Μετά την ανάπαυλα των αντιπαραθετικών πολιτικών εκδηλώσεων, με επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, λόγω του πένθους για το δυστύχημα των Τεμπών, ο πολιτικός ανταγωνισμός επανέρχεται δριμύτερος και, αναμενόμενο, με κέντρο τις ευθύνες της κυβέρνησης για το τραγικό συμβάν. Στην τελευταία συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας αυτό ήταν το κύριο θέμα: πώς αποτιμώνται οι τελευταίες εξελίξεις, πόσο αλλάζει το κοινωνικό και πολιτικό τοπίο, τι νέο πρέπει να εισάγει το κόμμα στην πολιτική του, πώς αξιολογούνται τα δημοσκοπικά ευρήματα;
Ο διάλογος ήταν πλούσιος και οι προτάσεις, μαζί με την εισήγηση του Αλέξη Τσίπρα, αναμένεται να συμπεριληφθούν στην πολιτική απόφαση – μπούσουλα για την επόμενη πυκνή σε γεγονότα περίοδο, έως τη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής που θα συνέλθει στις 8-9 Απριλίου όπου θα ολοκληρωθούν ψηφοδέλτια και θα εγκριθεί το προεκλογικό πρόγραμμα. Η συνεδρίαση, δευτερευόντως, συζήτησε και κατέληξε σε απόφαση σχετικά με τη συμμετοχή του Παύλου Πολάκη στο ψηφοδέλτιο του κόμματος στα Χανιά.
Ευρεία ήταν η σύμπτωση στη Γραμματεία, και αυτό τόνιζε και η εισήγηση του πρόεδρου, ότι το συμβάν των Τεμπών σηματοδοτεί πολιτική καμπή. Ότι οι αντιδράσεις και οι πορείες στον δρόμο, ιδίως των νέων, εκτός από την έκφραση συναισθημάτων, εκφράζει και μια συσσωρευμένη δυσαρέσκεια έναντι της κυβέρνησης που δεν μπορεί, να αναστραφεί. Καθήκον, απ’ αυτή την άποψη, του κόμματος είναι να εκπέμψει πολιτική που να αντιστοιχεί στα αιτήματα και τα συναισθήματα που εκφράστηκαν, ιδίως από τους νέους. Μια ακόμη γενιά μπαίνει στην πολιτική, είναι ελπιδοφόρο αλλά ταυτόχρονα δημιουργεί υποχρεώσεις στον ΣΥΡΙΖΑ. Να ενσωματώσει τα αιτήματα που θέτουν οι νέοι στις διαδηλώσεις τους, για τον ρόλο του κράτους, πώς αποτρέπονται ή και ανατρέπονται οι ιδιωτικοποιήσεις, πώς αποκαθίσταται το δημόσιο συμφέρον, η αναβάθμιση των δημοκρατικών θεσμών και του κράτους δικαίου.
Πέρα από την καθημερινή αντίκρουση της προσπάθειας της ΝΔ να διαχυθούν οι ευθύνες και να εμπεδώσει την άποψη ότι “όλοι είναι ίδιοι”, για τον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει πολλή δουλειά σε τρία μέτωπα: το εκλογικό πρόγραμμα, την ολοκλήρωση των ψηφοδελτίων του -με τη σκέψη όσων σπουδαίων ζούμε τελευταία- και την επιτάχυνση των διαδικασιών για επιλογές στην Αυτοδιοίκηση. Παράλληλα, οι οργανώσεις πρέπει να ξαναπάρουν το νήμα των πολιτικών εκδηλώσεων-παρεμβάσεων στον χώρο του και της προετοιμασίας, πλέον, για τις εκλογές: εκλογικά στέκια, αντιπροσώπους, αναζωογόνηση των σχέσεων μ΄ όλα τα μέλη και φίλους. Στις οργανώσεις δεν λείπουν οι κριτικές ότι υπάρχει καθυστέρηση σε όλα αυτά, γεγονός που δυσκολεύει τη δραστηριοποίηση στον χώρο τους των οργανώσεων.
Το θέμα Π. Πολάκη
Η μεγάλη δυσκολία στη συζήτηση που αφορά τον χειρισμό του προβλήματος που δημιούργησε ο βουλευτής Π. Πολάκης προκύπτει απ’ την ασύμμετρη σχέση ΠΓ και του μέλους της: Η ΠΓ όφειλε να λειτουργήσει με συλλογική ευθύνη έναντι μιας προσωπικής στάσης ενός στελέχους της με συμπεριφορές που, επανειλημμένα, δοκιμάζουν τη συλλογικότητα. Προφανώς, υπάρχει ευθύνη της ηγεσίας που ο συγκεκριμένος σύντροφος έχει την αυθαίρετη δυνατότητα να υπερβαίνει, χωρίς να ελέγχεται, την κομματική συλλογικότητα. Ωστόσο, τώρα η απόφαση όφειλε να υπολογίσει την απαιτητική και δύσκολη συγκυρία και τις ανάγκες της για να δράσει το κόμμα ενωμένο. Η επιστολή του ίδιου του ελεγχόμενου όπου επανερχόταν με αυτοκριτική, θεμελίωνε εξάλλου δικαίωμα, βάσει των αρχών του κόμματος, επανάκρισης.
Έπρεπε, ταυτόχρονα η απόφαση να προκύψει από μια συζήτηση που θα θέτει όλες τις πλευρές του ζητήματος, ούτως ώστε η ομόφωνη, στο τέλος, απόφαση να είναι προϊόν μιας δημοκρατικής–πλουραλιστικής συζήτησης και όχι δημοκρατικού συγκεντρωτισμού. Που υπηρετεί τον πλουραλισμό στο κόμμα και όχι τον πολυσυλλεκτισμό. Κυρίως τέθηκαν από πολλές πλευρές, όχι μόνο απ’ τα στελέχη της “Ομπρέλας”, που είχαν και τη μεγαλύτερη δυσκολία να “μπουν” στο “ομόφωνα”, οι διαφορές επί του περιεχομένου των απόψεων Πολάκη και όχι μόνο του ύφους τους. Τα μέλη της ΠΓ βρέθηκαν μπροστά στο πρόβλημα να θεωρείται από ένα τμήμα της επιρροής του κόμματος ότι ο Π. Πολάκης εκφράζει το αντισυστημικό. Ανεξάρτητα ότι υπάρχουν ευθύνες της ηγεσίας που καλλιεργήθηκε αυτή η αίσθηση αυτό δεν αντιμετωπίζεται πριν τις εκλογές. Εξάλλου η δημιουργία της είναι ευθύνη όλων των τάσεων, χωρίς εξαίρεση. Μια απόφαση τώρα απομάκρυνσης του Π. Πολάκη απ’ τα ψηφοδέλτια θα εκλαμβανόταν, ενδεχομένως, σαν σήμα “συστημικής προσαρμογής”.
Στην τοποθέτησή του ο Π. Πολάκης παραδέχθηκε ότι ξέφυγε και στο μέλλον θα επανορθώσει με τη στάση του, ενώ επέμεινε ότι η επίμαχη ανάρτησή του δεν είχε τον χαρακτήρα αντιπαράθεσης με τον πρόεδρο, καθώς δεν είχε δει και τη συνέντευξή του στην οποία θεωρήθηκε ότι απαντούσε. Ωστόσο, παρά την αυτοκριτική του, παρέκαμψε την έκκληση από μέλη της ΠΓ να δώσει ο ίδιος λύση αποσύροντας αυτοβούλως την υποψηφιότητά του.
Αν και δεν πρέπει να του ήταν αδιάφορο το γεγονός ότι η ιδεολογική κριτική που του ασκήθηκε, και στην πρακτική του, προερχόταν απ΄ όλες τις τάσεις, με ελάχιστους να τον στηρίζουν. Και ασφαλώς δεν θα πρέπει να διαφεύγει η σημασία των επισημάνσεων του Α. Τσίπρα ότι χρειάζεται να είναι ενιαίος ο δημόσιος λόγος των στελεχών και να μπουν κανόνες για να τιθασευτούν οι προσωπικές στρατηγικές των υποψηφίων.