Την περασμένη Δευτέρα στο Μέγαρο Μουσικής πραγματοποιήθηκε μια φιέστα που είχε τον χαρακτήρα απολογισμού για τα εκπαιδευτικά «επιτεύγματα» της κυβέρνησης της ΝΔ στο διάστημα της τετραετίας που εκπνέει. Την ίδια στιγμή, έξω από το Μέγαρο τα ΜΑΤ χτυπούσαν βάναυσα και έπνιγαν στα χημικά μια ειρηνική συγκέντρωση διαμαρτυρίας εκπαιδευτικών και φοιτητών, αλλά και σπουδαστών των καλλιτεχνικών σχολών που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις.
Στην πανηγυρική απολογιστική τελετή πρωταγωνίστησαν ο πρωθυπουργός και η υπουργός Παιδείας. Αμφότεροι εκτός τόπου και χρόνου, ισχυρίστηκαν ότι αυτά τα τέσσερα χρόνια η παιδεία «αλλάζει στην πράξη». Ο κ. Μητσοτάκης δεν δίστασε να επαναλάβει τα χυδαία ψεύδη μιας φτηνής προπαγάνδας: «Είμαστε με τις βιβλιοθήκες και όχι με τις βαριοπούλες, το αποδείξαμε στην πράξη. Ένα σημαντικό έργο το οποίο έχει γίνει πρέπει να έχει συνέχεια. Και επιτρέψτε μου να σας πω ότι αν υπάρχει ένα πεδίο όπου οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ της δικιάς μας παράταξης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, σε επίπεδο αντίληψης, σε επίπεδο ιδεοληψιών που έρχονται από το χθες, είναι τόσο έντονο, είναι ο τομέας της παιδείας». Περί αυτού ακριβώς πρόκειται: το καταστροφικό έργο της κυβέρνησης στην παιδεία δεν πρέπει να έχει συνέχεια, αλλά πρέπει άμεσα να σταματήσει και να ανατραπεί στις κάλπες των επικείμενων εκλογών.
Ποιες είναι όμως αυτές οι «ιδεοληψίες» του ΣΥΡΙΖΑ που έρχονται από το χθες; Με μια λέξη, είναι η υπεράσπιση και η αναβάθμιση της δωρεάν δημόσιας παιδείας για όλους. Ο κ. Μητσοτάκης δεν είναι με τις βιβλιοθήκες· είναι με τα ΜΑΤ, την καταστολή και την αστυνομοκρατία. Η κατασκευή της περιβόητης βιβλιοθήκης στο Βιολογικό του ΑΠΘ δεν έχει προχωρήσει καθόλου εδώ και δύο χρόνια, την ίδια στιγμή που οι υπάρχουσες βιβλιοθήκες καταρρέουν από την έλλειψη συντήρησης, πόρων και βιβλιοθηκονόμων, με κραυγαλέο παράδειγμα την Κεντρική Βιβλιοθήκη που κλείνει όταν βρέχει, επειδή μπάζει νερά.
Το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, το οποίο ετοιμάζεται να γιορτάσει τα 100 χρόνια από την ίδρυσή του, έχει να επιδείξει πλήθος διδακτικών, ακαδημαϊκών και ερευνητικών επιτευγμάτων σε εθνικό και σε διεθνές επίπεδο. Τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε κατάσταση πολιορκίας, με την καθημερινή παρουσία ένοπλων αστυνομικών και ασφαλιτών, με διμοιρίες των ΜΑΤ και άλλων ειδικών δυνάμεων να επιβάλουν το δόγμα «νόμος και τάξη» της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Για την κατάσταση αυτή ευθύνεται η ιδεοληψία της κυβερνητικής πολιτικής που, κλιμακώνοντας μια στρατηγική έντασης και σύγκρουσης, επιχειρεί να εξαπατήσει και να χειραγωγήσει την κοινή γνώμη, παρουσιάζοντας ως δήθεν πρόοδο την αγοραία ιδιωτικοποίηση, την εισαγωγή διδάκτρων παντού, την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής που στέλνει χιλιάδες μαθητές στα ιδιωτικά Κολλέγια της συμφοράς, την κατάργηση της δημοκρατίας και της αυτοδιοίκησης των πανεπιστημίων.
Η κυβέρνηση, με σύμμαχο τις ανεκδιήγητες πρυτανικές αρχές, επέλεξε το ΑΠΘ ως πεδίο εφαρμογής όλων των αυταρχικών ρυθμίσεων των νόμων Κεραμέως. Δεν κατάφερε ωστόσο να πετύχει τους στόχους της, επειδή η μεγάλη πλειονότητα των καθηγητών, των εργαζομένων και των φοιτητών αποδοκιμάζει την κυβερνητική πολιτική. Διότι όλο και περισσότεροι κατανοούν πως η μόρφωση και η παιδεία αποτελούν κοινά αγαθά που πρέπει να είναι προσιτά σε όλες και σε όλους.
Με αφορμή το επαίσχυντο ΠΔ 85/2022 των Μητσοτάκη-Μενδώνη-Κεραμέως, κατά τους τελευταίους δύο μήνες έχει αναπτυχθεί ένα μαζικό, πολιτικοποιημένο και ακηδεμόνευτο κίνημα που καταφέρνει να πετυχαίνει νίκες. Οι νέοι καλλιτέχνες αγωνίζονται για τα σπουδαστικά και τα εργασιακά τους δικαιώματα, απαιτώντας τον σεβασμό της αξιοπρέπειάς τους, η οποία πλήττεται και καταρρακώνεται από τον κυβερνητικό κυνισμό. Οι άνθρωποι του πολιτισμού απεργούν, διαδηλώνουν, διεκδικούν. Στη μάχη αυτή συστρατεύονται όλα τα σωματεία ηθοποιών, χορευτών, μουσικών, όπως επίσης φοιτητές και πανεπιστημιακοί. Οι καταλήψεις εμβληματικών θεάτρων, αλλά και πανεπιστημιακών τμημάτων Καλών Τεχνών, στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα και στο Ναύπλιο, οι μαζικές πορείες και οι μαχητικές συναυλίες, όλα αυτά δηλώνουν την αποφασιστικότητα και την ωριμότητα ενός πολύχρωμου κοινωνικού κινήματος.
Είναι αναγκαίο να ηττηθεί η κυβερνητική πολιτική που απαξιώνει την παιδεία, τις τέχνες και τον πολιτισμό. Η νέα γενιά πρωτοστατεί στον δίκαιο αυτό αγώνα και έχει τη δυνατότητα σύντομα να νικήσει. Στις επερχόμενες εκλογές πρέπει να προκύψει μια καινούργια πλειοψηφία στην κοινωνία και στο κοινοβούλιο, η οποία θα επιτρέψει τον σχηματισμό μιας προοδευτικής κυβέρνησης με ριζοσπαστικό πρόγραμμα μεγάλων διαρθρωτικών αλλαγών. Έτσι μόνο θα μπει ένα τέλος στην αυταρχική νεοφιλελεύθερη διακυβέρνηση Μητσοτάκη, έτσι μόνο θα ανοίξει μια προοπτική ανόρθωσης της κοινωνίας και αναγέννησης της δημοκρατίας.
Η παιδεία είναι ένα κοινό αγαθό, όπως ακριβώς κοινά αγαθά είναι η υγεία, ο πολιτισμός και το περιβάλλον, ο αέρας που αναπνέουμε και το νερό που πίνουμε. Αυτά τα αγαθά είναι αναπαλλοτρίωτα και αδιαπραγμάτευτα, ούτως ώστε δεν νοείται να ιδιωτικοποιούνται και να εκχωρούνται από καμία νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση. Η ελληνική κοινωνία αρχίζει εκ νέου να αντιστέκεται, να απορρίπτει την ακροδεξιά ιδεολογία, να κινητοποιείται και να οραματίζεται ένα καλύτερο μέλλον για όλους, μια ποιοτικότερη ζωή με ανθρωπιά και αξιοπρέπεια.