Οι μεγαλειώδεις, παλλαϊκές, ακηδεμόνευτες συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα την Τετάρτη, με κορυφαία εκείνη στην Αθήνα της λαοθάλασσας των εκατό και πλέον χιλιάδων διαδηλωτών, η αποφασιστική, εμφατική παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα, είναι η πανηγυρική επιβεβαίωση ότι η τραγωδία των Τεμπών άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή του τόπου. Βάζοντας τέλος σε ένα άλλο κεφάλαιο του πολιτικού βίου. Αυτό που άνοιξαν όλα αυτά τα χρόνια τα συστημικά μέσα, φιλοτεχνώντας για τον Κυριάκο Μητσοτάκη το ηγετικό προφίλ του εγγυητή της σταθερότητας, της ασφάλειας και της κοινωνικής συνοχής.
Ο πρωθυπουργός αποδεικνύεται ανεπαρκέστατος στην επιτέλεση του πολιτικού ρόλου που του ανατέθηκε από τους χορηγούς του, μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και σύμφυτα συστημικά μέσα ενημέρωσης. Θα τον ακολουθήσουν στην πτωτική πορεία του, που έχει ήδη ξεκινήσει αμετάκλητα;
Αμφίβολο. Ο χειρισμός από μέρους του της κρίσης της πολύνεκρης τραγωδίας ήταν από την πρώτη στιγμή τόσο άστοχος, τόσο επιπόλαια αδιάφορος για τις ανθρώπινες ευαισθησίες και για τα πολιτικά αντανακλαστικά του κοινωνικού σώματος, που δεν θα μπορούσε να μην ανησυχήσει ακόμη και αυτούς που έχουν επενδύσει στο πρόσωπό του. Βλέπουν το ρίσκο που ανέλαβαν κάνοντάς το. Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Αποστασιοποιούνται, αποποιούνται την «πολιτική ευθύνη». Ευσχήμως…
«Το γεγονός ότι πολλές από τις ασύλληπτες ελλείψεις του σιδηροδρομικού δικτύου ήταν γνωστές και είχαν επισημανθεί σε στελέχη προηγούμενων κυβερνήσεων δεν ελαφρύνει τη θέση της σημερινής κυβέρνησης, το αντίθετο. Σημαίνει ότι τις γνώριζε, αλλά δεν κινήθηκε ούτε έγκαιρα ούτε και αποφασιστικά για να τις αντιμετωπίσει… Η συστημική αποτυχία στη διαχείριση του ΟΣΕ έχει απογοητεύσει πολλούς … Δικαιολογημένα πιστεύουν ότι πέρα από τον κάθε σταθμάρχη υπάρχει ζήτημα πολιτικής ευθύνης».1
Οι επειγόμενοι, για λόγους ιδίου συμφέροντος, να ξέρουν, γνώριζαν από πρώτο χέρι αυτό που διέρρευσε την Πέμπτη. Ότι δηλαδή οι έρευνες της κοινής γνώμης που ξεκίνησαν τη Δευτέρα για όλες τις εταιρείες δημοσκοπήσεων καταγράφουν μια πρωτοφανή πτώση των ποσοστών της ΝΔ, κάτω ακόμη και από το 30%. Ακόμη δυσμενέστερα φαίνεται να είναι τα ποιοτικά στοιχεία αναφορικά με τον πρωθυπουργό. «Οι θετικές γνώμες για τη διαχειριστική ικανότητα και την αποτελεσματικότητα του Κυρ. Μητσοτάκη πέφτουν περισσότερο από 10 μονάδες», είναι η διαπίστωση που αποδίδεται, με κάθε επιφύλαξη μέχρι την επιβεβαίωσή της, σε γνωστό δημοσκόπο.
Ο Κυρ. Μητσοτάκη βρίσκεται μπροστά σε ένα δίλημμα –υπαρξιακό δίλημμα. Ενώ οι σχεδιασμοί του για κάλπες στις 9 Απριλίου υποχωρούν ατάκτως μπροστά στη βέβαιη απώλεια της πρώτης θέσης, πράγμα που θα ισοδυναμούσε με αμφισβήτηση της αρχηγίας του κόμματος, η χρονική μετάθεση των εκλογών, αφετέρου, υποκρύπτει τον κίνδυνο περαιτέρω επιδείνωσης του πολιτικού κλίματος για τον ίδιο –και, βέβαια, για το κόμμα του, εντός του οποίου, όπως καλά γνωρίζει, έχουν ήδη ξεκινήσει διεργασίες «υποδοχής» μιας πιθανής ψυχρολουσίας στις κάλπες της απλής αναλογικής. Στους βουλευτές που ανησυχούσαν ότι εξαιτίας της απλής αναλογικής δεν θα επανεκλεγούν, προστίθενται τώρα και εκείνοι που βλέπουν να τους απειλεί ο ίδιος κίνδυνος όσο αναβάλλονται οι κάλπες. Δεν πιστεύουν ότι ο χρόνος θα απομειώσει στο ορατό μέλλον το πολιτικό κόστος της τραγωδίας των Τεμπών.
Μπροστά στον κίνδυνο η ΝΔ να χάσει στις εκλογές την πρωτιά, το Μαξίμου φαίνεται να προσανατολίζεται σε μια επιλογή: στη συνενοχοποίηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Με παροξυσμικές επιθέσεις, η δυσαρέσκεια προς την κυβέρνηση να διοχετευθεί στην κατεύθυνση μιας «αντισυστημικής ψήφου» ακροδεξιάς απόκλισης, ώστε να μην επωφεληθεί ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία. Η εμφατική, επίμονη παρουσία της νεολαίας στους δρόμους και τις πλατείες της διαμαρτυρίας δείχνει πως δεν είναι βέβαιο ότι αυτό θα αποδώσει –ως προς το σκέλος της «ακροδεξιάς» επιδίωξής του τουλάχιστον...
«Μαζί με τους 57 επιβάτες χάθηκαν και τα όποια αποθέματα εμπιστοσύνης της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στο κράτος, στην κυβέρνηση και στον πρωθυπουργό τον ίδιο. Ειδικώς για τον κ. Μητσοτάκη και τους υπουργούς του έσπασε εκείνο το αδιόρατο τείχος προστασίας και ανοχής που τους περιέβαλε… Το δυστύχημα έδρασε κατά τρόπο καταλυτικό. Ήταν σαν οι πολλές προηγούμενες αμφιβολίες, τις οποίες οι περισσότεροι προσπερνούσαν, να γιγαντώθηκαν και να πήραν διαστάσεις γενικευμένης αμφισβήτησης. Αυτό δηλώνουν οι έντονες αντιδράσεις στους δρόμους, στις πλατείες, στα γήπεδα, παντού. Αλλά και οι συζητήσεις στις γειτονιές, στους τόπους εργασίας, στα σπίτια είναι καταδικαστικές… Το γυαλί ράγισε…».2
Οδεύει προς τη λήξη του το ειδύλλιο χορηγών-Μητσοτάκη;
«Το γυαλί ράγισε και τίποτε επί του παρόντος δεν μοιάζει ικανό να οδηγήσει σε μια έστω τραυματική επανασυγκόλληση […] Η κυβέρνηση προσπαθεί να αμβλύνει τις εντυπώσεις, να διανείμει τις ευθύνες και να παρασύρει τους πάντες σε κατάσταση συνυπευθυνότητας και κυβερνητικού αδιεξόδου, αντίστοιχου εκείνου που επικράτησε το 2012. Ό,τι και να κάνει ο κ. Μητσοτάκης, ακόμη και αν αμβλύνει τα κύματα οργής και φθοράς και επιτύχει την πρωτιά, η όποια κυβέρνηση σχηματίσει θα είναι ασθενής και βραχύβια. Είπαμε, το γυαλί ράγισε…».3
Έχει λάβει το μήνυμα η κυβέρνηση; Από το πρωθυπουργικό περιβάλλον διαρρέεται ότι, αν οι κινητοποιήσεις της νεολαίας εξακολουθήσουν αμείωτες, η κυβέρνηση θα επανεξετάσει την εκδοχή των εκλογών στις 9 Απριλίου. Που σημαίνει ότι, αν ο Κυρ. Μητσοτάκης κάνει αυτή την επιλογή, η καταληκτική ημερομηνία για την προκήρυξη των εκλογών είναι, με βάση το Σύνταγμα, η 19η Μαρτίου.
Ο χρόνος πυκνώνει επιτακτικά. Το μέλλον ξαναγίνεται αυτό που δεν έπαψε ποτέ να είναι: υπόθεση των νέων. Η κυβέρνηση το απεύχεται. Η αντιπολίτευση, η αξιωματική αντιπολίτευση, οφείλει να ανταποκριθεί άμεσα, χωρίς καθυστερήσεις. Δεν ήταν πάντα και δική της υπόθεση μέλλον;
Σημειώσεις:
1. Από το πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο της «Καθημερινής», με τίτλο «Πολιτική ευθύνη».
2. Αντώνης Καρακούσης, «Το γυαλί ράγισε…», tovima.gr, 08.03.2023, 07:41.
3. Ό.π.