Παραδεκτή έκανε την προσφυγή της Γεωργίας Μπίκα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, δίνοντας μια αχτίδα αισιοδοξίας ότι θα υπάρξει μια κάποια δικαίωση για την επιζήσασα βιασμού.
«Το παραδεκτό του Δικαστηρίου δείχνει πως δεν είναι προδήλως αβάσιμη η προσφυγή, δηλαδή ότι οι αιτιάσεις της προσφυγής αφορούν πράγματι σοβαρή βλάβη δικαιωμάτων από τις ελληνικές αρχές», εξηγεί στην «Εποχή» η Αγγελική Σεραφείμ, μέλος του ΔΣ του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και της παράταξης Εναλλακτικής Παρέμβασης–Δικηγορικής Ανατροπής.
Το Δικαστήριο πρότεινε αρχικά την εξωδικαστική λύση της υπόθεσης, με καταβολή αποζημίωσης από το ελληνικό δημόσιο στην Γεωργία Μπίκα για ηθική βλάβη, την οποία όμως η ίδια αρνήθηκε, καθώς επιθυμεί να εξεταστεί δικαστικά η ουσία της υπόθεσής της.
Όταν πραγματοποιηθεί η δίκη, το Δικαστήριο θα εξετάσει τόσο την ύπαρξη επαρκούς νομικού πλαισίου στην Ελλάδα, όσο και τις πρακτικές διαδικασίες και κατά πόσο εφαρμόζεται και τηρείται αυτό το νομικό πλαίσιο. «Θα εξεταστεί, δηλαδή, αν η ελληνική πολιτεία τήρησε τη διαδικαστική υποχρέωση που έχει να εγγυάται την πρόσβαση των θυμάτων εγκληματικών πράξεων στην ποινική διαδικασία και τον σεβασμό των δικαιωμάτων τους κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αυτής. Αυτό που έχει εξετάσει το Δικαστήριο σε αντίστοιχες περιπτώσεις, είναι ακόμα και ο τρόπος συλλογής των αποδεικτών στοιχείων αν είναι ο κατάλληλος, αν σέβεται την ακεραιότητα του θύματος κ.ο.κ. Η νομολογία είναι πάγια. Πιστεύεται, δηλαδή, πως τα θύματα θα πρέπει να προστατεύονται από επαναθυματοποίηση ή περαιτέρω βλάβη κατά τη διάρκεια της ποινικής διαδικασίας, ότι αυτή θα πρέπει να διασφαλίζει μια ισορροπία μεταξύ των δικαιωμάτων του κατηγορουμένου και του θύματος και παράλληλα να είναι αποτελεσματική, με την έννοια ότι θα πρέπει να κατορθώνει να εξετάζει με κατάλληλο τρόπο όλο το αποδεικτικό υλικό», περιγράφει η δικηγόρος.
Υπενθυμίζεται πως παρά την καταγγελία της Γεωργίας Μπίκα, τους καταγεγραμμένους μώλωπες στο σώμα της, το πόρισμα του γαλλικού εργαστηρίου ToxLab, που ανίχνευσε 3 γραμμάρια αλκοόλ/λίτρο αίματός της εκείνο το βράδυ (το ανώτατο όριο για την οδήγηση είναι στο 0,5 γρ. αλκοόλ/λίτρο αίματος), καταδεικνύοντας πως ήταν σε κατάσταση βαριάς μέθης, τόσο το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης, όσο και η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου έπειτα, απήλλαξε τον 27χρονο κατηγορούμενο και έθεσε την υπόθεση στο αρχείο, στερώντας από την επιζήσασα το δικαίωμα να εξεταστεί το περιστατικό από τη δικαιοσύνη.
Ταυτόχρονα, η ίδια είχε δεχθεί σωρεία συκοφαντικών επιθέσεων από διάφορα μέσα ενημέρωσης, με τις γνωστές σεξιστικές κατηγορίες που εξαπολύουν σε κάθε θύμα βιασμού: λέει ψέματα, θέλει να γίνει διάσημη, να βγάλει χρήματα κτλ, κτλ. Το χειρότερο είναι, όμως, ότι ανάλογου σκεπτικού λόγο είχε εκφράσει και η εισαγγελέας που είχε πρωτοεξετάσει την υπόθεση, όταν είχε αποδώσει τους μώλωπες σε τροχαίο της επιζήσασας, που ποτέ δεν είχε καταγραφεί ότι είχε γίνει κάτι τέτοιο, και είχε δει σαν κίνητρο της κατάθεσής της άλλους «προσωπικούς λόγους», μη αποδεχόμενη το περιστατικό του βιασμού.
Η απάντηση, όμως, σε όλες αυτές τις κατηγορίες ήρθε εκκωφαντική από τη στάση της Γεωργίας Μπίκα, που παρά τα τόσα εμπόδια που έχει συναντήσει, συνεχίζει να παλεύει, φθάνοντας την υπόθεση μέχρι τέλους.
«Μου πρότειναν μια αποζημίωση από το ελληνικό δημόσιο λόγω ηθικής βλάβης, αλλά δεν την έχω δεχτεί γιατί θέλω να πάω δικαστικά. Σκοπός μου είναι να μην χάνουμε ποτέ την αλήθεια μας και το δίκιο μας, να συνεχίσουμε μέχρι τέλους τον αγώνα. Αδικήθηκα πάρα πολύ, νιώθω ότι έχω πάρει μια αναπνοή. Μακάρι οι υπεύθυνοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους για μια φορά», δήλωσε η ίδια στην εκπομπή «Καλύτερα δεν γίνεται».
Σημειώνεται πως με την εκδίκαση της υπόθεσης από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο θα κριθεί μόνο η δράση των ελληνικών αρχών ως προς τη διερεύνηση αυτής. Γεγονός πολύ σημαντικό, προκειμένου να αναδειχθούν τα διαχρονικά προβλήματα του συστήματος της χώρας στα ζητήματα έμφυλης βίας, αλλά που δεν θα σημαίνει και τη δικαστική επαναδιερεύνηση της ουσίας της υπόθεσης, δηλαδή δίκη και τυχόν καταδίκη του βιαστή, αφού η χώρα ακόμα και σε περίπτωση καταδίκης της, θα υποχρεωθεί μόνο σε αποζημίωση και όχι σε απόσυρση του βουλεύματος που έβαλε την υπόθεση στο αρχείο.
Για τον λόγο αυτό, «αυτό που μας διδάσκει η υπόθεση αυτή, είναι πως η αλλαγή της νομοθεσίας με τρόπο που να κατοχυρώνει τα δικαιώματα των θυμάτων, εν προκειμένω αυτών της έμφυλης βίας, είναι μία σημαντική νίκη, αλλά δεν θα πρέπει να θεωρούμε αυτονόητη δυστυχώς και την εφαρμογή της. Είναι κάτι που θα πρέπει να διεκδικούμε μονίμως και ως νομικοί, αλλά και ως πολίτες. Και επειδή στη διαδικασία διερεύνησης της κάθε υπόθεσης έμφυλης βίας, χρειάζεται μεγάλη αντοχή από το θύμα, είναι πολύτιμη η κοινωνική υποστήριξη και αυτή η αγκαλιά αλληλεγγύης του φεμινιστικού κινήματος, όπως είδαμε ότι συνέβη και με την Γεωργία Μπίκα, για να νιώσει ότι δεν είναι μόνη της σ’ αυτό και μια πρώτη κοινωνική, έστω, δικαίωση», υπενθυμίζει η Αγγελική Σεραφείμ.