Οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις τους με απεργίες και διαδηλώσεις κατά της μεταρρύθμισης Μακρόν – Μπορν. Σήμερα, Σάββατο 11 Φλεβάρη, πραγματοποιείται μια νέα, η τέταρτη γενική κινητοποίηση, που αναμένεται να έχει τεράστια και ίσως μεγαλύτερη επιτυχία από τις προηγούμενες. Είναι βέβαια η δεύτερη κινητοποίηση μέσα στην εβδομάδα που διανύουμε –η πρώτη, συνέπεσε με την έναρξη της συζήτησης του σχετικού νομοσχεδίου την περασμένη Τρίτη. Οι κινητοποιήσεις αυτές που ξεκίνησαν στις 19 Ιανουαρίου με τη μεγάλη διαδήλωση των δυο εκατομμυρίων στους δρόμους και συνεχίστηκαν στις 31 Ιανουαρίου, σηματοδότησαν την τεράστια δυναμική του κινήματος έκφρασης της δυσφορίας και ταυτόχρονα της απόρριψης της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης. Οι αγώνες αυτοί μπήκαν την τελευταία εβδομάδα σε μια κρίσιμη φάση γιατί, πέρα από τις διαδηλώσεις στους δρόμους, η μάχη δίνεται και στο πολιτικό επίπεδο, στη Βουλή. Τα συνδικάτα προετοιμάζονται από τη δική τους πλευρά να δώσουν τον δικό τους αγώνα πιο αποφασιστικά, προγραμματίζοντας μια νέα γενική κινητοποίηση στις 16 Φεβρουαρίου. «Θα απεργήσουν και θα διαδηλώσουν για μια ακόμα φορά, πιο μαζικά», όπως αναφέρουν σε ανακοίνωσή τους.
Ανυποχώρητη
Η κυβέρνηση, παρά την πίεση που δέχεται, επιμένει πεισματικά –όπως ειπώθηκε– στη μεταρρύθμισή της. Δηλώνει βέβαια ότι είναι υπέρ του διαλόγου αλλά δεν δέχεται –σε καμία περίπτωση– να θιγεί ο πυρήνας της μεταρρύθμισης: η αύξηση του ορίου ηλικίας για τη συνταξιοδότηση και η αύξηση των εισφορών των εργαζομένων.
Η πρωθυπουργός Ελιζαμπέθ Μπορν, που έχει επωμιστεί, όπως φαίνεται, την ευθύνη της μεταρρύθμισης, (ο Μακρόν ασχολείται με τη διεθνή κατάσταση· αυτές τις μέρες υποδέχτηκε τον Ζελένσκι), δέχεται μερικές βελτιώσεις χωρίς επί της ουσίας να υποχωρεί. Γίνονται όμως για να καθησυχάσουν τους μακρονικούς βουλευτές και τους βουλευτές των ρεπουμπλικάνων που εκφράζουν αντιρρήσεις και ταλαντεύονται, χωρίς να είναι ξεκάθαρο ποια θα είναι η τελική τους στάση στις ψηφοφορίες.
Η πρώτη ημέρα συζήτησης του νομοσχεδίου στο κοινοβούλιο χαρακτηρίστηκε από μια κίνηση τακτικής της κυβέρνησης, να συζητηθεί πρώτα η πρόταση μομφής της Λεπέν προς την κυβέρνηση –χωρίς να έχει καμία τύχη– και όχι η πρόταση της αριστεράς (NUPES) που είχε κατατεθεί αρκετά νωρίτερα για δημοψήφισμα με το ερώτημα: ναι ή όχι στη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση. Η πρόταση της NUPES δεν συζητήθηκε, όμως δεν εγκαταλείπεται. Ήδη η λέξη δημοψήφισμα έχει γίνει σύνθημα στα χείλη των εργαζομένων – διαδηλωτών. Η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με τα τεράστια προβλήματα που έχει προκαλέσει η πολιτική της, με πιο χαρακτηριστικό το συνταξιοδοτικό. Την ίδια ώρα αποφεύγει να συζητήσει τις εναλλακτικές προτάσεις που καταθέτουν τα συνδικάτα. Για την κατάσταση αυτή ευθύνεται ο ίδιος ο Μακρόν, όπως επισημαίνουν τα συνδικάτα.
Ποιος ωφελείται πολιτικά;
«Είναι τρέλα να παραμένει κουφή η δημοκρατία», είπε ο γ.γ. της μετριοπαθούς δημοκρατικής συνομοσπονδίας των εργαζομένων της Γαλλίας CFDT. Αλλά και ο γ.γ. της CGT, Φιλίπ Μαρτινέζ, είπε πως «την πρωταρχική ευθύνη για την ανυπαρξία ουσιαστικού διαλόγου την έχει ο πρόεδρος… Όταν αποφασίσει ορισμένα πράγματα, επιμένει να φτάσει μέχρι το τέρμα… αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις της πολιτικής του. Αυτή η τακτική είναι επικίνδυνη για τη χώρα», προειδοποίησε ο συνδικαλιστής ηγέτης. Τι άραγε εννοεί με αυτήν τη δήλωση; Ίσως το άρθρο της εφημερίδας των βιομηχάνων Les echos με τίτλο «Εθνικό Μέτωπο (Λεπέν) – NUPES: ποιος κερδίζει από το συνταξιοδοτικό;» να εξηγεί την παραπάνω δήλωση. Το άρθρο αναφέρει συγκεκριμένα «η αριστερά (NUPES) που είναι παντού παρούσα και δραστήρια ή ο Εθνικός Συναγερμός που αποφεύγει να λερώσει τα χέρια του; Δυο τρόποι υπάρχουν για να επιχειρήσει κάποιος να αποκομίσει κέρδη από την απόρριψη της μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού». Δηλαδή, άλλα να λέει και άλλα να κάνει, όπως η Λεπέν, που δηλώνει υπέρ της αύξησης του κατώτατου μισθού από τη μια και από την άλλη δεν την ψηφίζει. Αρκείται όμως να εννοεί ως αύξηση τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, δηλαδή τη μείωση των παροχών υγείας και σύνταξης στους εργαζόμενους.
Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη
Οι μαζικές ενωτικές κινητοποιήσεις των Γάλλων έχουν ευρύτερη απήχηση στο συνδικαλιστικό κίνημα της Ευρώπης. Αυτή την απήχηση εκφράζει η Συνομοσπονδία Εργατικών Συνδικάτων SES προς τα γαλλικά συνδικάτα, η οποία με μήνυμά της τονίζει, μεταξύ των άλλων, ότι: «η ενότητα και η αποφασιστικότητά σας κατά της αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης έχει την ολόπλευρη και ολόψυχη υποστήριξή μας. Μαζί μπορούμε να οικοδομήσουμε μια Ευρώπη πιο δίκαιη και πιο κοινωνική για τους εργαζόμενους».
Απήχηση έχουν και στη χώρα μας οι αγώνες των Γάλλων και μάλιστα ορισμένοι τους παρακολουθούν με ενδιαφέρον γιατί είναι σημαντικά όσα συμβαίνουν με την ενωτική δράση τους, που θα άξιζε να μελετηθούν και στην Ελλάδα. Θα επανέλθουμε!