Μια νέα κοπέλα γεμάτη όνειρα, ένα ασφυκτικό και ενίοτε κακοποιητικό οικογενειακό περιβάλλον, μια περίεργη σεξουαλική εμπειρία και, τέλος, η εκδίκηση όπως κανείς σχεδόν δεν την περιμένει.
Με την ταινία «Μπλε φεγγάρι» (Luna albastră – Blue moon) η 38χρονη ρουμάνα σκηνοθέτρια Αλίνα Γκριγκόρε, κέρδισε το βραβείο καλύτερης ταινίας στο 69ο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν τον Σεπτέμβριο του 2021.
Η Ιρίνα ζει με τον θείο και τα ξαδέλφια της καθώς οι γονείς της έχουν χωρίσει και ο πατέρας της ζει στο Λονδίνο. Στην οικογενειακή επιχείρηση, ένα ορεινό ξενοδοχείο, όπου κατοικούν, η Ιρίνα ασχολείται με τα λογιστικά. Καθώς νιώθει να ασφυκτιά στο κλειστό και συχνά καταπιεστικό οικογενειακό περιβάλλον σχεδιάζει να φύγει για σπουδές στο Βουκουρέστι. Η Ιρίνα, σε αντίθεση με την αδελφή της την Βίκυ, η οποία διεκδικεί με πάθος την ανεξαρτησία της, φαίνεται να υπομένει την κατάσταση έχοντας ως στόχο να καταφέρει να γραφτεί στο πανεπιστήμιο και να φύγει. Ένα βράδυ σε ένα πάρτι γνωρίζεται με έναν παντρεμένο καλλιτέχνη και το πρωί που θα ξυπνήσει προσπαθεί να θυμηθεί τι έχει συμβεί μεταξύ τους την προηγούμενη νύχτα. Αρχίζει να συναντιέται μαζί του ενώ την ίδια ώρα προσπαθεί να καταλάβει τις προθέσεις του. Στο μεταξύ η κατάσταση στην οικογένειά της γίνεται όλο και πιο πιεστική και καθώς η Ιρίνα νιώθει εγκλωβισμένη, η Βίκυ της εξομολογείται πως σχεδιάζει να το σκάσει με τον αγαπημένο της. Η αναχώρησή της τελευταίας θα πυροδοτήσει μια απρόσμενη διαδικασία εκδίκησης της Ιρίνα τόσο προς την οικογένειά της όσο και προς τον παντρεμένο εραστή της.
Το μικρό αυτό οικογενειακό δράμα, με ψήγματα ψυχολογικού θρίλερ, είναι ακόμη μια επιβεβαίωση της δυναμικής του ρουμάνικου σινεμά. Τι κι αν είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της Γκριγκόρε; Η σκηνοθέτρια αφηγείται με ρεαλισμό, θάρρος και ωριμότητα, χωρίς να ωραιοποιεί αλλά ούτε και να δαιμονοποιεί ανθρώπους και καταστάσεις. Η κάμερα στο χέρι δίνει περισσότερη αμεσότητα στην αφήγηση. Η Αλίνα Γκρικόρε κοιτάζει κατάματα τη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα στη χώρα της, στη μετανάστευση χιλιάδων πολιτών στο εξωτερικό, εξαιτίας της οποίας πολλά παιδιά μεγαλώνουν μακριά από τους γονείς τους, στη δημιουργία πολλών νέων επιχειρήσεων και την ανάπτυξη της λεγόμενης μεσαίας τάξης και στην αναζήτηση προσανατολισμού των νέων ανθρώπων που κυνηγούν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο μια καλύτερη ζωή.
Το «Μπλε φεγγάρι» είναι ένα βραδυφλεγές, υπόγειο ψυχολογικό δράμα το οποίο εντυπωσιάζει με τη λιτότητα και τη σαφήνεια της αφήγησης.