Μετά από 11,5 χρόνια αγώνα και 10 χρόνια συνεχούς λειτουργίας της συνεργατικής, το κεφάλαιο βρήκε τρόπο να τραυματίσει την προσπάθεια των εργαζομένων, αλλά και την προσπάθεια της κοινωνίας στη δημιουργία ενός άλλου τρόπου παραγωγής και σχέσεων εργασίας.
Μετά από αλλεπάλληλους πλειστηριασμούς, κατάφεραν να πουλήσουν τα δεκατρία από τα δεκατέσσερα οικόπεδα –ανάμεσα είναι και αυτά που λειτουργεί η ΒΙΟΜΕ.
Παράλληλα, κατάφεραν να χτυπήσουν την όλο και πιο ανοδική πορεία της ΒΙΟΜΕ και τη σταθεροποίηση της, παρ’ όλα τα χτυπήματα μέσα σε αυτά τα δέκα χρόνια.
Ξεκίνησαν με απειλές για να μας φοβίσουν ότι ξεκινάει δίκη εναντίον της κατάληψης, ζητώντας τα στοιχεία των ανθρώπων που συμμετείχαν στη διοίκηση του σωματείου, ενώ ήταν γνωστό ότι αποφάσισε η συνέλευση με ποσοστό 97,5% . Προσπάθησαν να μας φοβίσουν τοποθετώντας «κοριούς» στη μεγάλη συνέλευση αλληλεγγύης στα πέμπτα γενέθλια. Μας χτύπησαν έξω από το υπουργείο Εργασίας με μεγάλη δύναμη ΜΑΤ. Βγάλανε ειδική διαταγή για να μην μπαίνουμε στα δικαστήρια όταν γινόταν πλειστηριασμοί. Μετά από πολλές απόπειρες διακοπής του ρεύματος, το κατάφεραν μέσα στον κορονοϊό με απαγόρευση κυκλοφορίας και άγριο χάραμα με δύο κλούβες ΜΑΤ.
Και όταν είδαν ότι δεν λυγίζουμε με όλα τα εμπόδια που μας έβαζαν, πούλησαν το σύνολο σχεδόν των οικοπέδων για να μας δώσουν (όπως νομίζουν) το τελειωτικό χτύπημα.
Μετά από τόσες και τόσες προσπάθειες δεν έχουν καταλάβει ακόμη ότι δεν πρόκειται να τα παρατήσουμε, δεν πρόκειται να φύγουμε από τον χώρο που βρισκόμαστε και βγάζουμε το ψωμί μας και θρέφουμε τις οικογένειες μας για πάνω από 25 χρόνια.
Δεν έχουν καταλάβει ότι δεν είμαστε σαν αυτούς που δεν είχαν την πολιτική βούληση να βγάλουν έναν νόμο ή να κάνουν πράξη τον δικό τους νόμο για τους συνεταιρισμούς, όπου αναφέρει πως πολιτεία και δήμοι είναι υποχρεωμένοι να διευκολύνουν τη λειτουργία των συνεταιρισμών.
Δεν έχουν καταλάβει ότι δεν πρόκειται να φύγουμε από το εργοστάσιο, αν δεν μας πάρουν αλυσοδεμένους ή ξαπλωτούς!