Μετά από ένα μπρα ντε φερ μηνών που κατέδειξε με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο το ταυτοτικό πρόβλημα που αντιμετώπιζε –και σε έναν βαθμό ακόμη αντιμετωπίζει– ο συνασπισμός των έξι της τουρκικής αντιπολίτευσης, ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου πήρε το πολυπόθητο χρίσμα του υποψηφίου της «Εθνικής Συμμαχίας» (Millet Ittifaki) για την τουρκική προεδρία. Απέναντι στον συμπαγή κυβερνητικό συνασπισμό της «Συμμαχίας του Λαού» (Cumhur Ittifaki) των κ.κ. Ερντογάν (AKP) και Μπαχτσελί (MHP), η αντιπολίτευση προτάσσει ένα συνονθύλευμα, θα έλεγε κανείς, από ετερόκλητες ιδεολογίες και κόμματα, που ουσιαστικά καλύπτουν όλο το ιδεολογικό φάσμα και φαίνονται να έχουν περισσότερες διαφορές από σημεία σύγκλισης.
Ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου δέχθηκε ως αντιπροέδρους τους δημοφιλείς δημάρχους Κωνσταντινούπολης (Ιμάμογλου) και Άγκυρας (Γιαβάς), προκειμένου να κρατήσει στον συνασπισμό το ακροδεξιό Καλό Κόμμα της Μεράλ Ακσενέρ, από τον πολιτικό χώρο της οποίας προέρχονται οι δυο πολιτικοί. Παράλληλα προσπαθεί να συμπράξει και με το HDP, παρά το γεγονός ότι και από τον χώρο του Καλού Κόμματος, αλλά και από τον χώρο του φιλοκουρδικού αριστερού Κόμματος της Δημοκρατίας των Λαών, υπάρχουν δεύτερες σκέψεις για το κατά πόσο μια τέτοια συμπόρευση είναι εφικτή. Η Ακσενέρ για παράδειγμα θέλει την προεκλογική συνεργασία, αλλά όχι και «να καθίσει στο ίδιο τραπέζι» με το HDP. Ωστόσο η προσέγγιση με συντονιστή τον Κιλιτσντάρογλου φαίνεται να προχωράει, υποστηρίζεται, για παράδειγμα από τον φυλακισμένο ηγέτη του HDP Σελαχαττίν Ντεμιρτάς, ο οποίος ωστόσο σε πρόσφατη ανοιχτή επιστολή του προς την Μεράλ Ακσενέρ, τονίζει ότι αν και το HDP δεν διεκδικεί υπουργεία, απαιτεί ωστόσο ισότιμη συμπόρευση «ώμο με ώμο».
Φαίνεται, λοιπόν, ότι η αντιπολίτευση σπρωγμένη από την ανάγκη να σταθεί απέναντι σε έναν αντίπαλο με χαρακτηριστικά καθεστώτος, που νέμεται αποκλειστικά κράτος και θεσμούς για είκοσι χρόνια και που επενδύει σταθερά στην πόλωση και τη διαίρεση, επέλεξε να κινηθεί αντίστροφα και να επιδιώξει μια σύνθεση. Ο ίδιος ο Κιλιτσντάρογλου είναι αλεβίτης, και σύμφωνα με τους αναλυτές αυτό του το χαρακτηριστικό τον έκανε αντιπαθή στον πολύ λαό. Και όμως, προτάσσοντας και τη συνεργασία του με τους αντιπροέδρους και δείχνοντας διατεθειμένος να μην κρατήσει αποκλειστικά την εξουσία, κατάφερε με την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του να προηγείται δημοσκοπικά του αντιπάλου του με τουλάχιστον έξι μονάδες διαφορά. Δεν είναι τυχαίο ότι αμέσως μετά τον μιμήθηκε και ο Ερντογάν σπεύδοντας να ανακοινώσει αντιπροέδρους για το δικό του κυβερνητικό σχήμα. Προφανώς και ο κυβερνητικός συνασπισμός εισπράττει δυσαρέσκεια από τον κόσμο για την οικονομική δυσπραγία, την ανεργία, τη διαφθορά, τους χαμηλούς μισθούς, την απουσία κράτους προνοίας που φάνηκε στους σεισμούς κτλ. Αλλά φαίνεται επίσης ότι ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου έχει την ικανότητα να μετατρέπει τις «αδυναμίες» του σε σημεία σύγκλισης με την κοινωνία και τον κόσμο.
Την ίδια στιγμή, ο κυβερνητικός εταίρος του Ερντογάν Ντεβλέτ Μπαχτσελί, με αφορμή τα επεισόδια εις βάρος της κουρδικής Amedspor από φιλάθλους άλλης ομάδας, άδραξε την ευκαιρία για μια ακόμη φραστική επίθεση εναντίον των Κούρδων. Σκοπός του να συσπειρώσει το ακροδεξιό κομματικό του ακροατήριο επενδύοντας στις διαιρέσεις και τη μισαλλοδοξία στο εσωτερικό της χώρας, τώρα που οι μεγαλοστομίες περί τουρκικής ισχύος και παντοδυναμίας στο εξωτερικό κατέπεσαν μαζί με τις πολυκατοικίες στο Hatay. Η αντιπολίτευση επιλέγει να κινηθεί μάλλον στον αντίποδα αυτής της προσέγγισης με τον Κιλιτσντάρογλου να δηλώνει ότι «θέλει όλα τα χρώματα της Τουρκίας μαζί». Μένει βέβαια να φανεί αν ο αντιπολιτευτικός συνασπισμός θα καταφέρει να κάνει αυτή την υπέρβαση.
Και αυτό γιατί η πρόσφατη άρση απαγόρευσης της κρατικής χρηματοδότησης του HDP μπορεί να έφερε μια ανάταση στον χώρο –και την αναμενόμενη αντίδραση του κυβερνητικού εταίρου Μπαχτσελί, που καταφέρθηκε με απειλές εναντίον του Συνταγματικού Δικαστηρίου που πήρε την απόφαση. Ωστόσο, το ενδεχόμενo απαγόρευσης του HDP παραμένει, και μάλιστα η απόφαση θα ληφθεί –εντελώς συμπτωματικά– μια μέρα μετά τη λήξη προθεσμίας υποβολής των υποψήφιων βουλευτών των κομμάτων. Υπό αυτή την απειλή και προκειμένου το κόμμα να διαφυλάξει τη δύναμή του, φαίνεται πως προκρίνεται η απόφαση το HDP να κατέλθει στις εκλογές υπό την ομπρέλα του «αδελφού» Κόμματος της Πράσινης Αριστεράς.
Ο κυβερνητικός συνασπισμός γνωρίζει ότι οι ψηφοφόροι του HDP τάσσονται στην πλειοψηφία τους κατά του Ερντογάν και υπέρ του Κιλιτσντάρογλου, γνωρίζει επίσης ότι το ποσοστό τους, που ξεπερνά το 10%, μπορεί να κρίνει τις εκλογές, οπότε και το σφυροκόπημα στις διαφορές που έχουν μεταξύ τους τα κόμματα που συναποτελούν τον αντιπολιτευτικό συνασπισμό, εντείνεται από τα κυβερνητικά ΜΜΕ, με αιχμή του δόρατος την προσέγγισή τους με τους «τρομοκράτες» του HDP. Το επόμενο διάστημα η «Συμμαχία του Λαού» θα αναμοχλεύσει πάθη τα οποία ακόμη υπάρχουν στην τουρκική κοινωνία –και είναι και έντονα– και θα επενδύσει στα εθνικιστικά στοιχεία, προκειμένου είτε να διαλύσει τον συνασπισμό ολωσδιόλου, είτε να του μειώσει όσο περισσότερο μπορεί τα ποσοστά. Μένει να φανεί αν η «Εθνική Συμμαχία» διαθέτει την ενότητα, αλλά και την ευελιξία για να ανταπεξέλθει σε μια τέτοια επίθεση και τις συνέπειες που αυτή ενδέχεται να έχει στην τουρκική κοινωνία.
Εδώ Βόσπορος…
Το Πανεπιστήμιο του Βόσπορου στην Τουρκία κρατά αταλάντευτα το λάβαρο του αγώνα για την προάσπιση της ακαδημαϊκής ελευθερίας, αποτελώντας ένα διακριτό πυρήνα αντίστασης στην προσπάθεια της κυβέρνησης Ερντογάν να «νοθεύσει» τις αυτόνομες πρυτανικές εκλογές, διορίζοντας με προεδρικό διάταγμα ως πρύτανη τον Μελίχ Μπουλού(Melih Bulu), φίλο της κυβέρνησης του. Η «Εποχή» φιλοξενεί την επιστολή των τούρκων ακαδημαϊκών, που θα τη διαβάσετε στην ιστοσελίδα μας, epohi.gr.