Μονάχα θλίψη και οργή νιώθουμε για το θανατηφόρο ατύχημα συναδέλφου-εργαζομένου στα Λιπάσματα. Ακόμη ένας συνάδελφος-εργαζόμενος δεν επέστρεψε στην οικογένεια του από την εργασία του. Ο θάνατος του συναδέλφου-εργαζόμενου δεν αποτελεί απλά ένα «ατύχημα» ή μια «κακιά στιγμή», αλλά είναι το αποτέλεσμα των επισφαλών συνθηκών εργασίας στο εργοστάσιο:
Η εντατικοποίηση της εργασίας, η εργολαβοποίηση με εργαζόμενους ορισμένου χρόνου σε μια τέτοια επικίνδυνη βιομηχανία, η μη τήρηση των απαραίτητων μέτρων προστασίας και κανόνων ασφάλειας, η έλλειψη συχνής ενημέρωσης και γνώσης των εργαζομένων σε θέματα ασφαλείας, ο απαρχαιωμένος και κακοσυντηρημένος πλέον εξοπλισμός που δόθηκε προίκα στον Λαυρεντιάδη από την πολιτική εξουσία, μιας και η παράδοση μιας κραταιάς και στρατηγικής σημασίας για τη χώρα δημοσίου ενδιαφέροντος βιομηχανίας εργαλειοποιήθηκε από τον Λαυρεντιάδη με τη χρήση διαφόρων εναλλασσόμενων παρένθετων εταιρειών.
Επιπλέον, ο ευμενής εργατικός νόμος Χατζηδάκη που αύξησε κατά 40% την υπερωριακή απασχόληση στη βιομηχανία, αποτελεί το οπλοστάσιο που έχει πλέον η εργοδοσία στον εξαναγκασμό των εργαζομένων σε εντατική εργασία. Μεγάλο μέρος των εργαζομένων αντιμετωπίζει ή θα αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα υγείας, που οφείλονται στις συνθήκες εργασίας, αλλά και η συχνότητα των ατυχημάτων θα μεγαλώσει.
Η «αφωνία» των εργαζομένων για όσα τους συμβαίνουν μέσα στο εργοστάσιο, είναι το αποτέλεσμα της εμπέδωσης του κλίματος τρομοκρατίας που επιβάλλεται, καθώς και το στήσιμο εργοδοτικών σωματείων, τα οποία δεν είχαν την ευαισθησία να εκδώσουν έστω μία ανακοίνωση για τον φρικτό θάνατο του συναδέλφου τους. Πώς όμως, άλλωστε, αφού μοναδικό μέλημά τέτοιων εργοδοτικών σωματείων είναι να οργανώνουνε διαμαρτυρίες, πειθαναγκάζοντας εργαζόμενους να βρεθούν έξω από τα δικαστήρια κάθε φορά που βρίσκεται σε δικαστική αντιδικία ο Λαυρεντιάδης. Γνωρίζουμε πολύ καλά πως κρατιούνται πολύ συχνά «κλειστά τα στόματα» και ένας αδιόρατος φόβος υπό τον κίνδυνο να βγουν αλήθειες για τις συνθήκες εργασίας.
Πριν, λοιπόν, απολυθεί μαζικά το τακτικό και εξειδικευμένο προσωπικό και μετατραπούν οι συμβάσεις σε ορισμένου χρόνου, υπήρχε το θεσμοθετημένο όργανο (με τον εργατικό νόμο 1264) που λεγόταν Συμβούλιο Εργαζομένων και αποτελούσε γνωμοδοτικό, συμβουλευτικό, αλλά και παρεμβατικό όργανο για τα θέματα περιβάλλοντος, ασφαλείας και υγιεινής των εργαζομένων. Πρακτικά, ένας μηχανισμός προστασίας των εργαζομένων έναντι των εργοδοτών, αλλά και παραβιάσεων στους κανόνες υγιεινής και ασφάλειας των εργαζομένων. Τώρα, που είναι όλα αυτά;
Οι συνθήκες ασφάλειας στη χημική βιομηχανία προϋποθέτουν έμπειρο τακτικό προσωπικό, κάτι που μελετήθηκε και οδήγησε στην απόφαση 4690/12/13-2-2014 του υφυπουργού Εργασίας (ΦΕΚ 396/Β/20-2-2014), που απαγορεύει την απασχόληση σε έμμεσο εργοδότη με σύμβαση προσωρινής απασχόλησης εργατοτεχνικού προσωπικού στην παραγωγή λιπασμάτων και αζωτούχων ενώσεων.
Διαπιστωτική είναι η ετήσια έκθεση της επιτροπής επιθεώρησης της περιφέρειας κατά το έτος 2020, όπου εκφράζεται η ανησυχία ότι σε περίπτωση ατυχήματος λόγω της παλαιότητας των εγκαταστάσεων, η ύπαρξη μονάχα νέου, αλλά μη έμπειρου εργατοτεχνικού προσωπικού καθιστά απαραίτητη τη μόνιμη απασχόληση.
Τα τελευταία δύο χρόνια η ανησυχία για την ασφαλή λειτουργία του εργοστασίου, αλλά και των εργαζομένων, ανάγκασε πολιτικά κόμματα να τοποθετηθούν, ρωτώντας την κυβέρνηση για το τι πράττει ή θα πράξει για τις απαράδεκτες συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας στη Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων στην Καβάλα. Η σημερινή κυβέρνηση απ’ όσα έχουμε δει, απαντάει μονάχα για το ποιες εταιρείες δραστηριοποιούνται στο εργοστάσιο, ενώ δεν παίρνει μέτρα εντατικοποίησης και αυστηροποίησης των ελέγχων.
Άραγε, το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας λειτουργεί με συνέπεια, ώστε να γίνονται επαρκείς έλεγχοι για την τήρηση των όρων υγιεινής και ασφάλειας στους εργασιακούς χώρους; Υπάρχουν οι κατάλληλοι υπάλληλοι για να τους διενεργήσουν, αλλά και τα μέσα που πρέπει να τους παρέχονται; Οι αρμόδιοι οφείλουν να δώσουν τις
απαραίτητες εξηγήσεις.
Αγώνας μας δεν είναι η αντικατάσταση εργαζομένων. Αγώνας μας είναι η μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους τους εργαζόμενους στα Λιπάσματα με μόνιμο προσωπικό, με πλήρη δικαιώματα και ταυτόχρονη κατάργηση των εργολαβιών και των ελαστικών σχέσεων εργασίας. Την επαναφορά όλων όσων προβλέπονται για την ασφάλεια και υγιεινή των εργαζομένων. Αγώνας μας είναι η αλυσίδα των εργατικών ατυχημάτων και θανάτων πρέπει επιτέλους να σπάσει.
Όμως τα ονόματα των τραυματισμένων στην πορεία του χρόνου, καθώς και του νεκρού εργαζόμενου-συναδέλφου, υπάρχουν και πρέπει να μην ξεχαστούν ποτέ. Εκφράζοντας τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια και στους οικείους του αδικοχαμένου, υποσχόμαστε πως δεν πρέπει και δεν θα ξεχαστεί. Να γίνει ολοκληρωμένη διερεύνηση του εργατικού δυστυχήματος, να αποδοθούν οι ευθύνες και να καλυφθούν πλήρως οι ανάγκες της οικογένειας του αδικοχαμένου εργαζόμενου.