Ποια είναι η πιο κραυγαλέα απόδειξη της ακαταλληλότητας ενός πολιτικού να μπλέξει με υψηλά αξιώματα όπως αυτό του πρωθυπουργού σε ένα πολιτικό σύστημα πρωθυπουργοκεντρικό όπως είναι το ελληνικό; Απάντηση: η ανικανότητα να διαχειρίζεται τα λάθη του. Αν όχι για το κοινό καλό, έστω για την υστεροφημία και την εγωπάθειά του. Και στα δύο αυτά ο Κυρ. Μητσοτάκης παίρνει κάκιστο βαθμό. Θα μείνει μετεξεταστέος, αρκούμενος στο να παραμείνει επικεφαλής του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Ίσως ούτε και σε αυτό;…
Αν ήταν επιμελής, θα είχε διαβάσει Ιστορία. Την ιστορία του πατέρα του, έστω. Θα είχε καταλάβει, αν το είχε κάνει, ότι η Ελλάδα του σήμερα απέχει πολύ από την Ελλάδα στην οποία οι μυστικές υπηρεσίες είχαν κυρίαρχο ρόλο στη λειτουργία του συστήματος, από την Ελλάδα στην οποία απόλυτος ρυθμιστής του πολιτεύματος ήταν ένας Γλύξμπουργκ. Θα ήξερε, αν το είχε κάνει, ότι δεν αρκούν ένας αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, η πλειοψηφία στη Βουλή και η υποστήριξη της μεγάλης μερίδας των ΜΜΕ για να εκτρέψεις το δημοκρατικό πολίτευμα σε ενός ανδρός αρχή. Διότι αυτό θέλει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ο οποίος, μην το ξεχνάμε αυτό, έχει υπερφίαλα αυτοανακηρυχθεί επίδοξος κυβερνήτης.
Η πρώτη ενέργειά του ως πρωθυπουργός ήταν να αναλάβει πολιτικός προϊστάμενος της ΕΥΠ, δηλαδή κατ’ εξοχήν υπόλογος για το έργο της. Ήταν το πρώτο από τα πολλά λάθη του. Αναδεικνύεται σήμερα στην πιο κραυγαλέα απόδειξη της ικανότητάς του να απαντά στα λάθη του με άλλα λάθη.
Συγκεκριμένα. Ουσιαστικά ομολογεί –δια του κυβερνητικού εκπροσώπου Γιάννη Οικονόμου το πρωί της Τετάρτης στον «Σκάι»-- αυτό που προσπαθούσε να αποκρύψει με υπεκφυγές, αναδιπλώσεις και αοριστίες επί πολλές εβδομάδες. Την ύπαρξη μέσα στην ΕΥΠ ενός «κέντρου παρακολούθησης» πολιτικών προσώπων και κρατικών αξιωματούχων --ανάμεσά τους και του αρχηγού ΓΕΕΘΑ Κωνσταντίνου Φλώρου— το οποίο, όμως, κέντρο δρούσε, όπως είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, «εκτός πλαισίου». Με άλλα λόγια, εν αγνοία του πολιτικού προϊσταμένου της ΕΥΠ, δηλαδή του πρωθυπουργού, άρα για αλλότρια συμφέροντα, τα οποία όμως ο κ. Οικονόμου δεν κατονόμασε.
Πού είναι το λάθος πάνω στο λάθος; Στην παραδοχή του Κυρ. Μητσοτάκη --έμμεσα, δια του εκπροσώπου του-- ότι δεν είναι ικανός να προΐσταται μιας υπηρεσίας που είναι επιφορτισμένη με το λεπτό και κρίσιμο έργο της παρακολούθησης κάθε επιβουλής της ασφάλειας της χώρας. Διότι, διαφορετικά, οι παρακολουθήσεις και σε γνώση του ήταν και την έγκρισή του είχαν. Κι αυτό είναι κάτι που ο Κυρ. Μητσοτάκης δεν θέλει να το χρεωθεί.
Προτιμά να αιωρείται η αμφισβήτηση της ικανότητάς να κυβερνά; Όμως ούτε και έτσι απαλλάσσεται από την υποχρέωση να πράξει το αυτονόητο: να επιβάλει τα δέοντα σε αυτό το αυτενεργό, και άρα επικίνδυνο για την εθνική ασφάλεια, «ρυπαρό» κέντρο μέσα στην ΕΥΠ.
Δεν το κάνει όμως. Δεν το κάνει διότι όσα δημοσιεύτηκαν για τον Α/ΓΕΕΘΑ «υπάρχουν σε επίσημες αναφορές της Υπηρεσίας, πρωτοκολλημένες και διαβιβασμένες αρμοδίως», που σημαίνει: διήνυσαν ακέραιη τη διαδρομή από την ΕΥΠ μέχρι το Μέγαρο Μαξίμου. Δεν εκτράπηκαν σε ύποπτους αποδέκτες, όπως άφησε να πλανάται ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, λέγοντας, στην ενημέρωση Τύπου τη Δευτέρα, ότι «αυτές οι υποτιθέμενες εκθέσεις, εάν υποθέσουμε ότι έχουν κάποια βάση αλήθειας, δεν έχουν φτάσει ποτέ στην κυβέρνηση, στον πρωθυπουργό, στο Μέγαρο Μαξίμου». Αλλά, αν «δεν έχουν φτάσει ποτέ», τότε από πού προκύπτει η υπόθεση του κ. Οικονόμου ότι μπορεί να «έχουν κάποια βάση αλήθειας»;
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης «έχει πατήσει τα κορδόνια του», κατά το κοινώς λεγόμενο. Και αυτό είναι ιδιαιτέρως ανησυχητικά για το είδος του δημόσιου βίου, δηλαδή της δημοκρατίας, που απεργάζεται για τη χώρα η κυβέρνησή του. Διότι όσα δημοσίευσε η εφημερίδα Documento της περασμένης Κυριακής δείχνουν ότι η υποκλοπή του τηλεφώνου του αρχηγού ΓΕΕΘΑ μεταξύ 9 Απριλίου και 27 Μαΐου 2022 δεν έγινε για λόγους σχετικούς με την εθνική ασφάλεια, αλλά για να συλλεγούν στοιχεία για την προσωπική του ζωή. Όπως, μεταξύ άλλων, η αγορά μιας κατοικίας στον συνοικισμό Παπάγου έναντι 1.20ο.000 ευρώ, από τα οποία οι 600.000 φαίνεται να ήταν «μαύρα». Κάτι που, σε συνδυασμό με το ότι «η κόρη του διαμένει στην Αγία Παρασκευή σε κατοικία έναντι των 1.500 ευρώ, προκαλεί ιδιαίτερο προβληματισμό για τον τρόπο ζωής του στόχου και αποπληρωμής των εν λόγω κινήσεων».
Ο «στόχος», ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ συνδεδεμένος με υπόνοιες για χρηματισμό; Με υποψίες για προσπάθεια εκβιασμού του «αναφορικά με τις αποφάσεις για τα εξοπλιστικά προγράμματα δισεκατομμυρίων που ήθελε να ελέγχει το μέγαρο Μαξίμου», όπως διερωτάται η ανακοίνωση που εξέδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ την Κυριακή;
Αλλιώς. Παρακολούθηση για λόγους εθνικής ασφαλείας ή παρακολούθηση για εκβιαστική εκμετάλλευση; Η ερώτηση του 1.000.000 ευρώ… όλα μαύρα -- για την κατά Μητσοτάκη δημοκρατία, εννοείται…
Λάθος, λοιπόν, η παρακολούθηση Φλώρου για λάθος λόγους. Και το λάθος πάνω στο λάθος; Η υποεκτίμηση της αντίδρασης του θιγόμενου.
Αντίδραση άγνωστη. Προς το παρόν. Που όμως η εμβέλειά της είναι προφανώς τέτοια ώστε, δύο εικοσιτετράωρα μετά το δημοσίευμα, το ΚΥΣΕΑ υπό την προεδρία του πρωθυπουργού να αποφασίσει την παράταση για ένα χρόνο της θητείας του αρχηγού ΓΕΕΘΑ. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέδειξε τον Κωνσταντίνο Φλώρο σε αυτό το αξίωμα, αυτός μπορούσε και να τον αποστρατεύσει. Επέλεξε να παρατείνει τη θητεία του πριν διαλευκανθούν οι λόγοι της παρακολούθησής του. Λάθη επί λαθών. Και εύλογα ερωτήματα αναφορικά με το ποιος έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης σε ποιόν με την παράταση τη θητείας του στρατηγού Φλώρου.
Όμως, λάθη;
Επιλογές. Επιλογές που υποκρύπτουν τον κίνδυνο νόθευσης της Δημοκρατίας, εκτροπής στον αυταρχισμό. Η Νομοθετική Εξουσία, η Δικαιοσύνη, ο Τύπος, πυλώνες της Δημοκρατίας, θα αθετήσουν την υποχρέωσή τους να ελέγχουν την Εκτελεστική Εξουσία;
Από τον Λαό η απάντηση. Στην κάλπη.