Το δυστύχημα των Τεμπών, ως η βαλβίδα εκείνη που αφαιρέθηκε βίαια από μια χύτρα που κόχλαζε από καιρό. Το αδιανόητο δυστύχημα που αμφισβητεί ευθέως τον πυρήνα του δικαιώματος να ζούμε με ασφάλεια. Η με οδυνηρό τρόπο διάλυση της κεντρικής πολιτικής αφήγησης ότι σε έναν κόσμο εξαιρετικά ασταθή, και παρά τα πολλά προβλήματα και τις αστοχίες, βαδίζαμε σταθερά και με ασφάλεια προς το μέλλον. Το βέλος των ευθυνών, η απύθμενη θλίψη, η απογοήτευση, ο θυμός και η οργή. H κυβέρνηση που διαχειρίζεται την κατάσταση με έναν τρόπο που περισσότερο οξύνει την διευρυμένη κοινωνική οργή παρά την κατανοεί και συνομιλεί μαζί της.
Και κυρίως, ένα κεντρικό αρχαιοελληνικό σχήμα, Άτη - Ύβρις - Νέμεσις - Τίσις που στριφογυρίζει συνεχώς στο μυαλό μου γιατί μοιάζει να εξηγεί όλη την παρούσα συνθήκη στην πλήρη έκταση της, κοινωνικά και πολιτικά.
Από το fb