Ο Μικελάντζελο Μερίζι ντα Καραβάτζο που γεννήθηκε το 1571, ένας από τους πιο σημαντικούς ζωγράφους που αντλούσε τα θέματά του από τη θρησκεία, έζησε μια ταραγμένη ζωή καθώς η ιδιοφυία του συγκρούστηκε πολλές φορές με την επίσημη θέση της Καθολικής Εκκλησίας. Κι αυτό επειδή έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στη ρεαλιστική απεικόνιση των θεμάτων του και στην ανάδειξη της αληθινής ανθρώπινης φύσης. Κοντά σε αυτό ήρθε να προστεθεί και η αμφιλεγόμενη ερωτική του ζωή κάτι που ενίσχυσε τις εναντίον του κατηγορίες. Σε όλα αυτά προστέθηκε και η εμπλοκή του σε μονομαχία -πιθανόν για λόγους ερωτικής αντιζηλίας- που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο ενός ανθρώπου. Για τον λόγο αυτό ο Καραβάτζο καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο καθώς κατάφερε να διαφύγει από τη Ρώμη και να αναζητήσει καταφύγιο σε φίλους του στη Νάπολη. Πέθανε το 1910 εξαιτίας κάποιας ασθένειας, χωρίς όμως κι αυτό να έχει διευκρινιστεί.
Ο Μικέλε Πλασίντο εμπλέκει τα γεγονότα με τη μυθοπλασία κι έτσι η ταινία «Στη σκιά του Καραβάτζο» (L’ ombra di Caravaggio) που σκηνοθέτησε, μετατρέπεται σε ένα συναρπαστικό αφήγημα. Σύμφωνα με την ταινία ο Καραβάτζο που κρύβεται στη Νάπολη έχει ζητήσει χάρη από τον Πάπα Παύλο τον Ε΄. Εν τω μεταξύ ο Ποντίφικας για να σχηματίσει προσωπική γνώμη σχετικά με το πρόσωπο του καταδικασμένου σε θάνατο ζωγράφου αναθέτει σε έναν ερευνητή της Ιεράς Εξέτασης, γνωστού με το παρατσούκλι η Σκιά, να ερευνήσει τη ζωή του. Και ενώ ο Καραβάτζο συνεχίζει να ζωγραφίζει και να ζει με πάθος, υπάρχουν δύο άνθρωποι που τον προστατεύουν. Είναι η Μαρκησία Κολόνα, η οποία υπήρξε και ερωμένη του, και ο Καρδινάλιος Σκιπίων Μποργκέζε, ανιψιός του Πάπα. «Το θείο είναι πιο κοντά στον άνθρωπο. Κι αυτό μερικοί το θεωρούν βλασφημία», υποστηρίζει ο ζωγράφος καθώς η Σκιά όλο και τον πλησιάζει.
Είναι ιδιαίτερα συναρπαστικός ο τρόπος με τον οποίο ο σκηνοθέτης αφηγείται τα γεγονότα και το δυναμισμός τον οποίο αποπνέει ο Καραβάτζο υποστηρίζοντας παθιασμένα το έργο του. Ένα έργο που έρχεται σε ρήξη με τους αυστηρούς κανόνες της Συνόδου του Τρέντο σχετικά με την απεικόνιση θρησκευτικών εικόνων καθώς χρησιμοποιεί πόρνες, κλέφτες και αστέγους σαν μοντέλα για τους πίνακές του, που έχουν θρησκευτικά θέματα. Ο Μικέλε Πλασίντο ζωντανεύει το κλίμα της εποχής την οποία αναπαριστά με ιδιαίτερα πειστικό τρόπο. Επίσης ακολουθώντας το εικαστικό πνεύμα του ήρωα Καραβάτζο, χρησιμοποιεί χαμηλούς φωτισμούς και έντονες φωτοσκιάσεις ώστε τα πλάνα του να θυμίζουν έντονα τους πίνακες του ζωγράφου. Η εξαιρετική φωτογραφία της ταινίας ανήκει στον Μισέλ Ντ’ Ατανάσιο. Θαυμάσια είναι η ερμηνεία του Λουί Γκαρέλ στον ρόλο της Σκιάς, με το διερευνητικό και διαπεραστικό του βλέμμα. Η παθιασμένη ερμηνεία του Ρικάρντο Σκαμάρτσιο στον ρόλο του Καραβάτζο ταιριάζει απόλυτα στον χαρακτήρα τον οποίο ερμηνεύει. Τέλος, αξίζει να σταθούμε και στη διακριτική αλλά ιδιαίτερα δυναμική ερμηνεία της Ιζαμπέλ Ιπέρ στο ρόλο της Μαρκησίας Κολόνα.
Ωραία ταινία με στρωτή και ρέουσα αφήγηση, άρτια εικαστική προσέγγιση και ενδιαφέρουσα μείξη αλήθειας και μυθοπλασίας.