Όταν κατεβαίνω στην Αθήνα, δεν υπάρχει περίπτωση να μην περάσω από το Μοναστηράκι να ψάξω για παλιούς δίσκους. Παλιά λαϊκά φυσικά, το μεγάλο μου μεράκι. Ψάχνοντας βρίσκεις διαμαντάκια όπως ο πρώτος δίσκος του Γιώργου Μαργαρίτη σε μουσική Τάκη Σούκα, ο τελευταίος δίσκος του Στράτου Διονυσίου σε μουσική Τάκη Μουσαφίρη, σπάνιος δίσκος από τα «Παιδιά από την Πάτρα» όπου σε δύο τραγούδια τους στίχους έγραψε ο Κλέων Γρηγοριάδης (μπράβο Κλέωνα!) και πολλά άλλα υπέροχα. Αυτή την φορά, έπεσα πάνω στον δίσκο «Τα τραγούδια μας», σε μουσική Μάνου Λοΐζου, στίχους Φώντα Λάδη και ερμηνεία Γιώργου Νταλάρα. Έναν δίσκο που έκανε θραύση στα ζέοντα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, στην οποία επιχειρεί να βάλει ταφόπλακα το ακροδεξιό, παρακρατικό σύστημα Μητσοτάκη. Παρότι στην ανανεωτική μοντερνιά του πολιτικού μας χώρου τα τραγούδια του δίσκου φάνταζαν στρέιτ ΚΚΕ, όταν τα άκουγα τότε ένας κόμπος ανέβαινε στον λαιμό κι ένα βούρκωμα θόλωνε τα μάτια. Το ίδιο συνέβη και τώρα που τα ξανάκουσα όλα μαζί, μετά από μερικές δεκαετίες. Όταν άκουσα το τραγούδι «Πάγωσε η τσιμινιέρα» σε δύο εκτελέσεις, η πρώτη με τον Γιώργο Νταλάρα κι η δεύτερη με συμφωνική ορχήστρα και χορωδία, το μυαλό μου πήγε στους εργάτες της «ΜαλαΜΑΤίνα» που συνεχίζουν να αγωνίζονται απεργώντας από τον Αύγουστο ενώ το εργοστάσιο υπολειτουργεί με απεργοσπάστες. Κατόπιν, το τραγούδι «Πάρτο απόφαση βρε Στράτο, να γραφτείς στο συνδικάτο» είναι σα να γράφηκε για τους νεοδιόριστους εκπαιδευτικούς που κινδυνεύουν να γίνουν ο πολιορκητικός κριός της κυβέρνησης για την γενικευμένη επιστροφή των επιθεωρητών στα σχολεία μετά από 41 χρόνια, όπως επαίρεται η υπουργός Παιδείας.
Μια βδομάδα μετά τη συνάντηση ΔΟΕ-ΟΛΜΕ με την υφυπουργό Παιδείας Ζέτα Μακρή, η οποία διαβεβαίωνε ότι δεν υπάρχει καμία νέα νομοθετική πρωτοβουλία του υπουργείου, η υπουργός, αιφνιδιαστικά και σε άσχετο νομοσχέδιο, κατέθεσε και ψηφίστηκαν από τη Βουλή 5 νέες τροπολογίες που αφορούν τα πρότυπα σχολεία, τους συμβούλους εκπαίδευσης, τους συντονιστές εκπαιδευτικού έργου, την Αρχή Διασφάλισης της Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και, κυρίως, την ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Η κυβέρνηση, λίγο πριν τις εκλογές, προσπαθεί να δημιουργήσει τετελεσμένα, με την μετατροπή του σχολείου σε επιχείρηση και τους εκπαιδευτικούς σε άβουλους εργαζόμενους, πειθήνιους, με καθεστώς εργασιακής ανασφάλειας και ομηρείας. Πρώτοι θα αξιολογηθούν οι νεοδιόριστοι για τους οποίους είχε δοθεί από το υπουργείο προφορική εντολή στις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης να μην τους μονιμοποιήσουν πριν την ατομική τους αξιολόγηση. Οι νεοδιόριστοι, που υποχρεώθηκαν ως αναπληρωτές με το προσοντολόγιο Γαβρόγλου να συγκεντρώνουν αενάως πρόσθετα πτυχία, σεμινάρια και διάφορα μόρια, γίνονται όμηροι ενός ωμού εκβιασμού που στόχο έχει να περάσει την ατομική αξιολόγηση. Άλλος ένας φραγμός που πρέπει οι νεοδιόριστοι να ξεπεράσουν για να ξεφύγουν από την νέα ανασφάλεια του δόκιμου. Στο σχολείο της αξιολόγησης γίνονται καθεστώς ο ανταγωνισμός, η ανθρωποφαγία, η κατηγοριοποίηση, η διάλυση κάθε δημοκρατικής λειτουργίας, η υποταγή και η χειραγώγηση, η προσαρμογή. Η ντε φάκτο αμφισβήτηση της μονιμότητας και η σύνδεσή της με την ατομική αξιολόγηση απειλεί πλέον όλους τους εκπαιδευτικούς, καθώς αποτελεί το πρώτο βήμα για την άρση και στη συνέχεια την κατάργηση της μονιμότητας.
Η ΟΛΜΕ, δυστυχώς, βρίσκεται σε ύπνωση και δεν έχει ακόμα αντιδράσει. Ελπίζουμε να ξυπνήσει έγκαιρα, να καλέσει γενικές συνελεύσεις των ΕΛΜΕ και συνέλευση προέδρων και να ξεσηκώσει τον κλάδο απέναντι στον μεσαίωνα του επιθεωρητισμού που κυοφορείται. Σε ποιο συνδικάτο, λοιπόν, να γραφεί, να εμπιστευτεί και να δραστηριοποιηθεί, θα ρώταγε ένας καλόπιστος νεοδιόριστος εκπαιδευτικός; Στην ΟΛΜΕ, όπου η παγιωμένη συμμαχία ΔΑΚΕ (ΝΔ), ΣΥΝΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ) και ΠΕΚ (ΠΑΣΟΚ) την έχει καταστήσει άφωνη κι ανενεργή εδώ και πολύ καιρό; Η απάντηση είναι: Ναι, ακόμη και σ’ ένα τέτοιο συνδικάτο. Γιατί μόνο με την μαζικότητα και την πίεση από τα κάτω θα ανατραπεί η ομερτά των μεγαλοσυνδικαλιστών κι ο συναινετικός κυβερνητικός συνδικαλισμός, θα αλλάξει το κλίμα, θα ανακτηθεί η εμπιστοσύνη στη συλλογική δράση και θα μπει φραγμός στα κυνικά σχέδια της αυταρχικής, ακροδεξιάς κυβέρνησης.
Ο δικηγόρος του διαβόλου