Με νέα έκρηξη έντασης συνεχίστηκε η αντιπαράθεση Κοσόβου – Σερβίας την περασμένη εβδομάδα . Πιο συγκεκριμένα ο αλβανός πρωθυπουργός, Αλμπίν Κούρτι, κατέθεσε επίσημο αίτημα στην τσεχική προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ένταξη του Κοσόβου, ενώ υπάρχουν ορισμένα προαπαιτούμενα, τα οποία δεν έχουν ικανοποιηθεί και αποτελούν ανυπέρβλητα εμπόδια. Ας αναφέρουμε αρχικά ότι δεν είναι κράτος. Δηλαδή από τα 193 κράτη μέλη του ΟΗΕ μόνο τα 96 το αναγνωρίζουν. Από τα κράτη που αναγνώρισαν το Κόσοβο, 15 έχουν αποσύρει την υπογραφή τους, ενώ άλλα είναι στη διαδικασία απόσυρσης. Δηλαδή υπάρχουν συνεχείς παλινωδίες.
Ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ που δεν αναγνωρίζουν την ανεξαρτησία του, και συνήθως ψηφίζουν λευκό, είναι και η Ελλάδα με την Κύπρο, διότι φοβούνται μήπως η ντε φάκτο αναγνώριση συμπαρασύρει και τα κατεχόμενα στη Βόρεια Κύπρο. Στην ίδια πλευρά και η Ισπανία, λόγω Καταλονίας, η Ρουμανία και η Σλοβακία. Το «βαρύ πυροβολικό» όμως της άρνησης είναι φυσικά η Ρωσία και η Κίνα.
Η σύγκρουση, δηλαδή, μεταξύ της σερβικής εθνότητας που ζει στο βόρειο τμήμα του Κοσόβου και της αλβανικής διοίκησης που αναζωπυρώθηκε με το τέλος του καλοκαιριού, με αφορμή το εάν όλοι οι κάτοικοι θα έχουν ίδιες πινακίδες και ίδιες ταυτότητες, ενώ στην ουσία πρόκειται για το εάν οι Σέρβοι του Κοσόβου ως φυσικά πρόσωπα και ως ιδιοκτήτες οχημάτων ΙΧ είναι υπήκοοι της Σερβίας, που μέρος της είναι το αυτόνομο Κόσοβο, ή ενός άλλου ανεξάρτητου κράτους.
Αυτός είναι και ο λόγος που η σερβική εθνότητα με κινητοποιήσεις λέει όχι σε όλα και έχει αποκόψει με μεγάλα οχήματα την περιοχή όπου ζει, είτε από τον δρόμο προς την Σερβία, είτε προς την Πρίστινα, την πρωτεύουσα του Κοσόβου. Στο μεταξύ οι σερβικές ένοπλες δυνάμεις κάνουν φανερή την παρουσία τους με συνεχείς επιδείξεις ισχύος δίπλα στα σύνορα, ισχυριζόμενοι ότι οι Αλβανοί καταπατούν τη συνθήκη των Βρυξελλών του 2013, και ζητούν την είσοδο σέρβων ενόπλων στην περιοχή Μιτροβίτσα Μετόχια.
Παράλληλα με την ένταση φουντώνει, φυσικά, και η πολεμική ρητορική. Ο πρωθυπουργός Κούρτι παρά την αμφιλεγόμενη στάση του, είναι πολιτικός που επέζησε της προσπάθειας των προηγουμένων να τον κατασπαράξουν και είναι κάτι διαφορετικό από τα «παλληκάρια Θάτσι και Χαραντινάι» υπόδικους στη Χάγη αξιωματικούς του UCK και πρόεδρος και πρωθυπουργός αντίστοιχα. Ο Κούρτι για να εκδικηθεί τους σέρβους δημοσίους υπαλλήλους (αστυνομικοί, δάσκαλοι διοικητικοί), που παραιτήθηκαν όλοι, σχημάτισε μεν κυβέρνηση με αλβανούς, αλλά και σέρβο υπουργό τον Ράσιτς, ο οποίος έλαβε μόνο 1% των ψήφων των Σέρβων στις εκλογές, αντί των εκλεγμένων της σερβικής λίστας που κυριάρχησαν. Αυτό είναι και το στοιχείο παραβίασης της συνθήκης των Βρυξελλών.
Ο πρόεδρος Βούτσιτς της Σερβίας αποκαλεί μέλη της κοσοβάρικης κυβέρνησης και τον πρωθυπουργό: τρομοκρατικά αποβράσματα, πάτο του βαρελιού και άλλα παρόμοια, ενώ αυτοί ανταποδίδουν λέγοντας ότι μιλάει τη γλώσσα του Μιλόσεβιτς και είναι ο φιλορώσος στα Βαλκάνια.
Στο μεταξύ δεν είναι και λίγες οι φορές που τις φραστικές επιθέσεις διαδέχονται οι πολεμικές. Δύο επιθέσεις πραγματοποιήθηκαν σε αστυνομικά τμήματα που ελέγχουν οι αλβανοί αστυνομικοί, ενώ ως απάντηση συνελήφθη σέρβος συνταξιούχος αστυνομικός που κατηγορείται για τη συμμετοχή του σ’ αυτές τις επιθέσεις. Οι Κοσοβάροι στηρίζονται βέβαια στην ισχυρή παρουσία στο έδαφός τους των ΗΠΑ που διαθέτουν μεγάλη στρατιωτική βάση. Οι ΗΠΑ, ωστόσο, και στις δύο καταληκτικές ημερομηνίες για τη μετατροπή των σερβικών πινακίδων σε αλβανικές πίεσαν την αλβανική διοίκηση να ορίσει νέα διορία γεγονός που επιβλήθηκε. Στην περιοχή αυτή της βαλκανικής, ο εμπρηστικός ρόλος των ΗΠΑ έχει μάλλον κοπάσει και οι Αμερικανοί εμφανίζονται αυτό το διάστημα του πολέμου στην Ουκρανία πιο συχνά ως πυροσβέστες παρά ως εμπρηστές. Στην αναμέτρηση Αλβανών και Σέρβων στα Βαλκάνια, καθώς και Βόρειας Μακεδονίας, στο εσωτερικό της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, καθώς και στο εσωτερικό της Βουλγαρίας, πολύ γρήγορα οι πολιτικές και εθνικές αντιθέσεις, σχεδόν πάντοτε, μετατρέπονται σε κομμάτι των αντιθέσεων στη διεθνή σκακιέρα μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων. Δηλαδή της Ρωσίας και τον ΗΠΑ .Το Κόσοβο από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και μετά είχε χαρακτηριστικά προτεκτοράτου. Πέρασε από το γιουγκοσλαβικό δινάριο στο γερμανικό μάρκο και λιγότερο στο αλβανικό λεκ και σήμερα το ευρώ είναι το μοναδικό νόμισμα που κυκλοφορεί. Με την Αλβανία διαθέτει χαλαρά σύνορα και οικονομικές σχέσεις, ενώ στις 6 Δεκεμβρίου στα Τίρανα συμμετείχαν, παρ’ όλα τα καμώματα, στη Σύσκεψη για τα Δυτικά Βαλκάνια.
Ηγέτες λογικοί και φιλειρηνικοί έχουν αναδειχθεί στο παρελθόν και από τις 2 πλευρές, όπως ο Αζέμ Βλάση, ο Ρουγκόβα και ο Όλιβερ Ιβάνοβιτς. Όσο όμως αυτοί είτε περιθωριοποιούνται ή ακόμα χειρότερα δολοφονούνται, τόσο το χάσμα μεταξύ Αλβανών και Σέρβων θα διαιωνίζεται, χωρίς η νέα γενιά να διαθέτει ζωντανούς ήρωες της συμφιλίωσης και της ειρήνης, αλλά πολιτικούς ηγέτες του μίσους και της επιστροφής στο εμφυλιοπολεμικό παρελθόν και την ένταση.