Έξι δεκαπεντάχρονοι έχουν προφυλακιστεί ήδη για την υπόθεση του ομαδικού βιασμού 15χρονου στο Ίλιον και ένας ακόμα αφέθηκε ελεύθερος, γιατί για λίγες μέρες δεν είχε συμπληρώσει τα 15 έτη, που είναι και το όριο φυλάκισης. Έχουν εκδοθεί εντάλματα για τέσσερα ακόμα παιδιά, ενώ η υπόθεση παραμένει ανοιχτή. Εδώ και μέρες από τους τηλεοπτικούς δέκτες εκπέμπονται διάλογοι που περιγράφουν αποτρόπαιη βία. Φτιάχνονται γραφικά με αναπαραστάσεις, γίνονται απευθείας μεταδόσεις από το σπίτι όπου το 15χρονο παιδί φέρεται να βιάστηκε επανειλημμένα και στήνονται τηλεδίκες. Η ανακοίνωση της προφυλάκισης φέρνει πρώτα στους δημοσιογράφους και τους σχολιαστές ένα αίσθημα δικαίωσης και ανακούφισης για τον 15χρονο και ύστερα το μεταδίδει στους τηλεθεατές. Το παιδί-θύμα που κουβαλά αυτά τα τραύματα σώθηκε από την προφυλάκιση των παιδιών-θυτών; Τα παιδιά-θύτες θα σωφρονιστούν στη φυλακή;
Η απόφαση προφυλάκισης ανοίγει πολλά κεφάλαια συζητήσεων. Πρώτον, γιατί επιλέχθηκε τα παιδιά αυτά να προφυλακιστούν, να παραμεριστεί δηλαδή το τεκμήριο αθωότητας, προκειμένου να προστατευθεί το κοινωνικό σύνολο; Είναι ύποπτα φυγής; Είναι ύποπτα τέλεσης νέων εγκλημάτων; Όχι, το πιο πιθανό είναι να προτάθηκε ως αιτιολογία ότι πρέπει να απομακρυνθούν από το οικογενειακό, φιλικό, σχολικό περιβάλλον. Όμως αυτό είναι δουλειά της κοινωνικής πρόνοιας και όχι του σωφρονιστικού συστήματος. Η προφυλάκιση το μόνο που καταφέρνει είναι να μην αναζητά κανένας φορέας απονομής της δικαιοσύνης αλλά ούτε και κανένας φορέας του κοινωνικού κράτους τις ευθύνες της οικογένειας, του σχολείου, της γειτονιάς. Το θύμα δεν βρισκόταν με τους φερόμενους ως θύτες αυτόν τον ένα μήνα εξαφανισμένο σε κάποιο ανήλιαγο και ηχομονωμένο υπόγειο. Κανείς δεν το πρόσεξε. Ούτε τα θύματα.
Δεύτερον, τι επιδιώκεται με την προφυλάκιση; Να σωφρονιστούν ή να «πάθουν αυτό που τους αξίζει»; Όποιο άτομο διώκεται για βιασμό –ειδικά ανηλίκων- θα υποστεί στη φυλακή τις συνέπειες. Είναι πολύ πιθανό να υποστεί ό,τι κατηγορείται ότι έκανε. Που θα σταματήσει ο κύκλος βίας; Οι 15χρονοι φερόμενοι ως θύτες δεν πρέπει να προστατευθούν; Και ύστερα τι μέλλον θα έχουν αυτά τα παιδιά έχοντας βιώσει τη φυλακή και όσα αυτή επιβάλλει στον άνθρωπο; Τρίτον, θεωρείται απόδοση δικαιοσύνης η καταδίκη των παιδιών αυτών σε κάθειρξη και το να περάσουν τη ζωή τους στη φυλακή; Ή μήπως είναι μια ακόμα περίπτωση αυτοκάθαρσης; Τι απέγιναν τα παιδιά από την υπόθεση Άλεξ; Τι απέγιναν τα παιδιά από τις συμμορίες ανηλίκων στη Χίο; Πότε η φυλακή κατάφερε να σωφρονίσει; Το μόνο μάθημα που θα πάρουν αυτά τα παιδιά είναι ότι για τη βία που κατηγορούνται ότι άσκησαν θα υποστούν ακόμα πιο σκληρή βία. Και θα είναι και αυτά τα παιδιά μόνα τους, σε κάποια φυλακή. Και θα είναι οι πραγματικοί θύτες ελεύθεροι να συνεχίσουν την «κανονική» ζωή τους. Έτσι δεν αλλάζει (ούτε προστατεύεται) η κοινωνία, καταστρέφονται ζωές, ζωές παιδιών.