Έχοντας κάνει πρεμιέρα στο Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών στο Φεστιβάλ των Κανών, τον Μάιο του 2022, «Ο όρκος του Παμφίρ» (Pamfir) του ουκρανού Ντμίτρο Σουκολίτκι Σόμπτσουκ, κέρδισε το θερμό χειροκρότημα του κοινού καθώς προβλήθηκε περίπου δύο μήνες μετά την εισβολή του ρωσικού στρατού στην Ουκρανία. Μάλιστα, στις 22/2 όταν έγινε η εισβολή, η ταινία δεν είχε ολοκληρωθεί ακόμη. Να σημειώσουμε, πάντως, ότι πέρα από τη συγκινησιακή φόρτιση και το αίσθημα αλληλεγγύης, που συνέβαλαν στην πεντάλεπτη περίπου διάρκεια των χειροκροτημάτων, η ταινία άξιζε της θετικής υποδοχής που της επεφύλαξε το κοινό.
Ο Λεονίντ που έχει το παρατσούκλι Παμφίρ, δηλαδή πέτρα, επιστρέφει από την Πολωνία, όπου εργάζεται, στο χωριό του, το οποίο βρίσκεται κοντά στα σύνορα της Ουκρανίας με τη Ρουμανία. Στο χωριό συναντά τον έφηβο γιο του Ναζάρ, τον αδελφό του Βίκτορ και τη γυναίκα του Ολένα. Η τελευταία τον παρακαλεί να μην ξαναφύγει επειδή ο γιος τους χρειάζεται να μεγαλώσει έχοντας ένα ανδρικό πρότυπο. Και ενώ ο Παμφίρ αρχίζει να μπαίνει στην καθημερινή ρουτίνα, η Ολένα προσπαθεί να πείσει τον Ναζάρ να πάρει μέρος στη χορωδία της εκκλησίας. Με τα πολλά ο νεαρός υποχώρησε και ένα βράδυ, αφού βοήθησε τον πάστορα και έφυγε τελευταίος, ξέσπασε φωτιά στην εκκλησία. Την επόμενη μέρα ο Ναζάρ παραδέχτηκε στον πατέρα του πως εκείνος έβαλε τη φωτιά. Ο Παμφίρ παρακάλεσε τον πάστορα να μη μαθευτεί η εμπλοκή του γιου του κι εκείνος θα φρόντιζε για την αποκατάσταση των ζημιών. Όμως ο μοναδικός τρόπος για να βρει τα χρήματα είναι να κάνει λαθρεμπόριο, όπως έκανε παλιά αλλά είχε αποφασίσει να σταματήσει. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να έρθει σε ρήξη με τον αρχιλαθρέμπορο της περιοχής, που τυγχάνει να είναι ο τοπικός αρχηγός της δασονομίας.
Μια ταινία με όλα τα στοιχεία της τραγωδίας και του αναπόφευκτου. Η ιστορία ενός ανθρώπου ο οποίος προσπαθεί να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για την οικογένειά του, αλλά είναι τέτοιες οι συνθήκες που παγιδεύεται σε αυτές.
Ποιο όμως είναι το κοινωνικό πλαίσιο μέσα στο οποίο συμβαίνουν τα γεγονότα; Ένα χωριό στα σύνορα όπου ανθεί το λαθρεμπόριο. Ένας αρχιμαφιόζος, κρατικός υπάλληλος, ο οποίος ακολουθείται από τους υφισταμένους του αλλά και από μια σειρά μπράβους. Μέσα στο κάδρο μπαίνει και ο πάστορας ο οποίος συνεργάζεται μαζί του αλλά και ο τοπικός αστυνομικός. Κι έτσι ο Παμφίρ δεν έχει από πού να πιαστεί και αναγκάζεται να βασιστεί μόνον στις δικές του δυνάμεις ενώ γύρω του κυριαρχεί η διαφθορά και η παρανομία. Εμφανής αναφορά στην πατρίδα του.
Ο Παμφίρ σκιαγραφείται σε βάθος, ο χαρακτήρας του, στέρεα δομημένος, κουβαλά τα χαρακτηριστικά ενός τίμιου άνδρα, που φροντίζει την οικογένειά του και παραμένει τέτοιος ακόμη κι όταν αναγκάζεται να παρανομήσει. Τον υποδύεται ένας εξαιρετικός ηθοποιός, ο Ολεκσάντρ Γιατσεντούι που κυριαρχεί με την πληθωρική του ερμηνεία.
Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Ντμίτρο Σουκολίτκι Σόμπτσουκ αποδεικνύεται ιδιαιτέρως δυναμικό αφού «Ο όρκος του Παμφίρ» είναι μια ταινία δυνατή, ειλικρινής και βαθιά τρυφερή. Ο σκηνοθέτης εκμεταλλεύεται το χειμερινό, σκοτεινό τοπίο των δασών της Μπουκοβίνας στα Ανατολικά Καρπάθια, για να προσδώσει μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα στην ταινία επιτείνοντας τη μοναχική πορεία του ήρωα προς το πεπρωμένο.