Στο πλαίσιο του 25ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 5 Μαρτίου στην αίθουσα Παύλος Ζάννας, η εκδήλωση με τίτλο «Η Ιστορία σε Εικόνες – Δυνατότητες και Υπερβάσεις», με κεντρικό ομιλητή τον καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης Στάθη Καλύβα. Την εκδήλωση συντόνισε η καθηγήτρια Θεωρίας Κινηματογράφου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, Ελευθερία Θανούλη. Στο πλαίσιο της εκδήλωσης επιχειρήθηκε να τεθούν ζητήματα που συνδυάζουν το επιστημονικό αντικείμενο της ιστορίας με την τέχνη του ντοκιμαντέρ, με αφορμή τη μεταφορά του βιβλίου του Στάθη Καλύβα με τίτλο «Καταστροφές και Θρίαμβοι» σε σειρά ντοκιμαντέρ που επιχειρεί να αφηγηθεί την σύγχρονη ελληνική ιστορία σε επτά επεισόδια, μια συνολική εκδοχή του τί συνέβη στον ελλαδικό χώρο από το 1821 έως τις μέρες μας.
Όπως φαίνεται η κ. Θανούλη σπεύδει να εξυπηρετήσει την εκφρασμένη επιδίωξη του μητσοτακισμού να διεμβολιστεί και να ανατραπεί η ιδεολογική, πνευματική και καλλιτεχνική υπεροπλία της Αριστεράς. Ως πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του φεστιβάλ, και μάλιστα στην διοργάνωση του φεστιβάλ ντοκιμαντέρ που ανέκαθεν χαρακτηριζόταν από θεματολογία ριζοσπαστισμού, αμφισβήτησης, ακτιβισμού, πολιτικού και κοινωνικού προβληματισμού, φαίνεται ότι επιδιώκει να αλλοιώσει τη φυσιογνωμία του. Δεν εξηγείται αλλιώς η εκδήλωση που έγινε με καλεσμένο τον άτυπο σύμβουλο του Μητσοτάκη, άτεγκτο αναθεωρητή της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας που επιχειρεί να αμαυρώσει την εποποιΐα της Εθνικής Αντίστασης και του ΕΑΜ, να ξεπλύνει τους γερμανοτσολιάδες και τους μαυραγορίτες της κατοχής, τους ταγματασφαλίτες και τους χίτες, τα εγκλήματα του μετεμφυλιακού κράτους, το παρακράτος της δεξιάς και την φασιστική χούντα. Ακροβατώντας σε έναν ανιστόρητο συμψηφισμό που εξομοιώνει τους θύτες με τα θύματα, με επικίνδυνες αλτ-ράιτ αντιλήψεις καλυμμένες με έναν φαντασμένο ακαδημαϊσμό, ο Στάθης Καλύβας εκπροσωπεί το θινκ τανκ του συστήματος Μητσοτάκη. Στο φεστιβάλ κλήθηκε να μιλήσει για την μεταφορά ενός βιβλίου του σε σειρά ντοκιμαντέρ, που έχουν ήδη προβληθεί στο φιλόξενο, για τέτοιες περιπτώσεις και στόχους, κανάλι του ΣΚΑΪ. Πέρα από την απόλυτα ναρκισσιστική προσέγγιση να αυτοεπιλεγεί ο ίδιος ως κεντρικό πρόσωπο του ντοκιμαντέρ, κάτι που αποδεικνύει την κατεύθυνση να παρουσιαστούν οι προσωπικές του αναθεωρητικές απόψεις ως αντικειμενικές, δήλωσε ευθαρσώς τις προπαγανδιστικές προθέσεις του: «Η ιδέα ήταν να πούμε την ιστορία από την πλευρά μας. Όταν κανένας επικεντρώνεται σε πιο συγκεκριμένες περιόδους μπορεί να μπει σε μεγαλύτερο βάθος. Ήταν σίγουρα πρόκληση όμως, να αποφύγουμε τη βαρετή ουδετερότητα».
Όσο αμφιλεγόμενος κι αν είναι ως επιστήμονας, ο άτυπος σύμβουλος του Κυριάκου Μητσοτάκη διαπρέπει αναμφίβολα ως προπαγανδιστής. Είτε ξεπλένει τους συνεργάτες των γερμανών κατακτητών, είτε το μετεμφυλιακό παρακράτος, είτε τη δεξιά χούντα, η συμβολή του στον επαναπροσδιορισμό της ταυτότητας μιας αλτ-ράιτ Δεξιάς είναι ξεκάθαρη. Όπως ξεκάθαρος είναι κι ο λόγος που κλήθηκε σε κεντρική εκδήλωση του φεστιβάλ ντοκιμαντέρ: η προώθηση του ιστορικού αναθεωρητισμού και της επιθετικής δεξιάς προπαγάνδας σε έναν χώρο κινηματογραφικής τεκμηρίωσης που λάμπρυναν δημιουργοί όπως ο Πατρίσιο Γκουζμάν και ακτιβίστριες όπως η Βαντάνα Σίβα. Ας καταλάβουν, όμως, οι ιθύνοντες του φεστιβάλ ότι οι πολλοί και πιστοί θεατές του δεν τρώνε κουτόχορτο και καταλαβαίνουν τις αλλοιώσεις της φυσιογνωμίας του, που επιχειρούνται τον τελευταίο καιρό. Κι αν ήθελε η κ. Θανούλη να επιβεβαιώσει την ιδιότητά της ως καθηγήτρια θεωρίας του κινηματογράφου και να δώσει διέξοδο σε ένα αμήχανο φεστιβάλ μπροστά στο αδιανόητο κρατικό έγκλημα των Τεμπών, θα μπορούσε να προτείνει μια εκδήλωση αφιερωμένη στον Κεν Λόουτς και στην δραματικά επίκαιρη ταινία του με τίτλο «The Navigators» (ελληνικός τίτλος «Ο Πολ, ο Μικ και οι άλλοι»). Αν και ταινία μυθοπλασίας, τεκμηριώνει θαυμάσια τις επιπτώσεις τις ιδιωτικοποίησης των σιδηροδρόμων στην Αγγλία. Η ιδιωτικοποίηση που έγινε από την κυβέρνηση της Θάτσερ, έδωσε στον Κεν Λόουτς την ευκαιρία να φέρει στην επιφάνεια τον παραλογισμό και την ασυδοσία της λεγόμενης ελεύθερης αγοράς που, τελικά, όχι μόνο δεν απέδωσε τα διαφημιζόμενα οφέλη αλλά οδήγησε σε τεράστια αδιέξοδα. Οι εργαζόμενοι έμειναν πλήρως απροστάτευτοι, τα σωματεία υπονομεύτηκαν, οι κανόνες ασφαλείας άρχισαν να τηρούνται ολοένα και λιγότερο και οι μόνιμοι εργαζόμενοι αντικαταστάθηκαν από λίγους ανειδίκευτους και επισφαλώς εργαζόμενους. Οι σύγχρονοι μιμητές του θατσερισμού στην Ελλάδα ξεπατίκωσαν τις συνταγές του ασύδοτου και ληστρικού καπιταλισμού και οδήγησαν στο ασύλληπτο έγκλημα των Τεμπών.