Κάθε τόπος έχει τους δικούς του χαρακτηριστικούς ανθρώπους, μερικές φορές παρεξηγημένους ίσως και παρίες, οι οποίοι συνήθως καλλιεργούν το δικό τους πηγαίο ταλέντο κι αφήνουν το στίγμα τους στην τοπική κοινωνία. Στο δικό μου χωριό υπήρχε ένας μοναχικός τσομπάνης που έβοσκε καθημερινά τα οικόσιτα κατσίκια και τα επέστρεφε το βράδυ στους ιδιοκτήτες τους. Έχοντας ένα πηγαίο χάρισμα στιχοπλόκου, σχολίαζε έμμετρα και με ιδιαίτερο χιούμορ γεγονότα, πρόσωπα και καταστάσεις της τοπικής κοινωνίας γράφοντας τα στιχάκια του στο εσωτερικό χαρτάκι της κασετίνας Καρέλια που κάπνιζε. Ο Μπαμπαλίνας, λοιπόν, έμεινε στην ιστορία του χωριού ως ένας λαϊκός βάρδος, ένα είδος τοπικού Αριστοφάνη τους στίχους του οποίου ακόμα και σήμερα μνημονεύουμε, μας θυμίζουν με νοσταλγία τα χρόνια της αθωότητάς μας και μάς εκπλήσσουν ακόμα με την ευστοχία, την διεισδυτική ματιά, την αρτιότητα της περιγραφής και το δηλητηριώδες χιούμορ του. Ήμουν παιδάκι όταν άκουσα για πρώτη φορά τους στίχους του για τον Ποσειδώνα, ένα χαρακτηριστικό γέρο μπεκρή του χωριού: «Ενώ εμείς χαζεύαμε / τις όμορφες τσαχπίνες / ο Ποσειδών κατέβαζε / δυο-δυο τις Μαλαματίνες».
Τι ήταν αυτές οι Μαλαματίνες; Προφανώς ήταν κρασί αλλά αυτό το όνομα μήπως ήταν αποκύημα της φαντασίας του Μπαμπαλίνα; Το μυστήριο λύθηκε στο μπακάλικο του πατέρα μου όταν είδα κάσες ολόκληρες γεμάτες με μπουκάλια που είχαν την κλασική πράσινη ετικέτα: Ρετσίνα Μαλαματίνα. Έκτοτε, βέβαια, μεγαλώνοντας, η Μαλαματίνα αποτέλεσε την μόνιμη επιλογή ρετσίνας στις ταβέρνες μας. Μια ρετσίνα φτηνή αλλά με σταθερή γεύση που την ποιότητά της την καταλάβαινες την επόμενη μέρα το πρωί όταν, όσο και να είχες πιει, ξυπνούσες πάντα χωρίς πονοκέφαλο! Μια ρετσίνα που έμαθε να πίνει κι ο γιός μου, ως κοκτέιλ με κόκα, το Τούμπα-λίμπρε, στην θύρα 4 του γηπέδου του ΠΑΟΚ. Η αγαπημένη μας Μαλαματίνα έγινε πλέον ΜαλαΜΑΤίνα κι απουσιάζει από το τραπέζι μας.
Αυτή η αναδρομή στο παρελθόν έγινε αβίαστα στην διάρκεια της πρόσφατης συναυλίας οικονομικής υποστήριξης κι αλληλεγγύης στους, επί 4 και πλέον μήνες, απεργούς του εργοστασίου «Μαλαματίνα». Η συναυλία οργανώθηκε από το Σωματείο Εργατοϋπαλλήλων της Οινοποιίας Μαλαματίνα, την Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στα Δυτικά, την Επιτροπή Αλληλεγγύης στα Ανατολικά και την Ταξική Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης. Ο χώρος της συναυλίας, το Ιβανώφειο κλειστό γυμναστήριο, προσφέρθηκε δωρεάν από την ομάδα του Ηρακλή Θεσσαλονίκης. Δεν είναι καθόλου τυχαία αυτή η, σπάνια για αθλητικό σύλλογο, πρωτοβουλία αν σκεφτεί κανείς ότι η οργανωμένη κερκίδα φιλάθλων του Ηρακλή ονομάζεται «Αυτόνομη θύρα 10» και ότι ο αθλητής του Ηρακλή Γεώργιος Ιβάνωφ, που έδωσε το όνομά του στο κλειστό γυμναστήριο, ήταν σημαντικός αντιστασιακός και σαμποτέρ στην Κατοχή.
Η συμμετοχή του κόσμου της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου, ιδιαίτερα της νεολαίας, στην συναυλία αλληλεγγύης ήταν μεγάλη και ελπιδοφόρα. Αντίθετα, η παρουσία των κομμάτων της κοινοβουλευτικής Αριστεράς ήταν σχεδόν ανύπαρκτη. Ήταν όντως σημαντική η παρουσία βουλευτών του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ έξω από το εργοστάσιο της Μαλαματίνα για την στήριξη των απεργών, το ζητούμενο όμως είναι η διάρκεια και η ώσμωση με τα κινήματα αλληλεγγύης σε βάθος χρόνου, μιας και ο αγώνας των απεργών θα έχει συνέχεια. Η έμπρακτη συμπαράσταση – ηθική, οικονομική και πολιτική – είναι χρέος όλων μας, κυρίως την περίοδο των γιορτών, σε ένα δύσκολο εργατικό αγώνα που η έκβασή του θα κρίνει πολλά και θα έχει μεγάλο αντίκτυπο στον εργασιακό μεσαίωνα που έχει επιβάλει η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Στα αξιοσημείωτα της συναυλίας στο Ιβανώφειο ήταν το κέφι των Lostre Community, ένα συγκρότημα που μας θύμισε την αντισύνοδο του 2003 στη Θεσσαλονίκη, με τους ρέγκε ρυθμούς και τους ανατρεπτικούς στίχους τους και η αγωνιστική παρουσία του Δημήτρη Ζερβουδάκη ο οποίος αφού διάβασε το κείμενο της πρωτοβουλίας «Ζωντανή Μαρτυρία» όπου πρωτοστατεί, τραγούδησε εμφατικά το «Αρνιέμαι» του Βασίλη Παπακωνσταντίνου!
Υ.Γ. Ο δολοφόνος μπάτσος του 16χρονου Κώστα Φραγκούλη είναι πλέον ελεύθερος. Το περιμέναμε. Το κράτος δολοφονεί και φυσικά προστατεύει τα εκτελεστικά του όργανα. «Το κράτος είστε εσείς», είχε πει ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης κι ο υιός το κάνει πράξη. «Σκυλιά φυλάτε τ’ αφεντικά σας», φωνάζει η νεολαία στις διαδηλώσεις, ενώ το ΚΚΕ μιλά για «αναντιστοιχία» κι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από την εκ των υστέρων τροπολογία για να διευρυνθεί το 600αρι και σε άλλους κλάδους εργαζομένων. Είναι πλέον φανερό ότι το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ βρίσκονται σε μεγάλη αναντιστοιχία με το λαϊκό αίσθημα.