Όποιος επιχειρήσει τον απολογισμό της σφοδρής πολιτικής αντιπαράθεσης στο πεδίο των υποκλοπών, δεν θα αρνηθεί ότι ο πρωθυπουργός, η κυβέρνηση, αλλά και το σύνολο της κυβερνητικής πλειοψηφίας έχουν υποστεί σοβαρή ήττα.
Χρησιμοποιούν την πρόφαση ότι με την πρόταση δυσπιστίας τούς δόθηκε η ευκαιρία να επιβεβαιώσουν το αρραγές της κοινοβουλευτικής ομάδας, αλλά η αλήθεια είναι ότι στη διάρκεια της κοινοβουλευτικής διαδικασίας αυτής ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι τις επίδικες υποκλοπές τις πραγματοποίησε η ΕΥΠ, αναγνώρισε, δηλαδή, την ύπαρξή τους. Η ίδια η βάση της άμυνάς τους, το «δεν ξέρω και δεν πρέπει να ξέρω», κατέρρευσε αποκαλύπτοντας έναν αναξιόπιστο, διαχρονικά ψευδόμενο πρωθυπουργό.
Ταυτόχρονα, αποφεύγοντας να κατονομάσουν αυτούς που ζήτησαν τις παρακολουθήσεις των συνδιαλέξεων, επιβεβαίωσαν την αυθαίρετη εκμετάλλευση για ιδιοτελείς σκοπούς των μηχανισμών της ΕΥΠ, κατά παράβαση των αυστηρών περιορισμών που επιβάλλουν το σύνταγμα και οι νόμοι. Γεγονός που συνιστά ευθεία βολή κατά του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Πρόβλημα δημοκρατίας
Η τοποθέτηση του πολιτικού ζητήματος σε αυτή τη βάση, ως ζήτημα προστασίας των δημοκρατικών θεσμών και δικαιωμάτων, της αρχής του κράτους δικαίου, είναι επιβεβλημένη. Και οι αντιδράσεις απέναντι στη στάση της κυβέρνησης, που παριστάνει ότι δεν έγινε και τίποτα, οφείλουν να είναι ανάλογες της βαρύτητας της προσβολής. Παρά τις όποιες ενστάσεις μπορεί να εγερθούν για τις μορφές της αντίδρασης.
Αυτό δεν σημαίνει, ωστόσο, ότι ο αγώνας έχει κριθεί. Ακριβώς επειδή έχει συνειδητοποιήσει η ηγεσία της ΝΔ τη σοβαρότητα αυτής της ήττας, θα δώσει μεγαλύτερο βάρος σε άλλα ζητήματα, ιδίως τα οικονομικά όπου διαθέτει και συγκριτικό πλεονέκτημα έχοντας το μαχαίρι και το πεπόνι. Εκεί διαθέτει περισσότερες δυνατότητες για ένα καλύτερο για την ίδια αποτέλεσμα. Έτσι, λοιπόν, η αξιωματική αντιπολίτευση επείγει να συνειδητοποιήσει ότι ο αγώνας δεν θα κριθεί με ευκολία, με μία ή δύο δυνατές επιθέσεις. Ο αντίπαλος διαθέτει αμυντικά και επιθετικά αποθέματα και μπορεί να κινηθεί σε πεδία λιγότερο ευνοϊκά για την αντιπολίτευση. Το παιχνίδι είναι αμφίρροπο και μάλιστα χωρίς να είναι το μαζικό κίνημα στα καλύτερά του, χωρίς την «πεζοδρομιακή δημοκρατία», που με απέχθεια ξόρκισε πάλι ο πορφυρογέννητος. Είναι πολύ πιθανό να κριθεί στα πέναλτι.
Πειστικός θετικός προγραμματικός λόγος
Ο ΣΥΡΙΖΑ, βέβαια, φαίνεται να το έχει αντιληφθεί, γι’ αυτό και τονίζει ήδη ότι τα ζητήματα δημοκρατίας συνδέονται άρρηκτα με την οικονομική πολιτική. Χωρίς δημοκρατία δεν υπάρχει λειτουργία της οικονομίας προς όφελος των πολλών, επαναλαμβάνει συχνά τον τελευταίο καιρό. Χρειάζεται, όμως, σε κάθε ένα από τα κρίσιμα βασικά μέτωπα αντιπαράθεσης με τη ΝΔ να δοθεί κι από μια νικηφόρα μάχη. Όχι με βάση την καταγγελία της νεοφιλελεύθερης πολιτικής μόνο. Αποτελεσματικό όπλο είναι ο αντίπαλος θετικός προγραμματικός λόγος. Εύληπτος, συγκεκριμένος, περιεκτικός, με σαφή προοπτική.
Όταν, για παράδειγμα, ο κ. Μητσοτάκης αρχίζει να θυμάται ξανά την παλιά του υπόσχεση για «καλύτερους μισθούς» και να θέτει ως προεκλογική προτεραιότητα στην επόμενη τετραετία τη βελτίωση των αμοιβών, δεν αρκεί να του θυμίσουμε ότι το είχε ξαναπεί και να αναδείξουμε ότι την περιγράφει σαν αυτόματο αποτέλεσμα της οικονομικής μεγέθυνσης, της κερδοφορίας και του νόμου της προσφοράς και της ζήτησης. Αυτή η επαγγελία έχει διαχρονικά διαψευστεί, οδηγώντας σε όλο και μεγαλύτερες εισοδηματικές ανισότητες.
Μια αντίπαλη εναλλακτική πολιτική χρειάζεται να εξειδικευτεί σε συγκεκριμένα μέτρα άρσης του απαράδεκτου καθεστώτος υποτίμησης της εργασίας και αντικατάστασής του από ένα νέο θεσμικό περιβάλλον προστασίας των μισθωτών και βελτίωσης των απολαβών τους. Με την πλήρη αποκατάσταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, της διαιτησίας, της Επιθεώρησης Εργασίας, της συμμετοχής των εργαζομένων στα διοικητικά όργανα των μεγάλων επιχειρήσεων κλπ, κλπ. Δηλαδή, με τη διαμόρφωση μιας καθαρής και υπερασπίσιμης εικόνας για τη νέα πραγματικότητα που είναι ανάγκη να διαμορφωθεί στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων, ώστε να γίνει εφικτή η διεκδίκηση μιας νέας θέσης των εργαζομένων στην οικονομία και την κοινωνία.
Απόσπαση της σοσιαλδημοκρατίας από τη δεξιά επιρροή
Δεν είναι ένα και δύο, είναι αρκετά τα «πέναλτι» στα οποία θα χρειαστεί να αναμετρηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ σ’ αυτή τη δύσκολη εκλογική μάχη και με ευθύβολα χτυπήματα να σκοράρει. Με την οργάνωση του εκλογικού αγώνα στη βάση του θετικού προγραμματικού λόγου δεν θα ωφεληθεί, όμως, μόνο ο ίδιος εκλογικά. Θα συμπαρασύρει και δυνάμεις που σήμερα ακόμα φαίνεται να αμφιταλαντεύονται και θα τις υποχρεώσει να συντονίσουν τον λόγο τους με τον ριζοσπαστικό του λόγο, καθώς θα διαπιστώνουν την ανάγκη να τον ανταγωνιστούν σε μια προωθητική άμιλλα για την κινητοποίηση και διεκδίκηση των ευρύτερων προοδευτικών τμημάτων του εκλογικού σώματος. Έτσι, με τη βοήθεια και μιας αναγκαίας αυστηρής κριτικής όταν χρειάζεται, μπορεί να ωθηθεί το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, για παράδειγμα, σε μια απεμπλοκή από τις «ανήθικες» προτάσεις της ΝΔ, με τις οποίες είναι γεγονός ότι ερωτοτροπούν ορισμένοι στις γραμμές του, θολώνοντας συχνά το προφίλ του. Είναι σαφώς πιο αποδοτική και πολύ πιο πολιτική αυτή η μέθοδος από τους προσβλητικούς υπαινιγμούς για πιθανό εκβιασμό από τη ΝΔ, που υπονομεύουν γέφυρες, αντί να τις κάνουν πιο στέρεες με τρόπο πολιτικό. Και σίγουρα γεμίζουν χαρά τους ενοίκους του Μαξίμου.