Με διθυράμβους στη Βουλή και στα social media προσπάθησε να ντύσει η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης (εν μέσω και των αποδείξεων της ΑΔΑΕ για τις υποκλοπές και της πρότασης μομφής) το νέο δελτίο πρόνοιας που φέρνει, καταδεικνύοντας έτσι, για ακόμη μια φορά, τόσο τη φτωχοποίηση του λαού, όσο και την έλλειψη δομών κοινωνικού κράτους, που τα καθιστούν αναγκαία.
Αυτή τη φορά πρόκειται για το dentist pass, που διαφημίζεται από τον πρωθυπουργό στο facebook του σαν «δωρεάν προληπτική οδοντιατρική φροντίδα», σημειώνοντας πως «θέλουμε να αλλάξουμε τη στάση της κοινωνίας απέναντι στην υγεία –να δώσουμε έμφαση, επιτέλους, στη σημασία της πρόληψης. Η τακτική επίσκεψη στον οδοντίατρο είναι ένας κρίσιμος δείκτης φροντίδας των παιδιών μας και δεν πρέπει να την παραμελούμε».
Στην πραγματικότητα, βέβαια, πρώτον, το εν λόγω πρόγραμμα δεν αφορά όλα τα παιδιά, αλλά τις ηλικίες 6 με 12 και από αυτά πάλι όχι όλα, αλλά μόνο 660.000. Δεύτερον, δεν πρόκειται για χρηματοδότηση τακτικών επισκέψεων στον οδοντίατρο για την πρόληψη της στοματική υγείας, για παράδειγμα ανά εξάμηνο ή έστω ανά χρόνο, αλλά είναι ένα δελτίο για μία μοναδική επίσκεψη. Τρίτον, το δελτίο αφορά έναν καθαρισμό και μια φθορίωση και καμία άλλη αναγκαία οδοντιατρική πράξη (ευτυχώς που το υπουργείο δεν μοίρασε απλά δωρεάν οδοντόκρεμες και να το ονομάσει μέτρο για τη δημόσια υγεία).
«Είναι μια καθαρά επικοινωνιακή κίνηση της κυβέρνησης που δεν αφορά την ουσία και δεν λύνει σε καμία περίπτωση τα χρονίζοντα προβλήματα στον χώρο της στοματικής υγείας, αλλά επιθυμεί να δημιουργήσει εντυπώσεις ενόψει των επικείμενων εκλογών», τονίζει στην «Εποχή» ο Θοδωρής Μπιτσάκος, μέλος του ΔΣ του Οδοντιατρικού Συλλόγου Αττικής.
Πιο συγκεκριμένα, όπως εξηγεί, «πρόκειται για ένα πρόγραμμα με περιορισμένο εύρος ηλικίας των παιδιών, που δεν περιλαμβάνει ουσιαστικές πράξεις, οι οποίες βελτιώνουν τη στοματική υγεία των παιδιών, όπως θα ήταν δηλαδή οι εμφράξεις οπών και σχισμών, που είναι μια κατηγορία πράξεων οι οποίες προστατεύουν τα δόντια των μικρών παιδιών ισοβίως, καθώς και εμφράξεις ή εξαγωγές όταν χρειάζονται ή άλλες πράξεις που θα προσέφεραν μια ολοκληρωμένη περίθαλψη σε αυτές τις ηλικίες. Και βέβαια αφήνει απ’ έξω όλους τους υπόλοιπους πολίτες, που επίσης έχουν ανάγκη και δικαίωμα στην οδοντιατρική περίθαλψη».
Η δημόσια οδοντιατρική περίθαλψη, όπως προσθέτει ο ίδιος, είναι ένα χρόνιο αίτημα της Οδοντιατρικής Ομοσπονδίας, που ποτέ δεν εισακούστηκε από το υπουργείο Υγείας, το οποίο, σημειωτέον, ούτε για το denstist pass την συμβουλεύτηκε ποτέ.
«Αυτή τη στιγμή η δημόσια οδοντιατρική περίθαλψη είναι ανύπαρκτη», περιγράφει ο Θοδωρής Μπιτσάκος. «Προσφέρεται σε κάποια κέντρα υγείας μόνο και προβλέπεται, υποτίθεται, πλήρης οδοντιατρική περίθαλψη για όσους είναι μέχρι 18 ετών, ενώ για τους ενήλικες προβλέπεται η αντιμετώπιση μόνο έκτακτων περιστατικών. Οι ενήλικες, δηλαδή, στερούνται εξαρχής οδοντιατρικής περίθαλψης, αλλά και οι έφηβοι η περίθαλψη που λαμβάνουν στην πραγματικότητα είναι τελείως λειψή και αποσπασματική».
Και πώς να μην είναι, όταν οι οδοντίατροι που υπάρχουν στα Κέντρα Υγείας (στην επαρχία σε ένα κέντρο για όλον τον νομό), είναι τόσο λίγοι, που τα ραντεβού είναι διαθέσιμα μετά από μήνες αναμονής; Όσον αφορά δε την ειδικότητα του γναθοχειρουργό, αυτή υπάρχει μόνο στην Αθήνα, υποτίθεται στο ΚΥ στη Λένορμαν (που αυτή τη στιγμή δεν έχει καθόλου ανοιχτά ραντεβού να κλείσεις μέχρι τον Απρίλιο) και στο ΚΥ Αγίας Παρασκευής, που επίσης έχουν ξεμείνει κάποια ραντεβού τρεις μέρες του Μάρτη και κατά τ’ άλλα δεν υπάρχει κανένα μέχρι και τον Απρίλιο πάλι. Στην επαρχία δε, απλά δεν προσφέρεται καθόλου τέτοια ειδικότητα. Το ίδιο συμβαίνει και με την ειδικότητα του ορθοδοντικού, που υπάρχει μόνο στο ΚΥ στη Λένορμαν και πουθενά αλλού σε όλη την χώρα. Ταυτόχρονα, δεν υπάρχουν πια συμβεβλημένοι οδοντίατροι με τον ΕΟΠΥΥ.
Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης, είναι οι πολίτες είτε να πηγαίνουν σε ιδιώτες οδοντιάτρους, ορθοδοντικούς κτλ, που αποτελούν από τα ακριβότερα ιατρικά έξοδα, ιδίως σε περίπτωση που χρειάζεται κάποιος/κάποια να βάλει σιδεράκια, γέφυρες, μασέλα κτλ, ή απλά να μην έχουν αυτή την οικονομική δυνατότητα και να μένουν χωρίς περίθαλψη. «Αυτή τη στιγμή η τερηδόνα και η νόσος του περιδοντίου είναι ασθένειες που αφορούν μεγάλο μέρος του πληθυσμού και επηρεάζουν τη γενικότερη υγεία. Χρόνια, δηλαδή, οδοντιατρικά προβλήματα μπορούν να βλάψουν ζωτικά όργανα και να επιβαρύνουν την ποιότητα ζωής των ανθρώπων», περιγράφει ο οδοντίατρος την καίρια σημασία της στοματικής υγείας για τη ζωή μας.
Καταλήγει δε για το τι θα έπρεπε να γίνει για το ζήτημα, αντί μοιράσματος δελτίων από την κυβέρνηση: «Η οδοντιατρική περίθαλψη θα έπρεπε, όπως συμβαίνει στα προηγμένα κράτη, να αποτελεί το 5% της συνολικής ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, ώστε με αυτά τα κονδύλια, είτε στις δημόσιες δομές, είτε με συμβάσεις με αξιοπρεπείς τιμές για τους οδοντιάτρους, να δίνεται η δυνατότητα στους πολίτες να λαμβάνουν την περίθαλψη που χρειάζονται. Κάτι τέτοιο, δυστυχώς, στη χώρα μας δεν συμβαίνει».