαν στη λειτουργία του υγειονομικού συστήματος κι άλλοτε κατασπαταλήθηκαν σε ημέτερους προμηθευτές, υπερτιμολογώντας τις προμήθειες του αναγκαίου υγειονομικού υλικού.
Στο θέμα των εμβολίων όμως, η κυβέρνηση ήταν κάθετα αντίθετη με το αίτημα για την άρση της πατέντας που θα σήμαινε διάθεση περισσότερων εμβολίων και σε φθηνότερες τιμές στις χώρες με χαμηλό οικονομικό επίπεδο.
Στη χώρα μας, η διάθεση των εμβολίων έγινε με τρόπο ελεύθερο, αλλά η διαχείριση της διαδικασίας των εμβολιασμών έγινε με παράδοξο τρόπο, με συνέπεια να αναπτυχθεί εξαρχής ένα σοβαρό αντιεμβολιαστικό κίνημα που δεν στηρίχθηκε μόνο από τους ιδεοληπτικούς θρησκευόμενους, αλλά και από τους ίδιους τους υγειονομικούς και στη βάση είχε την αμφισβήτηση καθαυτής της ασφάλειας και αποτελεσματικότητας των εμβολίων. Κι αν, στο θέμα της αποτελεσματικότητας, από επιστημονική θεώρηση, δεν υπήρξαν ουσιώδεις αμφισβητήσεις, στο θέμα της ασφάλειας εκφράστηκαν σοβαρές διαμαρτυρίες, αφού παρατηρήθηκαν ως και θανατηφόρες επιπλοκές, οι οποίες αξιολογήθηκαν απλουστευμένα και αποδόθηκαν στα εμβόλια, αγνοώντας ή παραγνωρίζοντας κάτι που είναι εξ υπαρχής γνωστό, ότι τα εμβόλια αποτελούνται από τμήμα του κορονοϊού (το οποίο θα έπρεπε να ήταν) επεξεργασμένο, ώστε να έχει χαμηλή έως μηδενική λοιμογονικότητα. Η βιαστική χορήγηση έγκρισης κυκλοφορίας και η δημοσιοποίηση του ανταγωνισμού των παραγωγών εταιρειών, οδήγησε τους πολίτες στην αμφισβήτηση ακόμη και της χρησιμότητας των εμβολίων, αλλά και της αναγκαιότητας του εμβολιασμού...
Αυτό το κλίμα αμφισβήτησης και η άρνηση εμβολιασμού των υγειονομικών οδήγησε στην απομάκρυνση των μη εμβολιασμένων από τις δομές υγείας. Μια διαδικασία που με ευθύνη της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας πραγματώθηκε με τους πιο εξευτελιστικούς όρους εργασίας και με περισσή πολιτική αναλγησία, που αγγίζει τα όρια του πολιτικού και κοινωνικού εγκλήματος, αφού άφησε χωρίς αποδοχές όλους τους ανεμβολίαστους υγειονομικούς!
Πέρα από την λέξη «πογκρόμ» διώξεων, δεν βρίσκω άλλον χαρακτηρισμό –ενώ θα ‘πρεπε– για να προσάψω σε αυτή την αποτρόπαια πολιτική της Νέας Δημοκρατίας, που οδήγησε χιλιάδες υγειονομικούς εργαζόμενους στην πείνα και στην ανέχεια!
Κι είναι τραγικό ένα σύστημα υγείας και ένα κράτος να μην μπορεί με την κυβέρνησή του, να πείσει τους εργαζόμενους σε αυτό, για την αναγκαιότητα των εμβολιασμών, ούτε βέβαια μπόρεσε να εγγυηθεί για την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα των εμβολίων, που δεν θεωρούνται αυτονόητες προϋποθέσεις.
Η στέρηση των αποδοχών στους ανεμβολίαστους υγειονομικούς εργαζόμενους, ως μέτρο εκβιασμού, αποτελεί ό,τι πιο αντικοινωνικό, αποτρόπαιο και εγκληματικό μέτρο θα μπορούσε να εφαρμοστεί από μια κυβέρνηση ευρωπαϊκού κράτους. Κι όμως εφαρμόσθηκε στην Ελλάδα, από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, δυστυχώς, κανένας δεν ήταν έτοιμος για δράση δυναμική που να αποτρέπει τέτοιου είδους μέτρα. Κι αυτό φάνηκε, τόσο σε πολιτικό επίπεδο, όσο και συνδικαλιστικό επίπεδο.
Κι όταν μιλάμε για δράση, δεν εννοούμε μόνο τον ...χαρτοπόλεμο των ανέξοδων καταγγελτικών ανακοινώσεων, αλλά συνδικαλιστικές αποφάσεις τέτοιες και κινητοποιήσεις που να εμποδίζουν την κυβέρνηση να εφαρμόσει αυτό το μέτρο... Διότι ο στόχος των συνδικαλιστικών κινητοποιήσεων αυτός πρέπει να είναι. Η ακύρωση τέτοιων εκτρωματικών νομοθετημάτων, όπως αυτό της πλήρους στέρησης των αποδοχών στους ανεμβολίαστους υγειονομικούς εργαζόμενους.
Αγνοήθηκε, άλλωστε, το γεγονός ότι η νομοθεσία (κώδικας δημοσίων υπαλλήλων) προβλέπει ακόμη και για τον μεγαλύτερο καταχραστή του δημοσίου, πως θα εισπράττει το 70% των αποδοχών του, ώσπου να τελεσιδικήσει μια εκκρεμοδικία. Στους ανεμβολίαστους υγειονομικούς, όμως, το κράτος-εργοδότης συμπεριφέρθηκε με τον πιο στυγνό τρόπο, χωρίς κανένας να αντιδράσει αποτελεσματικά...Υπάρχει πιο εγκληματική συμπεριφορά από αυτήν την πολιτική; Και να ήταν η μοναδική; Μεσούσης της πανδημίας το κυβερνητικό επιτελείο ασχημονούσε σε βάρος των ασθενών, ακόμη και των βαριά πασχόντων, και αμφισβητούσε την αναγκαιότητα της λειτουργίας των ΜΕΘ (Γεραπετρίτης, Σκέρτσος), όπως έκρυβε και τα δεδομένα της μελέτης Τσιόδρα, που γνώριζε και ο πρωθυπουργός, για την αυξημένη θνησιμότητα των διασωληνωμένων εκτός ΜΕΘ...
Ο Μητσοτάκης όμως, είναι Μητσοτάκης της νεοφιλελεύθερης Δεξιάς!
Ο Γεραπετρίτης όμως, είναι Γεραπετρίτης της νεοφιλελεύθερης Δεξιάς!
Η Αριστερά, γιατί «ξέχασε» (για λίγο...) τις βασικές αρχές της Αριστεράς: Ελευθερία, Ισονομία, Αυτοδιάθεση, Δημοκρατία..., παραδομένη στη δίνη της αντιπαράθεσης με τον νεοφιλελευθερισμό του Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας; Έννοιες και αρχές που καταπατήθηκαν από την κυβέρνηση –σε όλη τη διαχείριση της πανδημίας– στο όνομα της ισοπεδωτικής αντίληψης της Νέας Δημοκρατίας για τη (δήθεν) προστασία του κοινωνικού συνόλου...
Όπως κάνει και σήμερα ο Θάνος Πλεύρης, όντας υπουργός Υγείας που διαμηνύει σε δικαστές και πολίτες ότι θα εφαρμόσει την απόφαση του ΣτΕ «υπό προϋποθέσεις», απαξιώνοντας την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου και τους ίδιους τους δικαστές.
Κι όχι μόνο απαξιώνει τους δικαστές και την απόφαση του ΣτΕ για τους ανεμβολίαστους, αλλά θεσμοθετεί και με κουτοπονηριά την εφαρμογή των δήθεν αυξήσεων, προκειμένου να μην εφαρμόσει την άλλη απόφαση του ΣτΕ, για την επαναφορά του μισθολογίου των γιατρών στα επίπεδα προ μνημονίων...
Εδώ θα πρέπει να πάρει ηχηρή απάντηση, αλλά και απαίτηση από όλους:
-να διασωθεί το ΕΣΥ,
-να αναπτυχθεί το ΕΣΥ,
-να γίνει εύρωστο το δημόσιο σύστημα υγείας, για την ασφάλεια όλων μας,
-να επαναφέρει τους ανεμβολίαστους υγειονομικούς, με την υποχρέωση να διευθετήσει και τις αποδοχές που τους στέρησε αναίτια και με κατάπτυστη νομοθετική ρύθμιση.
Ποιος θα επιβάλλει στον Μητσοτάκη και τη νεοφιλελεύθερη κυβερνητική ακολουθία του, την αναγκαιότητα να εφαρμόσει το δίδαγμα της πανδημίας, όπως το εξέφρασε συμπυκνωμένα ο γιατρός Όθωνας Ηλιόπουλος, ότι «χρειαζόμαστε μια εύρωστη δημόσια υγεία»;
Εμπρός, της γης οι κολασμένοι!