Έξω από το Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο Σύρου, στην κεντρική πλατεία, στέκει εδώ και ένα μήνα ένα πανό: «Όχι άλλη Γαρυφαλλιά. Όχι άλλοι νταήδες». Εκδικάζεται η υπόθεση δολοφονίας της 25χρονης Γαρυφαλλιάς από τον σύντροφό της, στην Φολέγανδρο όπου είχαν πάει για διακοπές, το καλοκαίρι του 2021. Η απόφαση αναμένεται να εκδοθεί παραμονές των Χριστουγέννων.
Η συγκεκριμένη δίκη έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς ο κατηγορούμενος έχει ομολογήσει τη δολοφονία. Το δικαστήριο, επομένως, δεν μελετά την ενοχή ή την αθωότητα του κατηγορούμενου, αλλά τα αίτια της δολοφονίας. Όποτε βλέπει το φως της δημοσιότητας μια γυναικοκτονία, το ρεπορτάζ αναζητά, με αρκετά δραματοποιημένο τρόπο, το κίνητρο, θεωρώντας ως τέτοιο αιτιολογίες τύπου «γιατί ζήλεψε», «γιατί μέθυσε», «γιατί τον εγκατέλειψε», κ.λπ. Κρύβεται έτσι πίσω από την παρουσίαση της είδησης η πραγματική αιτία, που είναι και ο ορισμός της γυναικοκτονίας, γιατί είναι γυναίκα και πίστευε ότι είναι κτήμα του.
Στο ΜΟΔ Σύρου, η υπεράσπιση –παρότι δεν πιστεύω ότι αυτός ήταν ο στόχος της– έχει καταφέρει να αναδείξει τη συζήτηση για το κοινωνικό αυτό φαινόμενο. Οι ισχυρισμοί της υπεράσπισης είναι ότι η Γαρυφαλλιά δεν ήταν σύντροφος του κατηγορούμενου, αλλά είχαν μόνο σεξουαλική σχέση. Θέλουν έτσι να δείξουν ότι ο κατηγορούμενος δεν είχε συναισθήματα για το θύμα του, και επομένως δεν ήταν έγκλημα πάθους. Θέλουν να δείξουν ότι δεν ταίριαζαν ως ζευγάρι και ότι τσακώνονταν στις διακοπές, σε σημείο που εκείνος της είπε να γυρίσουν πίσω, αλλά εκείνη τον έπεισε για το αντίθετο. Άρα, εκείνη δεν ένιωθε ότι κινδυνεύει και επιπλέον εκείνη έδωσε ευκαιρία σε αυτή τη μη-σχέση. Όπως ειπώθηκε πάλι από την υπεράσπιση, ο κατηγορούμενος έριξε στο χαντάκι το αμάξι, κατόπιν λάθος οδηγιών της Γαρυφαλλιάς από το GPS. Ο ίδιος φοβήθηκε ότι θα τον κατηγορήσουν ότι εκείνος έφταιγε (!) και την έριξε από τον γκρεμό. Μετά, όμως, πήγε και την έβγαλε από τη θάλασσα και προσπάθησε να της δώσει τις πρώτες βοήθειες.
Με τα λογικά άλματα της υπεράσπισης επιχειρείται η Γαρυφαλλιά να εμφανιστεί ως παράπλευρη απώλεια. Θέλουν να δείξουν ότι ο κατηγορούμενος πάσχει από παρανοειδή διαταραχή προσωπικότητας, για την όποια βέβαια δεν υπάρχει κάποια επίσημη πραγματογνωμοσύνη, και η οποία προκαλεί, όπως επισημαίνουν, ετεροκαταστροφική συμπεριφορά. Επιχειρούν να πετύχουν το ακαταλόγιστο ή μειωμένο καταλογισμό. Η υπεράσπιση απευθυνόμενη στους ενόρκους, οι οποίοι είναι ισότιμοι δικαστές με τους τακτικούς δικαστές, τους υπέδειξε ότι είναι δική τους η ευθύνη να δουν αν ευσταθούν οι ισχυρισμοί της υπεράσπισης ή όχι. Λέγοντας τους, μάλιστα, ότι δεν είναι ευθύνη των ψυχιάτρων ή πραγματογνωμόνων να καταλήξουν αν πάσχει από παρανοειδή διαταραχή προσωπικότητας, αλλά των ενόρκων, με την απόφαση τους.
Και πράγματι η ευθύνη των τεσσάρων ενόρκων και των τριών δικαστών είναι να καταλήξουν σε απόφαση, βάσει των κινήτρων. Πρέπει να αποφασίσουν αν ο κατηγορούμενος σκότωσε κατόπιν παρόρμησης την Γαρυφαλλιά ή αν πρόκειται για γυναικοκτονία. Διότι αν το δικαστήριο καταλήξει να κρίνει τον κατηγορούμενο ένοχο για τη δολοφονία της Γαρυφαλλιάς και του καταλογίσει την πράξη, τότε θα του αποδώσει την ευθύνη για τη δολοφονία της συντρόφου του, άρα θα αναγνωρίσει πως διέπραξε γυναικοκτονία, πως αντιμετώπισε τη γυναίκα αυτή σαν ένα αντικείμενο που έπρεπε να λειτουργεί προς ικανοποίηση του κατόχου του. Αν το δικαστήριο καταδικάσει τον κατηγορούμενο, αυτό σημαίνει ότι θα γίνει ορατό από τη Δικαιοσύνη ένα φαινόμενο που δεν καταγράφεται επίσημα, η γυναικοκτονία.