«Εξορία» του Βασίλη Μαζωμένου: Ένας άνδρας θέλει να φύγει από τη χώρα. Στην προσπάθειά του αυτή, πέφτει στη θάλασσα και διασώζεται από την ακτοφυλακή η οποία τον επιστρέφει πίσω. Αυτομάτως μετατρέπεται σε φυγά, σε εξόριστο μέσα στην ίδια του την πατρίδα και προσπαθεί να επιβιώσει με κάθε τρόπο.
Ο Μαζωμένος από την αρχή αντιστρέφει την κατάσταση. Αυτός που φεύγει είναι Έλληνας, η ζωή στην Ελλάδα έχει γίνει αβίωτη, τα πάντα έχουν καταρρεύσει, ηθικές αξίες δεν υπάρχουν, ο κοινωνικός ιστός έχει διαρραγεί. Ο άνδρας αυτός δεν θα καταφέρει να βρεθεί «αλλού» αλλά θα τον γυρίσουν πίσω, στην Ελλάδα η οποία μεταμορφώνεται στο «αλλού». Ωραία ιδέα και την ίδια ώρα προκλητική!.
Ο άνδρας αυτός, λοιπόν, περιφέρεται ως ξένος και προσπαθεί να επιβιώσει. Κλέβει ρούχα από το σπίτι κάποιου, που όπως φαίνεται είναι μουσουλμάνος, προσπαθεί να κλέψει φαγητό από ένα μίνι μάρκετ που ο ιδιοκτήτης του είναι Ιρανός, συλλαμβάνεται και οδηγείται στο τμήμα. Εκεί οι αστυνομικοί τον κατηγορούν επειδή ντροπιάζει τη χώρα του και δίνει δικαίωμα στους «αραπάδες»! Και η περιπλάνηση συνεχίζεται σε έναν τόπο, μη-τόπο. Σε έναν κόσμο αφιλόξενο, επιθετικό όπου τα πάντα αγοράζονται. Ακόμη κι η τρυφερότητα, η ανθρώπινη επαφή, ο έρωτας.
Τι μας λέει, εν τέλει ο Βασίλης Μαζωμένος; Κάτι πολύ σημαντικό, πως η εξορία βρίσκεται παντού, ακόμη και μέσα μας. Και σε ένα τέτοιο περιβάλλον που μοιάζει με εφιάλτη, αναζητούμε τη θέση μας, τη χαμένη μας ταυτότητα, το ίδιο μας τον εαυτό.
Ο σκηνοθέτης ακολουθεί τις περιπέτειες του ήρωά του, τη βάσανο της επιβίωσης και της προσωπικής λύτρωσης. Με στιγμιότυπα-επεισόδια, με λήψεις που δεν πλησιάζουν στα πρόσωπα, αναδεικνύοντας έτσι την απουσία αληθινού «εαυτού» μέσα σε ένα περιβάλλον ασφυκτικά περιορισμένο, μια νέα πατρίδα η οποία ετοιμάζεται για όλους τους ανθρώπους. Και το όνομα αυτής: Εξορία!
«Ξεριζωμένοι» της Ελένης Αλεξανδράκη: Από τον Ελληνικό Εμφύλιο ως τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, από τα χρόνια του Φράνκο μέχρι τα χρόνια του Covid-19, από τον Ινδικό Ωκεανό ως τη Σιβηρία, πολλά παιδιά ξεριζώθηκαν βίαια από το φυσικό τους περιβάλλον για πολιτικούς λόγους. Μέσα από τις μαρτυρίες τους αναδύονται τρομερές και συχνά άγνωστες πτυχές της ιστορίας. Ντοκιμαντέρ.
«Τυχερό αστέρι» (Beurokeo) του Χιροκάζου Κορίντα: Δύο άνδρες κλέβουν μωρά από το κουτί υιοθεσιών της εκκλησίας όπου τα εναποθέτουν οι γονείς που δεν μπορούν να τα μεγαλώσουν. Μια μέρα όμως μια μητέρα τους ανακαλύπτει. Στο κατόπι τους όμως βρίσκεται και η αστυνομία.
«Σκάρλετ» (L’ Envol) του Πιέτρο Μαρτσέλο: Η Ζουλιέτ, που μεγαλώνει με τον πατέρα της και λατρεύει το τραγούδι, περιμένει να εκπληρωθεί η προφητεία που της έκανε μια μάγισσα. Πως τα πορφυρά πανιά θα την πάρουν μακριά…
«Shazam: Η οργή των θεών» (Shazam: Fury of the gods), του Ντέιβιντ Φ. Σάντμπεργκ: Τα αδέλφια Μπάτσον μετατρέπονται σε υπερήρωες και αναλαμβάνουν να σώσουν τον κόσμο!
«65» των Σκοτ Μπεκ και Μπράιαν Γουντς: Μετά από μια καταστροφική συντριβή σε έναν άγνωστο πλανήτη, ο πιλότος Μάιλς ανακαλύπτει ότι στην πραγματικότητα είναι εγκλωβισμένος στη Γη… 65 εκατομμύρια χρόνια πριν.