«Ο άντρας των ονείρων μου» (Ich bin dein mensch) της Μαρία Σρέιντερ: Μια επιστήμονας για να χρηματοδοτήσει τις έρευνες της, δέχεται να πάρει μέρος σε ένα πείραμα. Να συγκατοικήσει για τρεις εβδομάδες με ένα ανθρωποειδές ρομπότ, τον Τομ, ο οποίος είναι σχεδιασμένος για να ικανοποιεί κάθε της ανάγκη.
«Η Λέιλα και τ’ αδέρφια της» (Baradaran-e Leila) του Σαΐντ Ρουσταγί: Η 40χρονη Λέιλα έχει περάσει τη ζωή της φροντίζοντας τους γονείς και τα τέσσερα αδέλφια της. Η δύσκολη οικονομική κατάσταση την αναγκάζει να κάνει ό,τι μπορεί για να σώσει την οικογένεια από τη φτώχεια. Τότε ανακαλύπτει ότι ο πατέρας της κρύβει έναν οικογενειακό θησαυρό. Αυτό θα φέρει χάος στην οικογένεια και οι πράξεις κάθε μέλους θα τους οδηγήσουν σταδιακά ένα βήμα πιο κοντά στην καταστροφή.
«Μια απροσδόκητη σχέση» (A good person) του Ζαχ Μπραφ: Ο πόνος της απώλειας φέρνει κοντά τον Ντάνιελ και τη νεαρή Άλισον, που επέζησε από μια τραγωδία στην οποία πέθανε η κόρη του Ντάνιελ. Όσο εκείνος μεγαλώνει την έφηβη εγγονή του και η Άλισον αναζητά την εξιλέωση, ανακαλύπτουν πως η φιλία, η συγχώρεση και η ελπίδα μπορούν να βρεθούν στα πιο αναπάντεχα μέρη.
«Οι ξεχασμένοι» (Los olvidados) των Λουτσιάνο και Νικόλας Ονέτι: Το Επεκουέν ήταν ένα από τα πλέον τουριστικά χωριά της Αργεντινής, με εκατοντάδες επισκέπτες στις θερμές πηγές του. Στις 10 Νοεμβρίου 1985, όμως, έσπασε ένα φράγμα και το χωριό βυθίστηκε στο νερό. Τριάντα χρόνια αργότερα, τα νερά υποχώρησαν αλλά οι κάτοικοι δεν επέστρεψαν. Μια παρέα νεαρών ταξιδεύει εκεί για να γυρίσουν ένα ντοκιμαντέρ. Όμως δεν είναι μόνοι τους…
«Τζον Γουίκ: Κεφάλαιο 4» (John Wick: chapter 4) του Τσαντ Σταχέλσκι: Ο Τζον Γουίκ βρίσκει τον τρόπο να νικήσει την Υψηλή Τράπεζα. Πριν όμως κερδίσει την ελευθερία του, πρέπει να αντιμετωπίσει έναν εχθρό με πανίσχυρες συμμαχίες σε όλη την υφήλιο και δυνάμεις που θα μετατρέψουν παλιούς φίλους σε εχθρούς.
«Broken circle» του Δημήτρη Κατή: Χιλιάδες χρόνια πριν, σε αυτήν την αρχέγονη Γαία, η χαρά ξελογιάστηκε από τον απατηλό χρόνο που της έστησε μια αδυσώπητη παγίδα. Η νεαρή κόρη με άδολη αγάπη για τη ζωή και με πολλά ερωτήματα για τα μυστήρια που την περιβάλλουν, ξεχύθηκε σε μια νοητικά ερωτική αναζήτηση της αλήθειας, με γνώμονα την αμφισβήτηση των εννοιών του κατεστημένου της εποχής. Την παράδοξη αυτή εκδοχή της πορείας της θα περιγράψουμε σε αυτήν εδώ την ιστορία. Μια ιστορία που κανείς δεν γνωρίζει εάν πράγματι ήταν αληθινή ή ήταν ένα όνειρο μέσα σε ένα άλλο.
«Τα αβγά και τα πασχάλια» (Die Haschenschule-Der grobe eierklau) της Ούτε φον Μιούνχαου-Πολ: Το ύπουλο κουνέλι της πόλης, ο Λέο, θέλει να καταστρέψει το Πάσχα μια για πάντα. Συνωμοτώντας με τις αλεπούδες, σχεδιάζει να καταστρέψει όλα τα αυγά του Πάσχα.
«120 μέρες στα Σόδομα» (Salo o le 120 giornate I DSodoma) του Πιερ Πάολο Παζολίνι: Εμπνεόμενος από το ανολοκλήρωτο έργο του Μαρκήσιου ντε Σαντ «Οι 120 μέρες των Σοδόμων», ο Παζολίνι γύρισε το 1975 το «Σαλό» και ασκεί δριμύτατη κριτική στη θηριωδία του φασισμού και στη βαθιά αρρωστημένη φύση του. Βλέποντας ξανά την ταινία, μετά από 48 χρόνια μου φάνηκε παρωχημένη. Δεν είμαι βέβαιος εάν το σημερινό κοινό θα μπορέσει να αντέξει την αισθητική της και δεν θα αντιδράσει αρνητικά. Και όχι επειδή είναι τολμηρή και προκλητική αλλά εξαιτίας της υπερβολής και της εμμονής του σκηνοθέτη σε σκηνές που θέλουν γερό στομάχι. Προσωπικά συστήνω την ταινία σε όλους. Τόσο σε εκείνους που την είχαν δει στο παρελθόν όσο και στους άλλους που θα την δουν για πρώτη φορά.