Οι δείκτες του ρολογιού έχουν κολλήσει αμείλικτα στις 23:21, τη νύχτα της 1ης Μαρτίου. Έγκλημα και τραγωδία στα Τέμπη. Βαρύτατο πένθος. Η κοινωνία ασυγκράτητη στους δρόμους. Ο λόγος στη νεολαία…
Οι πολιτικές ισορροπίες που με κόπο είχαν φιλοτεχνηθεί ανατράπηκαν. Η κυβέρνηση υπό κατάρρευση, ο Μητσοτάκης σε απόγνωση. Κι όλα αυτά καθώς την επομένη του δυστυχήματος ο πρωθυπουργός θα «εγκαινίαζε» την ανύπαρκτη τηλεδιοίκηση και τη φωτοσήμανση των σιδηροδρομικών γραμμών στη Θεσσαλονίκη.
Ο «σταθμάρχης» του εγχώριου νεοφιλελευθερισμού, της κλεπτοκρατίας για πολλούς, είχε δώσει το σήμα για την επιβίβαση πολλών πράσινων στελεχών, εθελοντών και μη, στο τρένο της «νέας τετραετίας». Γύρισε όμως το λάθος κλειδί και το τρένο του κινήθηκε αντίθετα και στην ίδια γραμμή που κινούνταν και το τρένο της πράσινης «αυτονομίας». Η σύγκρουση κατέστη αναπόφευκτη. Από τα συντρίμμια έχει ανασυρθεί νεκρή η αυτοδυναμία και ημιθανής η πρωτιά του πρώτου γύρου. Ο παρατρεχάμενος μικρός Κωστάκης με το μεγάλο επώνυμο, σπεύδει να αναλάβει την αντικειμενική ευθύνη για να σώσει τον εαυτό του και τον «σταθμάρχη». Τρέχει και δεν φτάνει ο Γερός σαν Πέτρα του Μαξίμου να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Λέει και ψέματα, στα σοβαρά όμως. Ο αποσβολωμένος «σταθμάρχης» κάτι πρέπει να πει. Ψελλίζει στην αρχή για ανθρώπινο λάθος. Πολύ αργότερα θυμάται να ζητήσει συγγνώμη. Μετά, θολωμένος, επιχειρεί να τα ρίξει στους Χατζηπετρήδες. Ανάμεσά τους σε συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ και γιατρούς προκείμενους στο ΠΑΣΟΚ. Τώρα φωνάζει για την ανάγκη εκσυγχρονισμού που μόνον αυτός μπορεί να πραγματοποιήσει. Και απειλεί τον συνδικαλισμό που αντιστέκεται σε αυτόν. Η διάγνωση του γιατρού κάνει λόγο για σοκ από το δυστύχημα που φέρνει παραλήρημα, διαλείψεις και προσωρινή απώλεια μνήμης. Ωστόσο, από τις τοξικολογικές εξετάσεις προέκυψε ότι ο «σταθμάρχης» είχε μεθύσει για τα καλά από αλαζονεία, απληστία και ανευθυνότητα. Κρίμα! Ένα πιθανό ραντεβού με τη σοσιαλδημοκρατία, σε επόμενο σταθμό, φαίνεται πως δεν μπορεί πια να γίνει.
Ο Σημίτης για τον «κερδοσκοπικό οπορτουνισμό»
Την παραπάνω εκτίμηση ήρθε να ενισχύσει ακόμα και ο πάλαι ποτέ «αρχιερέας της διαπλοκής», κατά Κώστα Καραμανλή -πρώην πρωθυπουργό-, καθώς μοιάζει κι αυτός πλέον δύσθυμος. Ο Κώστας Σημίτης σε συνέντευξή του στην «Οικονομική Επιθεώρηση» -δεν είναι τυχαίο ότι δόθηκε αμέσως μετά τα Τέμπη- δώρισε μερικά λόγια οίκτου για τον «σταθμάρχη» αλλά, με τη γνωστή του ευρωπαϊκή κομψότητα, πρόσθεσε: «Το επενδυτικό κλίμα που επιδιώκει να δημιουργήσει η κυβέρνηση είναι ένας επιβεβλημένος στόχος που όμως μέχρι σήμερα έχει αποδώσει ασταθή αποτελέσματα. Στις περισσότερες περιπτώσεις κυριαρχούν οι επενδύσεις στο real estate και τα deals κερδοσκοπικών funds, τα οποία μάλιστα συχνά χρηματοδοτούνται με δάνεια από τις ελληνικές τράπεζες! Δηλαδή, με τα εθνικά μας κεφάλαια οι ξένοι αποκτούν τον έλεγχο της οικονομίας μας. Αυτό δεν λέγεται ξένη επένδυση, αλλά κερδοσκοπικός οπορτουνισμός». Σημαίνον στέλεχος της Χαριλάου Τρικούπη, σχολιάζει: «Για να τα πει αυτά ο Σημίτης, σημαίνει πως οι Γερμανοί και σημαντική μερίδα της εγχώριας επιχειρηματικής ελίτ δεν εμπιστεύονται πλέον τον Μητσοτάκη. Και, προφανώς, οι διαπιστώσεις του πρώην πρωθυπουργού αποτελούν σήμα σε κορυφαία στελέχη του εκσυγχρονισμού να εγκαταλείψουν την ιδέα να επενδύσουν το πολιτικό τους μέλλον σε έναν ξοφλημένο πρωθυπουργό». Σημειώνεται ότι από το ΠΑΣΟΚ δεν έχει υπάρξει κάποια επίσημη αντίδραση παρά το γεγονός ότι ο Κώστας Σημίτης εκτίμησε ως χρήσιμη την παρουσία του κόμματος στο πολιτικό σκηνικό ενώ χαρακτήρισε ως «σταθερή και ισορροπημένη τη στάση του Νίκου Ανδρουλάκη αυτήν την ταραγμένη περίοδο».
Υπό αναθεώρηση η στρατηγική του ΠΑΣΟΚ
Είναι πιθανό η σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ είτε να έχει αδυναμία να αποκωδικοποιήσει το μήνυμα Σημίτη είτε να λαμβάνει και άλλα ισχυρά μηνύματα και να μπερδεύεται – δεν είναι δα και η πρώτη φορά, συνέβη και με την Καϊλή.
Μπορεί να είναι δύσκολο ακόμη να εκτιμηθούν οι πολιτικές επιπτώσεις του τραγικού δυστυχήματος - εγκλήματος στα Τέμπη, ωστόσο είναι αναγκαίο να επαναπροσδιοριστεί έγκαιρα η στρατηγική του ΠΑΣΟΚ. Η «αυτονομία» και οι ίσες αποστάσεις ως όχημα για την πολιτική του επιβίωση ξεπεράστηκαν από τα πράγματα. Το κοινωνικό ξέσπασμα στους δρόμους και τις πλατείες, με τη νέα γενιά στην πρώτη γραμμή, δεν μπορεί να αγνοηθεί. Ο εθισμός στον σοσιαλφιλελευθερισμό, ως αδυναμία προσαρμογής στις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες, οδηγεί στα δεξιά. Αλλά οποιαδήποτε σκέψη συνεργασίας με τη ΝΔ, είτε με τον Μητσοτάκη επικεφαλής είτε όχι, θέτει πλέον σε κίνδυνο αυτή την ίδια την ύπαρξη του κόμματος.
Αντιθέτως, τα μαθηματικά της πολιτικής επιβίωσης δείχνουν στ’ αριστερά. Η επιλογή της ενότητας των δημοκρατικών δυνάμεων και μάλιστα στην προοπτική της προοδευτικής κυβέρνησης αποτελούν την ευκαιρία για το ΠΑΣΟΚ να συμβάλει σε μια πολιτική αλλαγή. Αλλαγή που να μετουσιώνει την ανάγκη για δημοκρατία και δικαιοσύνη σε πολιτικό πρόταγμα και πρόγραμμα αλλά, ταυτόχρονα, και σε μετατροπή της οργής σε συνειδητή και οργανωμένη πολιτική δράση.