Η δεξιά κέρδισε με πάνω από 50% τις περιφερειακές εκλογές στη Λομβαρδία και στο Λάτιο, ακόμη και εκεί όπου Δημοκρατικό Κόμμα, Κίνημα 5 Αστέρων και Ιταλική Αριστερά- Πράσινοι εμφανίστηκαν ενωμένοι, δηλαδή υπέρ του ψηφοδελτίου του υποψηφίου του Δημοκρατικού Κόμματος Πιερφραντσέσκο Μαγιορίνο, στη Λομβαρδία. Ο Ατίλιο Φοντάνα, από τη Λέγκα, υποψήφιος της δεξιάς, συγκέντρωσε το 54,67%, ενώ ο Μαγιορίνο συγκέντρωσε το 33,93. Στο Λάτιο, με ποσοστό 53,9%, νέος περιφερειάρχης είναι ο Φραντσέσκο Ρόκα, ο εκλεκτός της Μελόνι, μάνατζερ της υγείας. Είναι προφανής πλέον η περαιτέρω στροφή προς την ιδιωτική υγεία τόσο στη Λομβαρδία, όσο και στο Λάτιο. Ο υποψήφιος του Δ.Κ. Αλέσιο Ντ’Αμάτο έλαβε το 33,5%, ενώ η υποψήφια των 5 Αστέρων, Ντονατέλα Μπιάνκι, η οποία υποστηρίχτηκε και από την Ιταλική Αριστερά, συγκέντρωσε μόνο το 10,5%. Το Δημοκρατικό Κόμμα κατηγορεί γι’ αυτή την πανωλεθρία όσους στήριξαν την Ντονατέλα Μπιάνκι. Όμως, ο Ντ’ Αμάτο, ήταν υπέρ της δημιουργίας εγκατάστασης καύσης απορριμμάτων στην πρωτεύουσα, κάτι που απαγορεύεται από την ΕΕ και για το οποίο υπάρχει αντίθετο ψήφισμα στο προηγούμενο περιφερειακό συμβούλιο.
Γιατί δεν συμμάχησαν στο Λάτιο
Σύμφωνα με κάποιους πολιτικούς αναλυτές, ολόκληρος ο «προοδευτικός πόλος» έπρεπε να παρουσιαστεί ενωμένος, ώστε να μη νικήσει η δεξιά. Δηλαδή, το Δημοκρατικό Κόμμα, οι 5 Αστέρες, η Αριστερά, οι Πράσινοι και ο συνασπισμός Ρέντσι-Καλέντα. Αναρωτιέται κανείς τι κοινό υπάρχει ανάμεσα στους Ρέντσι-Καλέντα και τους υπόλοιπους, εφόσον οι Ρέντσι-Καλέντα είναι γνωστό ότι δεν διστάζουν να συνασπιστούν με τη δεξιά, προκειμένου να πετύχουν συγκεκριμένους στόχους. Ο συνασπισμός τους, τον οποίο βάφτισαν Τρίτο Πόλο, ενώ στην ουσία είναι έκτος πόλος, στη Λομβαρδία υποστήριξε τη δεξιά πρώην δήμαρχο Μιλάνου Λετίτσια Μοράτι (9,87%). Ο Καλέντα, υποψήφιος για τη δημαρχία Ρώμης το 2021 κατόρθωσε να χάσει 120.000 ψήφους μέσα σε ενάμιση χρόνο και πέτυχε να έχει δύο εκλεγμένους στο περιφερειακό συμβούλιο στο Λάτιο, αλλά με ένα φτωχό 4,9%.
Την καλύτερη εξήγηση για το λόγο για τον οποίο δεν ήταν δυνατή μια κοινή λίστα στο Λάτιο, τη δίνει η Λουτσιάνα Καστελίνα στο Manifesto. Σε ένα σημείωμά της παραθέτει τους λόγους για τους οποίους στη Λομβαρδία θα ψήφιζε τον Μαγιορίνο, ενώ στη Ρώμη ψήφισε την Μπιάνκι, υποψήφια των 5 Αστέρων-Ιταλικής Αριστεράς. «Πρέπει να σας πω, ότι θεωρώ το Δημοκρατικό Κόμμα σαφώς υπεύθυνο γι’ αυτή τη διαφορά επιλογών που είχαμε απέναντί μας και ότι την επιλογή του αριστερού χώρου στον οποίο ανήκω θεωρώ ως τη μόνη συνεπή». «Στη Λομβαρδία», συνεχίζει, «η συμμαχία Δημοκρατικού Κόμματος, Αριστεράς, Πρασίνων, 5 Αστέρων ήταν εφικτή επειδή ο Καλέντα και ο Ρέντσι αποφάσισαν να υποστηρίξουν τη Μοράτι και επειδή ο υποψήφιος Μαγιορίνο, ο οποίος είναι ευρωβουλευτής, ψήφιζε σχεδόν πάντα αριστερά στην Ευρωβουλή. Στο Λάτιο αυτό θα ήταν εφικτό, αν το Δ.Κ. δεν αποφάσιζε τα πάντα μόνο του με μια αδικαιολόγητη αλαζονεία και αν είχε προσπαθήσει να έχει έναν διάλογο με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις. Αντίθετα, προσπάθησε να συνομιλήσει μόνο με τον Ρέντσι και τον Καλέντα, δηλαδή με αυτούς οι οποίοι στη Λομβαρδία στήριξαν τη Μοράτι και οι οποίοι δεν συντάσσονται με την αντιφασιστική ενότητα, αλλά με μια συγκεκριμένη κάκιστη πολιτική επιλογή».
Μεταξύ πόλης και περιφέρειας
Όμως, το πιο εντυπωσιακό γεγονός αυτών των εκλογών ήταν η τεράστια αποχή. Το 2018, στις περιφερειακές εκλογές στο Λάτιο είχε ψηφίσει το 72%, ενώ αυτή τη φορά ψήφισε το 37%. Στην πρωτεύουσα ψήφισε μόνο το 33%. Στη Λομβαρδία την προηγούμενη φορά ψήφισε το 76%, ενώ αυτή τη φορά ψήφισε το 42%, με το Μιλάνο να δίνει την πρωτιά στον κεντροαριστερό υποψήφιο Μαγιορίνο με 46,8% ενώ ο νικητής χάρις στην ψήφο της περιφέρειας Ατίλιο Φοντάνα δεν συγκεντρώνει στην πόλη ούτε το 40%.
Οι περιφερειακές εκλογές έδειξαν για άλλη μια φορά πόσο μεγάλη είναι η απόσταση μεταξύ μεγάλης πόλης και περιφέρειας και πόσο τα φτωχότερα στρώματα αδιαφορούν για μια πολιτική που δεν αλλάζει ουσιαστικά τη ζωή τους.
Αυτό ήταν εμφανές και στις ψηφοφορίες στις οργανώσεις του Δημοκρατικού Κόμματος για την εκλογή του/της γραμματέα. Στις εργατικές και πρώην κόκκινες περιοχές τα ελάχιστα ως επί το πλείστον ηλικιωμένα μέλη αντικατοπτρίζουν τη θλιβερή εικόνα του κόμματος. Στο Τορίνο, στην εργατική συνοικία Μιραφιόρι ψήφισαν 24 από τα 51 μέλη, ενώ σε ολόκληρο το Πιεμόντε τα μέλη είναι μόνο 6.600. Το 2021 ήταν 10.000.
Ποιος φταίει;
«Βλάψαμε μόνοι μας τον εαυτό μας», λέει παλαιό μέλος του Κόμματος από το πρώην κόκκινο Καστέλ Ματζόρε, ένα Δήμο 18.000 κατοίκων κοντά στη Μπολόνια. Κάποτε το Κομμουνιστικό Κόμμα είχε εκεί 2.500 μέλη. Τώρα το Δημοκρατικό Κόμμα έχει μόνο 160.
Να αντιλήφθηκε άραγε η υποψήφια γραμματέας Έλι Σλάιν πόσο μεγάλη είναι η απόσταση που χωρίζει την εργατική τάξη από τις επιλογές του κόμματος;
Ίσως γι’ αυτό, σε συνέντευξή της στην εφημερίδα Repubblica, μετά την ήττα των περιφερειακών εκλογών, τονίζει ότι: «Τα φτωχά στρώματα εγκαταλείπουν τις κάλπες επειδή δεν τα ακούει κανείς. Πρέπει να ξαναβρούμε τη σχέση μας με όσους δεν τα βγάζουν πέρα».
Ποιος φταίει; «Αυτοί που για χρόνια έτρεχαν πίσω από το κέντρο, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι έχαναν την αριστερά, ένα ολόκληρο κομμάτι που προτίμησε να απέχει, αντί να ψηφίσει το Δ.Κ.», υπογραμμίζει.
Ενώ η Σλάιν λέει αυτά, ο απερχόμενος γραμματέας Ενρίκο Λέτα δηλώνει στη New York Times ότι «Η Μελόνι αποδείχτηκε καλύτερη από ό,τι περιμέναμε στα οικονομικά και χρηματοπιστωτικά ζητήματα» και ο πρώτος σε ψήφους στις οργανώσεις του Δ.Κ. Στέφανο Μπονατσίνι λέει ότι «η Μελόνι δεν είναι φασίστρια. Είναι ένα σαφώς ικανό άτομο».
Χρειάζεται καλύτερη εξήγηση για την αποχή;