Πριν λίγες μέρες, όλα τα δυτικά ΜΜΕ μετέδωσαν την είδηση της κατάργησης της αστυνομίας ηθών του Ιράν. Πολλοί υποστηρικτές του αγώνα του ιρανικού λαού ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς των μουλάδων βιάστηκαν να χαρούν, θεωρώντας ότι πρόκειται για μια υποχώρηση του καθεστώτος και νίκη του κινήματος, που εδώ και τρεις μήνες διαδηλώνει, έπειτα από τη δολοφονία της Μάχσα Αμινί από αστυνομικούς, επειδή δεν φορούσε «σωστά» τη μαντίλα της. Η εξέγερση δεν σταμάτησε, παρά τα πολλά θύματα, κυρίως νέων, ακόμη και ανηλίκων, τους ξυλοδαρμούς και τις χιλιάδες συλλήψεις. Γιατί, όμως, δημιουργήθηκε η εντύπωση χαλάρωσης των σκληρών μέτρων του καθεστώτος;
Αυτό συνέβη επειδή ο γενικός εισαγγελέας της ισλαμικής δημοκρατίας, και πολύ σημαντικό στέλεχος του καθεστώτος, Μοχάμαντ Ζαφάρ Μονταζερί, δήλωσε στο ιρανικό πρακτορείο Τύπου Isna, στις 4 Δεκέμβρη, ότι η κυβέρνηση θα διέλυε την αστυνομία ηθών και ότι «η Βουλή και η δικαστική εξουσία αξιολογούν εάν ο νόμος του 1983 που υποχρεώνει τις γυναίκες να φορούν το χιτζάμπ πρέπει να τροποποιηθεί». Σύμφωνα με τον εισαγγελέα, η σχετική συζήτηση θα αρχίσει σε 15 μέρες σε ειδική επιτροπή.
Οι αραβικές εφημερίδες al Jazeera και Al-Alam διευκρινίζουν, όμως, ότι οι περιπολίες της αστυνομίας ηθών δεν έχουν σταματήσει το έργο τους και κανένας άλλος αξιωματούχος δεν έχει μιλήσει για κατάργηση. Τις ίδιες πληροφορίες έχει ο ανταποκριτής του Independent για τη Μέση Ανατολή, δηλώνοντας, μάλιστα, ότι η κρατική τηλεόραση απέρριψε κάθε υπόθεση πιθανής διάλυσης της θρησκευτικής αστυνομίας και ισχυρίστηκε ότι το ειδικό αυτό σώμα θα παραμείνει ως έχει.
Από την Κομ, ιερή πόλη για το σιϊτικό Ισλάμ, ήρθε άλλη μια διάψευση. «Όποια δεν φορέσει χιτζάμπ, θα το πληρώσει πιο ακριβά από πριν», είπε ο Χοσεΐν Ζαλαλί, μέλος της επιτροπής πολιτισμού του κοινοβουλίου.
Οι πληροφορίες επιβεβαιώνουν τις ανακοινώσεις του καθεστώτος για «μηδενική ανοχή» απέναντι στην εξέγερση. Οι εξεγερμένοι, από την πλευρά τους, ανακοίνωσαν τριήμερη απεργία 5-7 Δεκέμβρη.
Η 7η Δεκέμβρη είναι γνωστή ως η ημέρα της φοιτητικής νεολαίας στο Ιράν. Πριν από 69 χρόνια, τρεις φοιτητές (Σαριάτ Ρατζαβί, Μοσταφά Βοτζόρνια και Αχμάντ Κανταχί) που διαμαρτύρονταν για την επίσκεψη του τότε αντιπροέδρου των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον στο Ιράν, δολοφονήθηκαν από την αστυνομία.
Ο Νίξον επισκέφθηκε τη χώρα για να ανακοινώσει τη στήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών στο καθεστώς του Σάχη, τέσσερις μήνες μετά το πραξικόπημα της 19ης Αυγούστου 1953, που ανέτρεψε την κυβέρνηση Μοσαντέκ. Η ανατροπή της κυβέρνησης, ως γνωστό, είχε οργανωθεί και χρηματοδοτηθεί από τη Μεγάλη Βρετανία και τις ΗΠΑ (Επιχείρηση Ajax TPAJAX) με τη βοήθεια του θρησκευτικού ηγέτη Αμπούλ Γκασέμ Κασανί.
Την επομένη της δολοφονίας των τριών νέων, ο πρύτανης του πανεπιστημίου της Τεχεράνης βράβευσε τον Νίξον.
Η ιρανική νεολαία δεν ξεχνά τους τρεις φοιτητές που έδωσαν το αίμα τους για την ελευθερία και τη δικαιοσύνη. Τα πανεπιστήμια του Ιράν δεν έπαψαν να είναι η καρδιά του αγώνα και των εξεγέρσεων όλων των εποχών. Γι’ αυτό και αντιμετωπίζονται με τον σκληρότερο τρόπο.
Τη συμβολική ημέρα της 7ης Δεκέμβρη, η φοιτητική νεολαία έπρεπε να δεχτεί άγρια καταστολή. Όμως, οι φοιτητές και οι εργαζόμενοι στους κλάδους που συμμετείχαν στην απεργία, όπως και πολλοί καταστηματάρχες, αλλά και οι οδηγοί φορτηγών και κάποιοι εργαζόμενοι στα πετρελαϊκά εργοστάσια του Μαχσχάρ και στα χαλυβουργεία του Ισφαχάν, δεν πτοήθηκαν από τις απειλές του καθεστώτος.
Η αστυνομία, όπως ήταν αναμενόμενο, επιτέθηκε στους φοιτητές και τις φοιτήτριες με δακρυγόνα, ξυλοδαρμούς και συλλήψεις. Μάλιστα, σφράγισε τα καταστήματα που τόλμησαν να κατεβάσουν ρολά, σε 40 πόλεις.
Ο δήμαρχος της Τεχεράνης αποκάλεσε «προδότες» τους φοιτητές και τις φοιτήτριες που διαδήλωναν και φώναζαν «θάνατος στον δικτάτορα», ενώ σύμφωνα με τον πρόεδρο Ιμπραΐμ Ρaΐσι «δεν υπάρχει πρόβλημα με τις διαμαρτυρίες. Όμως, η διαμαρτυρία είναι διαφορετική από την εξέγερση, οδηγεί στη μεταρρύθμιση, όχι στην αταξία και την καταστροφή».
Ενώ πολλοί διεθνείς παράγοντες ελπίζουν σε ένα καθεστώς περισσότερο soft, με μια ελάχιστη φιλελευθεροποίηση και κάποια δικαιώματα στις γυναίκες, οι νέες και οι νέοι του Ιράν δεν υποχωρούν στα αιτήματά τους για ελευθερία και δημοκρατία και επιμένουν ότι αυτά μπορούν να ικανοποιηθούν μόνο με την ανατροπή του καθεστώτος. Το ποιοτικό άλμα που έχει συντελεστεί έχει προχωρήσει πέρα από το θέμα της μαντίλας και γενικά της ενδυμασίας. Υπάρχει πλέον ευθεία αμφισβήτηση της πολιτικής-θρησκευτικής ηγεσίας.
Το καθεστώς, μια με το καρότο της μεταρρύθμισης, μια με το μαστίγιο της μηδενικής ανοχής, προσπαθεί να εξισορροπήσει μια κατάσταση που έχει ξεφύγει από τα χέρια του. Έτσι, παρά τις απέλπιδες προσπάθειές του, στις πλατείες και στους δρόμους εξακολουθούν να γίνονται στάχτη οι εικόνες του ιδρυτή της ισλαμικής δημοκρατίας αγιατολάχ Χομεϊνί, ακόμη και στο Αρνταμπίλ, αρχαία πόλη του περσικού Αζερμπαϊτζάν.
Όλες οι αυταπάτες, όμως, διαλύονται μαθαίνοντας ότι στις 8 Δεκέμβρη εκτελέστηκε με απαγχονισμό ο 23χρονος διαδηλωτής Μοχσέν Σεκάρι, ενώ άλλοι δύο αναμένουν την εκτέλεση τους.