Φωτογραφία: Νικόλας Κοκοβλής
Αχ αυτό το πρωινό τσιγάρο και ο πικρός πρωινός καφές! Kαι τι να κάνω εγώ που το έχω κόψει εδώ και 12 χρόνια… Δεν με αφήνει όμως χωρίς τη νοσταλγία και τη θύμηση. Και τώρα προστέθηκε άλλη μία... Το συγκινητικό κλείσιμο της συναυλίας στήριξης της εφημερίδας μας, της συναυλίας που ο Νότης Μαυρουδής από την πρώτη στιγμή μπήκε μπροστά με κέφι και ουσιαστική διάθεση για την επιτυχία της, που πρόλαβε να συμμετέχει με προτάσεις, σκέψεις, υποδείξεις για την οργάνωση της. Τελικά κακιά στιγμή του έκλεισε τον δρόμο, τον οδήγησε σε άλλα μονοπάτια, ανεξιχνίαστα και δεν πρόλαβε να την δει να γίνεται. Ήταν όμως παρών, όλη τη βραδιά, στη συναυλία που ήταν αφιερωμένη στην μνήμη του, με τις γλυκιές μελωδίες του, που στο άκουσμά τους τα περισσότερα μάτια βουρκώσανε. Τα συναισθήματα, οι σκέψεις για αγαπημένα πρόσωπα που μας λείπουν... Οι σκέψεις για επιθυμίες ανεκπλήρωτες, νοσταλγία για αγώνες που δώσαμε άλλοτε με επιτυχία και άλλοτε με αποτυχία, συμπυκνώνονται στη νοσταλγία, στην αναζήτηση του πρωινού τσιγάρου...
Τα τραγούδια της βραδιάς, οι μελωδίες του Νότη Μαυρουδή που ακούστηκαν, η φωτογραφία του, τα χέρια του που αγκάλιαζαν την κιθάρα του, ο ονειρικός ήχος που έβγαινε καθώς άγγιζε τις χορδές, είναι η παρακαταθήκη που μας χάρισε, μια γλυκιά νοσταλγία, μια δύναμη στη θλίψη.
Σε μια συνέντευξή του ο Νότης Μαυρουδής είχε τονίσει χαρακτηριστικά: «Η κύρια υποχρέωση ενός δημιουργού είναι να παρατηρεί ως παρατηρητής σε φάρο. Να κοιτάζει το πέλαγος, πέρα, μακριά. Κάτι θα δει, κάτι θα βρει που θα του χαλάει την αρμονία. Ο δημιουργός θα πρέπει να ασχολείται κατά κύριο λόγο με αυτό ακριβώς. Την αρμονία! Δεν αναφέρομαι στην αρμονία της μουσικής, αλλά του κόσμου. Από ’κει θα αντλήσουμε την ουσία και τις σκέψεις της δημιουργικής διαμόρφωσης.»
Αυτό είχε και η συναυλία της Εποχής. Μια υπέροχη, γαλήνια αρμονία που σε παρέσυρε σε μνήμες και αναμνήσεις!
Φωτογραφία: ©Ελένη Γρηγοριάδου
35 χρόνια πέρασαν από την έκδοση του πρώτου φύλλου της Εποχής, 35 χρόνια κρίσιμα για την πορεία της Αριστεράς στη χώρα μας και σε όλο τον πλανήτη. Πολιτικές αναλύσεις, αμφισημίες, αμφιβολίες και ερωτηματικά ποικίλα, άλλοτε στοχαστικά, άλλοτε προωθητικά, άλλοτε καυστικά, κείμενα, προβληματισμού, αναστοχασμού, αναζήτησης της αλήθειας, λαθών δικών μας και των άλλων, μουσικές προτάσεις, κινηματογραφικές, πολιτισμού, ένθετα για το βιβλίο, το περιβάλλον, τα δικαιώματα, τα Δαιμονικά, γέμιζαν και γεμίζουν τις σελίδες της, εμπνέουν νέους συνεργάτες, κερδίζουν νέους αναγνώστες/τριες. Όλα αυτά τα χρόνια η «Εποχή» στάθηκε σταθερά με την πλευρά της Αριστεράς, που στοχάζεται, αναζητά, προβληματίζεται, αγωνίζεται στο πλευρό των εργαζομένων, των διανοούμενων, των ανέργων, των γυναικών, των νέων, των αστέγων, των φυλακισμένων των αφανών της κοινωνίας. Το ραντεβού κάθε Σάββατο πρωί στο περίπτερο με την Εποχή, είναι τελικά η γλυκιά γεύση που μας συντροφεύει... Η αναφορά και οι ευχαριστίες στο όνομα της Λιάνας μας, ήταν μια μεγάλη αναγνώριση όλης της συντακτικής - εθελοντικής ομάδας της Εποχής. Η εφημερίδα μας στηρίζεται στον εθελοντισμό, στην αλληλεγγύη, στην αγάπη και το πείσμα και από αυτά έχουμε όλοι/ες μεγάλο απόθεμα.
Είχαμε πολλά χρόνια να ζήσουμε αυτή τη ζεστασιά.
Φωτογραφία: ©Ελένη Γρηγοριάδου
Είχαμε πολλά χρόνια να μοιραστούμε αγκαλιές, φιλιά, γέλια. Τα είχαμε και τα έχουμε ανάγκη για να συνεχίσουμε, για να είμαστε γεμάτοι/ες δύναμη και αποφασιστικότητα, για την ανατροπή
Η αριστερή καρδιά του τραγουδιού έδωσε το παρών στη συναυλία: Μάνια Παπαδημητρίου, Ειρήνη Δασκαλάκη, Μαρία Κανελλοπούλου, Πένυ Ξενάκη, Γιάννης Λεκόπουλος, Λήδα Χαλκιαδάκη, Σόλις Μπαρκί, Νατάσα Παπαδοπούλου -Τζαβέλλα, Μήδεια Χουρσουλίδου, Γιώργης Χριστοδούλου, Βασίλης Γισδάκης, Λεωνίδας Μαρινάκης, Πάνος Μπρούσαλης, Καλλιόπη Βέττα, Νατάσα Μποφίλιου, Μόρφω Τσαϊρέλη, Γιώργος Τοσικιάν. Συγκινητικές, γεμάτες πάθος οι ερμηνείες των καλλιτεχνών/έχνιδων, που με πολλούς τρόπους έδειξαν την τιμή στο πρόσωπο του Νότη Μαυρουδή, την αλληλεγγύη και την εκτίμησή τους στην εφημερίδα μας και φόρτισαν συγκινησιακά πολλές φορές την κατάμεστη αίθουσα της Σφίγγας.
Τους ευχαριστούμε από καρδιάς, γιατί μας έφεραν όλους/ες ξανά πιο κοντά, ανανεωμένους και έτοιμους για νέους αγώνες…
Μέσα στα πολλά που ήμουν και θα είμαι παρούσα, με συντρόφους/ισσες, φίλους/ες,
ήμουν τελικά και εγώ εκεί...
Φωτογραφία: Νικόλας Κοκοβλής