Η απλή αναλογική ψηφίστηκε στη Βουλή ως ο εκλογικός νόμος που θα αναδείκνυε τις καινούργιες δημοτικές και περιφερειακές αρχές της χώρας.
Όχι με την πλειοψηφία που θα απαιτούσε μια τέτοια πρόταση –αίτημα δεκαετιών της Αριστεράς– όμως όλοι οι αριστεροί και δημοκρατικοί πολίτες δέχτηκαν με απόλυτη ικανοποίηση την καθιέρωση της απλής αναλογικής.
Ο δήμος μας, ιδιαίτερα, έβγαλε και ψήφισμα στήριξης της απλής αναλογικής. Επίσης και συντηρητικοί δημοκρατικοί πολίτες αναγνώριζαν τη δικαιοσύνη για την ισοτιμία της ψήφου στο εκλογικό σύστημα που προτάθηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Τα αποτελέσματα της απλής αναλογικής δεν άργησαν να φανούν.
Οι πολλές δημοτικές κινήσεις που συμμετείχαν στις εκλογές ήταν χαρακτηριστικό δείγμα. Αναφέρω ιδιαίτερα στον δήμο μας συμμετείχαν στις εκλογές 8 δημοτικές παρατάξεις και με τις εκλογές αυτές αναδείχτηκαν δημοτικά συμβούλια χωρίς ισχυρές πλειοψηφίες. Υπήρξαν βέβαια και περιπτώσεις που δημοτικές αρχές ήταν μειοψηφία στα δημοτικά συμβούλια.
Έτσι μια νέα κουλτούρα συνεννοήσεων, συγκερασμού απόψεων και διαβουλεύσεων διαφαινόταν. Κάθε αρχή και δύσκολη λέει ο σοφός λαός.
Όμως πριν ακόμα δοκιμαστεί στην πράξη αυτή η πανσπερμία απόψεων και πολιτικών, έγινε πραγματικό πραξικόπημα. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας άλλαξε τον εκλογικό νόμο, δεν επανάφερε τον παλιό, δημιούργησε νόμο έκτρωμα, με ενισχυμένη αναλογική με ποσοστό 3% για εκπροσώπηση στα δημοτικά συμβούλια και εκλογή με 42% από την πρώτη Κυριακή και με απόλυτη πλειοψηφία.
Κάτι ανήθικο πολιτικά, αφού το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής δεν είχε δοκιμαστεί στην πράξη, αλλά καθόλα νόμιμο στα πλαίσια του κοινοβουλευτισμού. Εκείνο όμως που είναι και ανήθικο και αντισυνταγματικό είναι ο νόμος Θεοδωρικάκου ή καλύτερα ο νόμος της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, γιατί εδώ δεν υπάρχει προσωπική αλλά συλλογική ευθύνη.
Ο νόμος αυτός ουσιαστικά ακύρωσε, απαξίωσε και παραχάραξε τη λαϊκή βούληση, έτσι όπως εκφράστηκε στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2019. Αλλοίωσε τελείως το μήνυμα για συνεργασίες που έστειλαν οι πολίτες, κατήργησε στην πράξη την ισοτιμία της ψήφου και κατέστησε τις παρατάξεις απλούς θεατές στις συνεδριάσεις των δημοτικών συμβούλιων. Αφού το αποτέλεσμα αυτού του νόμου ήταν οι δήμαρχοι και οι δημοτικές τους παρατάξεις να είναι απόλυτα κυρίαρχοι στη λήψη των αποφάσεων.
Επειδή δεν μπορούσε να αλλοιώσει την αναλογικότητα του δημοτικού συμβουλίου, ενίσχυσε την εκπροσώπηση του δημάρχου στις επιτροπές Οικονομική και Ποιότητας Ζωής με απόλυτη πλειοψηφία. Ήταν αυτό αρκετό; Όχι. Για αυτό προχώρησε και σε νέο πραξικόπημα. Μετέφερε αρμοδιότητες του δημοτικού συμβουλίου στην Οικονομική Επιτροπή και με αυτό τον τρόπο το δημοτικό συμβούλιο ήταν πια πεδίο ανταλλαγής ιδεών χωρίς ουσιαστικά να παίζει τον θεσμικό του ρόλο.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα μεγάλου δήμου: Δήμος Θεσσαλονίκης, 19 δημοτικές παρατάξεις, εκλέγεται ο δήμαρχος με ποσοστό 14,98% την πρώτη Κυριακή και 7 έδρες σε σύνολο 49 εδρών του δημοτικού συμβουλίου και ασκεί διοίκηση με πλειοψηφία στην Οικονομική Επιτροπή και στην Επιτροπή Ποιότητας Ζωής. Σπάνια κυβέρνηση έχει εξευτελίσει, έχει απαξιώσει και εντέλει αλλοιώσει τη λαϊκή βούληση και μάλιστα μία λαϊκή βούληση που είχε εκφραστεί τέσσερις μόλις μήνες πριν, για να κάνει εύκολη τη δουλειά βασικά των γαλάζιων δημάρχων, που είναι και η συντριπτική πλειοψηφία στη χώρα.
Ήρθε βέβαια το Συμβούλιο της Επικρατείας «με τη γνωστή του ταχύτητα» μετά από τρία χρόνια να αποφασίσει ότι ο νόμος Θεοδωρικάκου –όπως συνηθίσαμε να λέμε– είναι αντισυνταγματικός, παρ’ όλο που όλες οι αποφάσεις των δημοτικών συμβούλιων τρία χρόνια τώρα είναι νόμιμες, αν και πάρθηκαν με βάση έναν νόμο αντισυνταγματικό. Είναι τα γνωστά «σταυρόλεξα» της ελληνικής πραγματικότητας.
Το σκεπτικό της απόφασης είναι κόλαφος για το επιχείρημα της κυβέρνησης όταν έφερε τον εκλογικό νόμο. Προεξοφλούσε η κυβέρνηση για να επιχειρηματολογήσει, ότι θα υπάρξει ακυβερνησία στους δήμους με αυτές τις συνθέσεις των δημοτικών συμβουλίων.
Επί της ουσίας ήταν δέσμευση στους δημάρχους της ότι θα καταργήσει στην πράξη το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών που προέκυψε με το σύστημα της απλής αναλογικής.
Η απόφαση του ΣτΕ αναφέρει ότι δεν έχει δοκιμαστεί αρκετά το σύστημα της απλής αναλογικής, άρα δεν δικαιολογείται η σπουδή με την οποία νομοθέτησε η κυβέρνηση, την επομένη μάλιστα της ανάληψης των καθηκόντων των νέων δημοτικών και περιφερειακών αρχών.
Τη σκυτάλη από τον Θεοδωρικάκο έχει πάρει ο Βορίδης, ο οποίος κατά την εκτίμησή μου δεν θα εφαρμόσει την απόφαση ή τουλάχιστον θα την καθυστερήσει όσο μπορεί.
Η απάντηση που έδωσε στη Βουλή, στους κοινοβουλευτικούς του ΣΥΡΙΖΑ, είναι χαρακτηριστική: «Αφήστε να καθαρογραφτεί, να δημοσιευθεί, να δούμε το σκεπτικό, να μπούμε στις λεπτομέρειες και βλέπουμε».
Μετά θα προκύψουν εθνικές εκλογές, που καιρός για τέτοια, υπηρεσιακές κυβερνήσεις ενδεχομένως, άρα δεν φαίνεται να εφαρμόζεται η απόφαση του ΣτΕ.
Σημειώστε επίσης ότι 31/7/2023 κατατίθενται τα ψηφοδέλτια στο Πρωτοδικείο για τις αυτοδιοικητικές εκλογές, άρα μπαίνουμε και επίσημα σε προεκλογική περίοδο για την ανάδειξη των νέων δημοτικών και περιφερειακών αρχών.
Βέβαια ο Θεοδωρικάκος και ο Βορίδης είναι μέλη μιας κυβέρνησης που αιφνιδιάζει και αυθαιρετεί και αυτή η πρωτοφανής επέμβαση του υπουργείου Εσωτερικών, τύπου αποφασίζουμε και διατάζουμε, δεν είναι η μόνη.
Η υπουργός Παιδείας με την ανάληψη των καθηκόντων της, τα κατάφερε και έβαλε απέναντί της την εκπαιδευτική κοινότητα με αποφάσεις χωρίς διαβούλευση αιφνιδιάζοντας τους πάντες.
Το υπουργείο Περιβάλλοντος –με μπροστάρη τον γαλάζιο περιφερειάρχη Πατούλη– και χωρίς καμία διαβούλευση προωθεί λύσεις για τη διαχείριση των απορριμμάτων που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην καύση, ακυρώνοντας ουσιαστικά την ανακύκλωση και επαναχρησιμοποίηση που τόσο διατυμπανίζουν.
Το υπουργείο Οικονομικών δίνει 600άρια σε συγκεκριμένους εργαζόμενους, χωρίς να δίνει καμιά εξήγηση για τον τρόπο της επιλογής.
Μόλις πριν λίγες μέρες κατήργησαν επί της ουσίας τα πτυχία των καλλιτεχνών με το έτσι θέλω.
Τέλος, ο ίδιος ο πρωθυπουργός καταγγέλλεται ως ο ενορχηστρωτής παράνομων παρακολουθήσεων που βάζουν βόμβα στα θεμέλια της Δημοκρατίας.
Το επιχείρημα ότι εμάς έστειλε ο λαός να κυβερνήσουμε, που επικαλούνται συχνά, είναι τόσο αλαζονικό όσο και ο τρόπος που κυβερνούν.
Ένα είναι βέβαιο ότι και οι συντηρητικοί συμπολίτες μας που ψήφισαν τη Νέα Δημοκρατία δεν συμφωνούν με τέτοιες πρακτικές.
Δεν συμφωνούν να δίνονται επιλεκτικά επιδόματα, να ακυρώνουν στην πράξη τις αυτοδιοικητικές εκλογές, να στέλνουν τα παιδιά μας στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, να σπρώχνουν την υγεία στην ιδιωτικοποίηση, να επιδοτούν μέσω των πολιτών τα κέρδη των εταιρειών ενέργειας, ούτε ο πρωθυπουργός να κάνει παραμάγαζό του την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών.